Ο καθηγητής Κων/νος Ιεροδιακόνου δίνει μαθήματα ζωής – Διδάσκει δωρεάν σε παιδιά καρκινοπαθών

Η απόφασή του και η προσφορά του γίνονται παράδειγμα και δίνουν έναυσμα για μια οργανωμένη προσπάθεια στήριξης παιδιών των πασχόντων

«Ο πατέρας μου κτυπήθηκε από τον καρκίνο του πνεύμονα. Από τον καιρό που μας το ανακοίνωσαν, άντεξε περίπου οκτώ μήνες. Στην αρχή δεν το αντιλαμβάνεσαι όλο αυτό που γίνεται»

Ήταν λίγο πριν από τις διακοπές του Πάσχα όταν πρόσεξα μιαν ανάρτηση στο φατσοβιβλίο, που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Η ανάρτηση έλεγε αυτολεξεί «μετά από συνεννόηση και τις ευλογίες του Αντικαρκινικού Συνδέσμου Κύπρου και του ECDL Κύπρου θα παραδίδω μαθήματα/επαναληπτικά ΔΩΡΕΑΝ σε παιδιά καρκινοπαθών για τις επόμενες δύο εβδομάδες του Πάσχα… Χρήματα δεν έχω να δώσω πολλά, αλλά έχω ώρα τώρα που πήρα άδεια για τις γιορτές…»!
Η κίνησή του αυτή ήταν αρκετή για να επικοινωνήσω μαζί με τον Κωνσταντίνο Ιεροδιακόνου, να του δώσω πρώτα απ’ όλα τα συγχαρητήριά μου και δεύτερον να μάθω περισσότερα για όλα αυτά που τον παρακίνησαν στο να προχωρήσει σε αυτήν την πράξη!

Όταν ο καρκίνος γίνεται βίωμα
Ο καθηγητής πληροφορικής Κωνσταντίνος Ιεροδιακόνου, από τη Λάρνακα, έδωσε δωρεάν μαθήματα πληροφορικής σε παιδάκια καρκινοπαθών δημοτικού και γυμνασίου, ώστε να απαλύνει για λίγο τον οικονομικό και ψυχολογικό πόνο της οικογένειας. Όπως δήλωσε και ο ίδιος με την ανάρτησή του, «χρήματα δεν έχω να δώσω πολλά αλλά έχω ώρα», γεγονός πολύ σημαντικό στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει να κτυπά ο καρκίνος την πόρτα του σπιτιού σου!
Ο δικός του πατέρας πάλεψε με την ασθένεια, η οποία όμως στο τέλος τον νίκησε. Μπορεί να πέρασαν έντεκα χρόνια από τότε που «έφυγε» ο πατέρας του, όμως η απώλεια δεν είναι κάτι που απωθείς απλώς στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Πάντα υπάρχει κάτι που θα σου θυμίζει το κακό, τη μάχη, τον πόνο, την ταλαιπωρία. Όταν πέρασε αυτήν την απώλεια δεν ήταν εύκολο να το αφήσει πίσω του. Θυμάται τον εαυτό του να μην μπορεί να συγκεντρωθεί στη δουλειά του. Μόνο όταν κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια του, κατάλαβε ότι πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτά τα παιδιά που βιώνουν κάτι αντίστοιχο.
«Ο πατέρας μου κτυπήθηκε από τον καρκίνο του πνεύμονα. Από τον καιρό που μας το ανακοίνωσαν, άντεξε περίπου οκτώ μήνες. Στην αρχή δεν το αντιλαμβάνεσαι όλο αυτό που γίνεται. Το άτομό σου μετά φεύγει και θέλεις λίγο καιρό να το συνειδητοποιήσεις. Το δύσκολο είναι ότι κάτι σου το θυμίζει και όλες οι μνήμες επανέρχονται. Όταν ακούς κάτι παρόμοιο με παιδιά που το βιώνουν σπίτι τους, τότε λυγίζεις».

«Χρήματα δεν έχω να δώσω, αλλά έχω ώρα»
Οι περισσότεροι από εμάς ευαισθητοποιούμαστε όταν γίνονται κάποιοι έρανοι σε συγκεκριμένες παγκόσμιες ημέρες και συνεισφέρουμε το ελάχιστο που μπορούμε, που είναι εξίσου σημαντικό. Όμως πολλές φορές δεν είναι μόνο η χρηματική συνεισφορά. Ο κ. Ιεροδιακόνου άνοιξε τον δρόμο για ένα νέο είδος προσφοράς δωρεάν υπηρεσιών σε οικογένειες που έχουν ανάγκη.
«Οι ανάγκες των παιδιών των καρκινοπαθών ή ατόμων με άλλες σοβαρές ασθένειες, δεν περιορίζονται μόνο στις οικονομικές. Εγώ το έκανα όχι μόνο για το ίδιο το μάθημα, αλλά ήθελα να δώσω κάτι στα παιδιά για να σπάσουν τη συγκεκριμένη ψυχοφθόρα ρουτίνα τους, που βιώνουν καθημερινά με την ασθένεια στο σπίτι τους».
Η προσπάθειά του φυσικά δεν περιορίζεται στις διακοπές του Πάσχα, αλλά θα συνεχίσει να προσφέρει δωρεάν μαθήματα και το καλοκαίρι. «Στόχος μου είναι να οργανωθεί μια ομάδα εκπαιδευτικών, που θα ήθελαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα παιδιά που έχουν ανάγκη, είτε είναι παιδιά των καρκινοπαθών είτε καρδιοπαθών και να παρέχουμε μια πιο ολοκληρωμένη βοήθεια. Θέλω να εισηγηθώ σε συνδέσμους, όπως ο Αντικαρκινικός ή ο ΠΑΣΥΚΑΦ, να γίνει κάτι σε πιο μόνιμη βάση, σε περίοδο διακοπών ή αργιών».
Ο ίδιος μίλησε και με άλλες οργανώσεις καρδιοπαθών για να ξεκινήσει μαθήματα για την καλοκαιρινή περίοδο. «Δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να βιώνει και τι μπορεί να σκέφτεται ένα παιδί στο σπίτι του. Έχουν όλα αυτά να τους αγχώνουν τους ίδιους αλλά και τους γονείς τους, ας μην έχουν κι αυτό πάνω στο κεφάλι τους».

Ένα παράδειγμα για όλους
Ως πατέρας δύο παιδιών, 9 και 7 χρονών, που θέλει το καλύτερο γι’ αυτά, το ίδιο θέλει και για τα υπόλοιπα παιδιά. Αυτό που στέκεται σαν «εμπόδιο» σε όλους τους υπόλοιπους για να προσφέρουν κάτι, είναι η έλλειψη χρόνου. Ο ίδιος, επικοινωνώντας με διάφορους συναδέλφους και φίλους, βρήκε πολύ θετική ανταπόκριση αλλά πολλές φορές η απάντηση για βοήθεια ήταν «πολύ ευχαρίστως, αλλά προς το παρόν δεν έχω χρόνο».
Αυτό που χρειάζεται ο ίδιος, όπως είπε μιλώντας στην Κυριακάτικη «Σ», δεν είναι διαφήμιση αλλά να δώσει μιαν αφορμή ώστε να κινητοποιηθούν κι άλλοι εκπαιδευτικοί σε όλη την Κύπρο για να οργανώσουν αυτήν την προσπάθεια που ξεκίνησε μόνος του ο καθηγητής πληροφορικής.
«Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε δύσκολο πρόγραμμα όλη ημέρα. Όμως με τον σωστό προγραμματισμό και την καλή οργάνωση, έστω και μια ή δύο ώρες ο καθένας να δώσει, τότε μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζει». Όποιος θα ήθελε να επικοινωνήσει με τον ίδιο για περισσότερες πληροφορίες ή για να βοηθήσει, μπορεί μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook

Πηγή: Εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ