Δημοτικός κήπος Λάρνακας – Ας επιστρέψουν τα χαμόγελα

«Το παιδί ζωή: Ζωή, τίποτα άλλο» Γ. Ρίτσος, καλά τα λέει ο Ρίτσος το παιδί είναι ζωή, είναι συνώνυμο και συνεχεία της ζωής. Παιδιά, χαμογέλα, παιχνίδια, γνωριμίες, ανεμελιά αυτά συναντά κανείς στον Δημοτικό Κήπο κάθε δήμου. Έτσι και στην Λάρνακα κατηφορίζοντας προς την καρδιά της πόλης θα συναντήσεις τον Δημοτικό Κήπο Λάρνακας.

Ο Δημοτικός κήπος είναι έργο του Δημάρχου Ευάγγελου Χατζηϊωάννου [1870-1944], την περίοδο 1914-1917. Τότε ο Δήμος ενοικίασε από την Κυβέρνηση ένα μικρό δεντρόφυτο τριγωνικό χώρο ως Δημοτικό πάρκο. Επειδή ο χώρος δεν ήταν αρκετός, ο Λουκής Ζ. Πιερίδης [1865-1933], δώρισε μεγάλο κομμάτι γης με αποτέλεσμα ο κήπος να πάρει τη σημερινή του έκταση.

Ο Δημοτικός κήπος παρά τις εκάστοτε προσπάθειες φθίνει και σήμερα παρουσιάζει μια εικόνα διόλου θετική για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη. Παρά τις εκάστοτε προσπάθειες που έχουν γίνει για εξωραϊσμό του χώρου και βελτίωση των συνθηκών η σημερινή κατάσταση είναι αποκαρδιωτική. Οι διάφορες υπηρεσίες τις οποίες στέγαζε έχουν προ πολλού χαθεί, η παρουσία ζώων έχει σχεδόν εξαλειφθεί, το μουσείο φυσικής ιστορίας με βαλσαμωμένα ζώα και άλλα είδη της πανίδας του τόπου μας έχουν σταματήσει να κεντρίζουν το ενδιαφέρον τον παιδιών μας. Ουσιαστικές υπηρεσίες και βοήθειες δεν παρέχονται σήμερα. Ουσιαστικά λειτουργεί ως ένας απλός παιδότοπος χωρίς βασικές ανέσεις ενώ οι προοπτικές για αναβάθμιση και ανανέωση του πάρκου είναι τεράστιες. Η σημασία της αναβάθμισης ειδικά στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης είναι αυταπόδεικτες εφόσον οι γονείς οι οποίοι θέλουν να χαρίσουν στα παιδιά τους λίγο χρόνο με την ξεγνοιασιά και το παιχνίδι ενός παιδότοπου αντιμετωπίζουν δύο ουσιαστικές επιλογές τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος μεταφράζεται σε οικονομική επιβάρυνση και τον δημοτικό κήπο ο οποίος είναι δωρεάν αλλά δεν παρέχει τα απαιτούμενα χαρακτηρίστηκα.

Ο Δήμος Λάρνακας θα πρέπει επιτέλους να δράσει άμεσα και να πραγματώσει όλες τις μέχρι σήμερα αποφάσεις. Πρέπει να απαντήσει στις σημερινές ανάγκες ενός σύγχρονου κήπου και να επιστρέψει τα χαμογελά και την ζωή πίσω στο Δημοτικό Κήπο. Μια απλή επίσκεψη θα εμφανίσει από μόνη της, τις παραλείψεις, τις ανάγκες αλλά και τα περιθώρια βελτίωσης τα οποία υπάρχουν στον χώρο.

Δεν επιτρέπεται εν έτη 2014 ο Δημοτικός Κήπος Λάρνακας να μην διαθέτει τουαλέτες αλλά και χώρους για βρέφη και παράλληλες υπηρεσίες. Αυτού του είδους προϋποθέσεις είναι αναγκαστικές για να λειτουργεί ένας χώρος που φιλοξενεί παιδιά και όχι μόνο. Αυτά τα στοιχεία ο Δήμος Λάρνακας θα έθετε ως προϋποθέσεις για οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση. Στην περίπτωση όμως του Δημοτικού Κήπου αυτό έχει γίνει γαργάρα.

Είναι βαθιά πεποίθηση μου ότι στην παρούσα φάση θα ήταν σημαντικό να υπάρξει βελτίωση στις ήδη υφιστάμενες υπηρεσίες του πάρκου όπως είναι η συντήρηση των παιχνιδιών η οποία πέραν της αισθητικής έχει να κάνει πρωτίστως με την ασφάλεια και λειτουργία των παιχνιδιών. Περαιτέρω η αντικατάσταση των τσίγκινων κατασκευών με καινούριου τύπου υλικά φιλικά προς το περιβάλλον, η προσθήκη μεγαλύτερων λαμπτήρων φωτισμού, ώστε να μπορούν να παίζουν τα παιδιά περισσότερες ώρες της ημέρας.

Ακόμη θα πρέπει να τοποθετηθούν περισσότεροι κάδοι απορριμμάτων καθώς και κάδοι ανακύκλωσης. Τα παιδία μας γίνονται καθημερινά δέκτες στα νηπιαγωγεία και στα σχολεία για την ανακύκλωση. Θα πρέπει και ο Δήμος σε ένα χώρο που σφύζει από παιδικά χαμόγελα να στέκεται αρωγός στην μάθηση τους.

Επιπλέον θα μπορούσε να τοποθετηθούν περισσότερα καθίσματα-παγκάκια. Πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω θα εισηγούμουν την τοποθέτηση καθισμάτων από συνδημότες δημιουργούς π.χ. από φοιτητές οι οποίοι έχουν δημιουργήσει στα πλαίσια της φοίτησης τους πρότυπα και πρωτότυπα καθίσματα. Με αυτό τον τρόπο εξυπηρετούνται πολλοί σκοποί, όπως είναι η ανάδειξη των καλλιτεχνών μας αλλά και η δημιουργία ξεχωριστών καθισμάτων που μπορούν από μόνα τους να αποτελούν σημείο αναφοράς για τον Δημοτικό Κήπο. Κατ’ επέκταση με αυτό τον τρόπο εκσυγχρονίζουμε τον χώρο, βελτιώνουμε την αισθητική και άλλά πολλά.

Θα μπορούσαμε να αποταθούμε και πάλι σε συνδημότες μας και προσθέσουμε στο πράσινο του Δημοτικού Κήπου μια παλέτα από χρώματα βάφοντας με graffiti τους τοίχους εσωτερικά και εξωτερικά αυτού. Πολλοί έφηβοι και μη, ασχολούνται με την τεχνοτροπία του graffiti αφήνοντας τα δικά τους ειρηνικά και ρομαντικά μηνύματα στους άψυχους τοίχους. Μπορούμε έτσι να δώσουμε κ εμείς ψυχή στον Κήπο μας.

Ακόμα με μικρό κόστος θα μπορούσε να τοποθετηθούν μεγάφωνα και να εκπέμπεται παιδική μουσική στο χώρο ή ακόμα καλλιτεχνικές δράσεις όπως η ύπαρξη τα σαββατοκύριακα ξυλοπόδαρων ή παλιάτσων, κτλ.

Θα μπορούσε να μελετηθεί η δημιουργία ενός δημοτικού κυλικείου που θα μπορούν οι γονείς να ψωνίζουν snacks στα παιδιά τους σε προσιτές τιμές, κάτι το οποίο λείπει από το Δημοτικό πάρκο. Το Δημοτικό Κυλικείο θα μπορούσε να στελεχωθεί με την εργοδότηση των ανέργων συνδημοτών μας επιτελώντας και πάλι πολύπλευρο ρόλο ακόμα και εσόδων προς τον Δήμο.

Θα μπορούσε να εξετάσουμε μια σειρά δράσεων που μπορούν εύκολα να φιλοξενηθούν στον Δημοτικό Κήπο όπως η χρήση του αμφιθεατρικού χώρου ως χώρου θερινού κινηματογράφου με ταινίες εποχής σε χαμηλές τιμές εισόδου ή και δωρεάν ή ως υπαίθρια γκαλερί που να φιλοξενεί εκθέσεις, διαλέξεις και αλλά ή ακόμα με την δημιουργία ενός μικρού βοτανόκηπου με ενδεικτικά κυπριακά βότανα.

Στις ποδηλατικές μου βόλτες στη Λάρνακα και περνώντας πάντα από τον κήπο επιστρέφοντας στο σπίτι μου κάνω πολλές σκέψεις για το πως αυτός ο χώρος μπορεί να γίνει μια όαση στην πόλη μας, εκμεταλλευόμενοι τον σωστά και δίνοντας όχι μόνο στη νέα γενιά αλλά και σε όλους του συνδημότες μας ένα καινούριο χώρο αναψυχής και μια εναλλακτική επιλογή για τους περιπάτους τους. Οι εισηγήσεις είναι αμέτρητες καθώς και η προοπτική. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει η θέληση.

Κοινός γνώμονας είναι να επιστρέψουν τα χαμόγελα για να δυναμώσουν οι φωνές των παιδιών μας και να γίνει η Λάρνακα πιο προσιτή για όλους!

Μάριος Α. Κουκουμάς

Δικηγόρος – Δημοτικός Σύμβουλος ΑΚΕΛ

Δήμος Λάρνακας

*To άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από τον Ιανουάριο του 2014