Ο μετριοπαθής Ανδρέας Βύρας

Τα πρώτα χρόνια, η εμπλοκή με την πολιτική και η αγάπη για χιούμορ από έναν άνθρωπο που δεν έζησε την εισβολή, έζησε όμως την προσφυγιά και τις συνέπειές της

«Δεν μπήκα, όσο κι αν προκλήθηκα, στη λογική των αντιπαραθέσεων»

«Το χιούμορ, ξέρετε, είναι γιατρικό για πολλά πράγματα στη ζωή»

Γεννήθηκα στη Λάρνακα το 1978 και κατάγομαι από την κατεχόμενη Βατυλή, από πατέρα μηχανικό αυτοκινήτων και μητέρα οικοκυρά. Οι γονείς μου, μετά τα δυσάρεστα γεγονότα του 1974 και τον απόηχο του πολέμου, εγκαταστάθηκαν στον Συνοικισμό Αγίων Αναργύρων στη Λάρνακα, όπου και μεγάλωσα. Εκείνη την περίοδο, οι συνέπειες του πολέμου ήταν ακόμα πολύ έντονες.

Εγώ όπως και τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου, μπορεί να μη ζήσαμε την εισβολή, ζήσαμε όμως την προσφυγιά και τις συνέπειές της μέσα από τον πόνο και τη στεναχώρια που βλέπαμε στα πρόσωπα των γονιών, των παππούδων και των συγγενών μας. Παρ’ όλα αυτά, η Λάρνακα και ο κόσμος της που με πολλή αγάπη μας φιλοξένησε, μας έκανε να νιώθουμε μέρος της και ότι δεν ήμασταν ξένοι, αλλά φίλοι μεταξύ φίλων. Αυτός είναι ακόμα ένας λόγος που συνέβαλε στο να αγαπήσω αυτήν την πόλη και να τη νιώσω δική μου.

«Πάντα με ενδιέφεραν τα Οικονομικά»

Δεν θα έλεγα ότι ήμουν από τους άριστους μαθητές, αλλά σίγουρα από τους καλούς. Οι λόγοι ήταν πολλοί βέβαια. Πάντοτε ασχολούμουν με διάφορες δραστηριότητες τα απογεύματα. Επίσης, το ενδιαφέρον μου πάντοτε εστιαζόταν γύρω από τα Οικονομικά, τη Λογιστική και άλλους συναφείς κλάδους και έτσι, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, επέλεξα να το σπουδάσω και να το εξασκήσω. Σε αυτόν τον τομέα, έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό.

Ρωτάτε αν υπήρξα άτακτο παιδί. Νομίζω ότι ποτέ δεν υπήρξα άτακτος με την κλασική έννοια της λέξης, αλλά σίγουρα μικροπαραβάσεις έκανα μαζί με τα άλλα παιδία της ηλικίας μου. Θυμάμαι έντονα, όταν τα φρούτα ωρίμαζαν στα δέντρα των γειτονικών σπιτιών, καταστρώναμε σχέδιο πώς να τα κόψουμε χωρίς να μας πάρει είδηση κανείς. Πράγμα που βέβαια πετυχαίναμε στον μέγιστο βαθμό.

«Από μικρός δούλευα σε ξενοδοχεία»

Με την ολοκλήρωση των σπουδών μου στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στη Δημόσια Διοίκηση και Διοίκηση Επιχειρήσεων με ειδικότητα στη Χρηματοοικονομική, αποφάσισα να συνεχίσω για ΜΒΑ στο Πανεπιστήμιο του Southampton. Ο λόγος είναι απλός, ήθελα να εμβαθύνω και να αποκομίσω όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις γύρω από αυτό το αντικείμενο. Όπως ανέφερα πιο πάνω, ο κλάδος των οικονομικών και ειδικά της Διοίκησης με ενδιέφερε ιδιαίτερα.

Επίσης, κατά τα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια, κατά τις περιόδους διακοπών των Χριστουγέννων, του Πάσχα, αλλά και τους καλοκαιρινούς μήνες, δούλευα πάντα σε ξενοδοχεία. Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω σε άμεση τριβή με το θέμα της διοίκησης μεγάλων Μονάδων. Έτσι κατάλαβα ότι γενικότερα το θέμα Διοίκησης με ήλκυε πολύ.

«Δεν ήξερα ούτε τηγανιτές πατάτες να φτιάχνω»

Η ζωή στην Αγγλία ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, εποικοδομητική και πολύπλευρη. Πρωτόγνωρη γιατί ήταν μακριά από το σπίτι και έτσι έπρεπε να μπω στη διαδικασία της αυτοσυντήρησης. Σημειώστε ότι δεν ήξερα ούτε τηγανιτές πατάτες να κάνω από μόνος μου! Εποικοδομητική ήταν γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να μάθω πολύ καλά μια ξένη γλώσσα και πολύπλευρη γιατί έπρεπε, για λόγους Πανεπιστημίου, να δουλεύουμε σε ομάδες για διάφορες έρευνες και εργασίες. Έτσι γνώρισα ανθρώπους από όλο τον κόσμο και έμαθα να δουλεύω άρτια σε επίπεδο ομάδας.

«Παραίτηση από το δημόσιο»

Ρωτάτε για την αποχώρησή μου από τη Δημόσια Υπηρεσία. Με το πέρας των σπουδών μου εργάστηκα για 2 χρόνια στο Υπουργείο Οικονομικών στην Υπηρεσία ΦΠΑ (Επαρχιακό Γραφείο Λάρνακας). Σε αυτό το κομβικό σημείο της ζωής μου πήρα την απόφαση να εγκαταλείψω τη Δημόσια Υπηρεσία, αφού ένιωθα ότι ήταν κάτι που δεν με εξέφραζε και δεν με ικανοποιούσε ως επαγγελματία.

Παράλληλα, είμαι άνθρωπος που παίρνει και μου αρέσουν οι προκλήσεις. Έτσι, αποφάσισα να δοκιμάσω και κάτι άλλο. Αρχικά, εργάστηκα για περίπου 2,5 χρόνια ως Εσωτερικός Ελεγκτής και στη συνέχεια για οκτώ χρόνια ως Γενικός Διευθυντής/Γραμματέας στο σημερινό Συνεργατικό Ταμιευτήριο Αμμοχώστου – Λάρνακας. Από τον Σεπτέμβριο του 2015 και μετά από σχετική πρόταση της νέας Διοίκησης και τις νέες ανακατατάξεις στον Συνεργατισμό, ανέλαβα τα καθήκοντα τού Διευθυντή Διεύθυνσης Ανάκτησης Χρεών της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας.

Η εμπλοκή στα κοινά

Κατάγομαι από μια οικογένεια, η οποία με μεγάλωσε σε ένα πολιτικοποιημένο περιβάλλον με έντονη συμμετοχή στα κοινά. Αρχικά οι παππούδες και αργότερα οι γονείς μου, όλοι με καταβολές από την εργατική τάξη, μου μετέδωσαν μηνύματα και έτσι συνειδητοποίησα τη σημασία της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, του καθημερινού αγώνα για επιβίωση αλλά και του αγώνα που χρειάζεται να γίνει για την άρση των αδικιών στο σύστημα. Πέραν της οικογενειακής καθοδήγησης, η εμπλοκή μου σε διάφορα αξιώματα, ακόμα και κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, με έκαναν να συνεχίσω να εμπλέκομαι στα κοινά, στα οποία μέχρι σήμερα εξακολουθώ να προσφέρω.

Η απόφαση για τον Δήμο Λάρνακας

Όπως είπα και στην αρχή, η Λάρνακα είναι η πόλη μου. Η πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα, πήγα σχολείο, δούλεψα και ζω. Είναι η πόλη, που αγκάλιασε τη δική μου οικογένεια. Κάτι για το οποίο ένιωθα και νιώθω ευγνωμοσύνη. Κι ένιωθα την ανάγκη να προσφέρω κι εγώ στη Λάρνακα όσα μας πρόσφερε. Πίστευα και πιστεύω ακράδαντα ότι μπορώ να προσφέρω.

Αυτή η ανάγκη ενισχύθηκε από ακόμα μια διαπίστωση: ότι η Λάρνακα αξίζει πολύ περισσότερα. Ταλανίστηκε από σκάνδαλα, πληγώθηκε η αξιοπρέπειά μας. Επιπλέον, όλοι συμφωνούσαμε και συμφωνούμε ότι η πόλη μας δεν κατέχει, παρά τα υπαρκτά πλεονεκτήματά της, τη θέση που της αξίζει. Ούτε στα μάτια των συμπατριωτών μας, αλλά ούτε και στον οικονομικό, τουριστικό και αναπτυξιακό χάρτη της χώρας μας. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι δεν ικανοποιούσε εμάς τους ίδιους τους δημότες της.

«Κανείς δεν κατεβαίνει με τη λογική του ηττημένου»

Έτσι, στις τελευταίες εκλογές, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, κατέθεσα κι εγώ το ενδιαφέρον μου για τη Δημαρχία της πόλης μας. Αυτή η προσπάθεια αγκαλιάστηκε, κάτι για το οποίο νιώθω ιδιαίτερα ευγνώμων.

Φυσικά, κανένας δεν κατεβαίνει σε εκλογές με τη λογική του «ηττημένου». Από την αρχή ήξερα ότι η μάχη θα ήταν δύσκολη, αλλά επέλεξα να τη δώσω με το δικό μου στίγμα. Δεν μπήκα, όσο κι αν προκλήθηκα, στη λογική των αντιπαραθέσεων. Καταθέσαμε μια φρέσκια πρόταση, με συγκεκριμένες προτάσεις, δράσεις. Κάναμε ωραίο προεκλογικό αγώνα – ενίοτε διανθισμένο με χιούμορ. Αυτό αγκαλιάστηκε και στο τέλος της ημέρας εκφράστηκε και στην κάλπη.

Αυτό φυσικά ήταν μόνο η αρχή. Διότι το δύσκολο δεν ήταν μέχρι εδώ, αλλά τώρα ξεκινάει. Με σκληρή δουλειά, συλλογικότητα και μεθοδικότητα θα πετύχουμε αυτά που μας αξίζουν.

Το προεκλογικό σποτ που ξεχώρισε

Το σποτ «Βίρα τις άγκυρες» ήταν μια ιδέα των φίλων και συνεργατών μου, Δημήτρη Δημητρίου, Λεόντιου Φιλοθέου, Ανδρέα Γρηγορίου και Άντρης Ζήσιμου. Σε μια από τις πολλές συναντήσεις και στο πλαίσιο του κλασικού «brainstorming», έπεσε η ιδέα για τα «Σκαλιώτικα». Δύο παιδιά από τη Λάρνακα, τα οποία απευθύνονται σε νεαρό κοινό με διάφορα χιουμοριστικά βιντεάκια – YouTubers όπως χαρακτηρίζονται.

Επειδή μου αρέσει το χιούμορ, είναι μέρος της καθημερινότητάς μου, προσεγγίσαμε τα παιδιά αυτά και τους προτείναμε να κάνουμε αυτό το σποτ. Με καλή διάθεση, μπόλικη δόση χιούμορ και σύζευξη ιδεών, το αποτέλεσμα ομολογώ ότι ξεπέρασε και τις δικές μας προσδοκίες, αφού η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγάλη. Το χιούμορ, ξέρετε, είναι γιατρικό για πολλά πράγματα στη ζωή…

Πρέπει να αξιολογούμε σωστά

Ζητάτε να μοιραστώ μαζί σας το μεγαλύτερο «ΟΧΙ» μου. Στην καθημερινή ροή των γεγονότων παρουσιάζονται πολλές καταστάσεις, οι οποίες μας φέρνουν σε δύσκολη θέση. Αυτό μπορεί να μας ωθήσει στο να κάνουμε λάθη τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Τα μεγαλύτερα «ΟΧΙ» που έχω πει αφορούσαν κυρίως προκλήσεις στον επαγγελματικό χώρο.

Θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος δεν πρέπει να παρεκκλίνει από τον πρωταρχικό του στόχο και σκοπό, αλλά να παραμένει πιστός στις αξίες και τα ιδανικά του, ακόμα και όταν αυτά λειτουργούν σε βάρος του. Εύκολες λύσεις και τρόποι υπάρχουν παντού και πάντοτε. Σημασία έχει να αξιολογούμε και να επιλέγουμε σωστά πώς θα προχωρήσουμε.

Η Λάρνακα

Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στη Λάρνακα είναι το ότι, παρόλο που είναι μια δυναμική πόλη, είναι συνάμα και μια ιστορική πόλη που δεν έχει χάσει καθόλου τον χαρακτήρα της. Αγαπώ τη Λάρνακα για το ευχάριστο και συμμαζεμένο κέντρο της, για τις υπέροχες παραλίες της αλλά και για τον φιλικό και φιλόξενο κόσμο της. Θα σύστηνα μια επίσκεψη στον ιερό ναό του Αγίου Λαζάρου, ο οποίος είναι ένας από τα πιο σημαντικά και καλά διατηρημένα βυζαντινά μνημεία της Κύπρου. Επίσης, θα σύστηνα μια επίσκεψη στα διάφορα μουσεία της πόλης, καθώς και στη μοναδική Αλυκή.

Όσον αφορά τα περίχωρα της Λάρνακας, θα σύστηνα μια επίσκεψη στα Λεύκαρα και στον Νεολιθικό Οικισμό της Χοιροκιτίας. Εγώ προσωπικά απολαμβάνω να περπατώ στην κοσμοπολίτικη παραλία των Φοινικούδων και στην ακτή Μακένζυ, η οποία πλέον αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη μας.

Η Λάρνακα έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα. Στόχος μου είναι να βοηθήσω, για να τα αναδείξουμε. Έτσι ώστε να ανακαλύψουν τις κρυμμένες χάρες της πόλης μας όλοι οι συνδημότες μας, καθώς και οι επισκέπτες, ντόπιοι και ξένοι.

Κλείνοντας, ζητάτε να αυτοπροσδιοριστώ με τρεις και μόνο λέξεις. Λοιπόν: Συναινετικός – Μετριοπαθής – Επίμονος.

Πηγή: sigmalive.com