Ο κόσμος του Μουσείου Πιερίδη

Αποτελεί εμπειρία η γνωριμία με το αρχοντικό Πιερίδη, που επισήμως είναι το Μουσείο Πιερίδη – Πολιτιστικό Ιδρυμα Τράπεζας Κύπρου. Και ασφαλώς, η είσοδος ενός σύγχρονου καλλιτέχνη σε αυτό, με την προοπτική της εφήμερης συνύπαρξης με τα αριστουργήματα της συλλογής, προϋποθέτει περιθώρια ταπεινότητας. Η Μαίρη Χριστοφίδη είναι βαθύς και ευγενής άνθρωπος. Θυμάμαι τη δική της, συγκινητική αφήγηση για την πρώτη της επίσκεψη στο πατρικό της στη Λευκωσία μετά την εισβολή. Είχε σημασία να ακούς λόγια συγκινητικά, έχοντας δει μία έκθεση αισθητικής αξίας και να είσαι στη σκεπαστή βεράντα αυτού του αρχοντικού της Λάρνακας, ενός σπιτιού αποικιοκρατικού ρυθμού. Πράγματι, έχει έναν αέρα μακρινής αυτοκρατορίας, αλλά παραδόξως τα υποστυλώματα στη βεράντα είχαν κάτι και από Τσέχωφ, σε εκείνες τις απρόσμενες προσμίξεις που γεννά ο νους.

Οι φωτογραφίες της Μαίρης Χριστοφίδη, που μυήθηκε στην τέχνη από τον Πλάτωνα Ριβέλλη, έχουν ένα καδράρισμα συχνά απρόβλεπτο και η αλληλουχία των εικόνων της αποκαλύπτει βιωμένη ματιά. Ο Τάκης Μαυρωτάς, που επιμελήθηκε την έκθεση, επέτυχε και τη συναρπαστική συνύπαρξη με τις αρχαιότητες της Συλλογής Πιερίδη και ήταν, πράγματι, κάτι ιδιαίτερο, καθώς στο μουσείο φυλάσσονται ενότητες μοναδικές.

Είναι συναρπαστικά όσα αφηγείται ο ίδιος ο Δημήτρης Πιερίδης στην αυτοβιογραφία που εξέδωσε σε καιρούς ευδαιμονίας, το 2004 («Η ζωή με χιούμορ», εκδ. Καστανιώτη). Εκεί, τα λέει όλα, για το όνομα Πιερίδη στην Κύπρο. Οι πρόγονοι της οικογένειας ήρθαν στο νησί για να αναλάβουν πρόξενοι με εντολή του δόγη της Βενετίας πριν από 270 χρόνια και από τότε όλα ρέουν σύμφωνα με την παράδοση…

Στη Λάρνακα όσα παλιά σπίτια έχουν σωθεί μαζί με τα μνημεία βοηθούν στο να φανταστεί κανείς πώς ήταν η πόλη όταν χτίστηκε το νυν Μουσείο Πιερίδη το 1825. Αρχικά ήταν Αυτοκρατορική Οθωμανική Τράπεζα, αλλά το 1839 ο παππούς του παππού του Δημήτρη Πιερίδη το αγόρασε. Πέντε γενιές συλλεκτών και διπλωματών άφησαν τα ίχνη τους. Κυπριακή τέχνη από το αρχαίον Κίτιον (Λάρνακα), εξαίσια νεολιθικά, μοναδικά ελληνιστικά και ρωμαϊκά γυάλινα ιριδίζοντα αγγεία (που είχε συλλέξει ο πατέρας του Δημήτρη Πιερίδη, Ζήνων), εφυαλωμένη εγχάρακτη κεραμική, χαρτογραφία, νεότερα κειμήλια, όλα σε μία στενή συνύπαρξη. Οσα έσωσε από τον τουρκικό τομέα, ο ίδιος ο Δημήτρης Πιερίδης είναι όλα ιδιαίτερα σημαντικά αλλά και οι ιστορίες διάσωσης και αγοράς μοναδικά αφηγήματα.

Σήμερα, στο μουσείο διευθυντής είναι ο ιστορικός τέχνης Peter Ashdjian, εγγονός της αδελφής του Δημήτρη Πιερίδη, Λουκίας, και η παράδοση συνεχίζεται.

Πηγή: www.kathimerini.gr