Κώστας Μαννούρης: “Το βασικό ζητούμενο για μένα είναι να είμαι δημιουργικός”

Το θεατρικό έργο του βραβευμένου θεατρικού συγγραφέα Κώστα Μαννούρη, “Της οικίας ημών εμπιπραμένης”, κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες.
Τι κι αν ο Σταμάτης Κραουνάκης έχει πει γι αυτόν” Είδα έναν νεότατο θεατρικό συγγραφέα από την Κύπρο. Κώστας Μαννούρης λέγεται. Λόγος μεστός κι ολοκληρωμένος. Δημιουργικός οίστρος” ; Ο ίδιος όταν τον ρωτώ “γιατί να πάει κάποιος να δει την παράσταση του καινούριου σου θεατρικού” απαντά με πραότητα και ταπεινότητα: “Δεν μπορώ να αποφανθώ για το κείμενο, μπορώ όμως να πω με παρρησία πως ο σκηνοθέτης, οι ηθοποιοί, η σκηνογράφος, και ο μουσικός δούλεψαν με πάθος και με ζήλο. Θα δείτε το αποτέλεσμα του ταλέντου όλων αυτών των προικισμένων και ξεχωριστών ανθρώπων. Να δείτε την παράσταση γι’ αυτούς. Πραγματικά αξίζει”.
Συνέντευξη λοιπόν με τον ταλαντούχο κύριο Μαννούρη τον οποίο η ζωή φροντίζει να κρατά καλά προσγειωμένο “πατρίδα για μένα ως γραφιά είναι το γλωσσικό-πολιτισμικό πλαίσιο που με ενδιαφέρει λογοτεχνικά. Από αυτή την άποψη μια χαρά είμαι στη Λάρνακα. Δεν με ενδιαφέρει να πετάξω. Σε βεβαιώ πώς η ζωή ανέκαθεν φρόντιζε να με κρατά καλά προσγειωμένο. Το βασικό ζητούμενο για μένα είναι να είμαι δημιουργικός”.

Της Γιώτας Δημητρίου

Kώστα Μαννούρη, μετά το βραβείο από τον ΘΟΚ για το θεατρικό σου έργο “Απόψε θα πετάξω την τέφρα σου!”, πώς είναι να ετοιμάζεται να βγει στην σκηνή ακόμα ένα δικό σου έργο;
Φοβάμαι και αγωνιώ. Κυριακή κοντή γιορτή, όμως. Σύντομα θα δούμε πώς το κοινό θα αξιολογήσει αυτή τη νέα δουλειά.

Το δεύτερο σου λοιπόν θεατρικό που θα απολαύσουμε επί σκηνής είναι το “Της οικίας ημών εμπιπραμένης”. Να πούμε λίγα λόγια γι’ αυτό;
Πρόκειται για ένα έργο που κινείται- κι αυτό δεν θα εκπλήξει όσους ξέρουν τη γραφή μου- ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό. Ως προς την υπόθεση, αφορά την περίπτωση τριών αδελφών που παραβιάζουν τον πατρικό τους οίκο, που πλέον έχει περιέλθει στην κυριότητα της γκόμενας του αειμνήστου πατρός τους, με σκοπό να τον κάψουν. Το έργο θα παίζεται στον Πολυχώρο «Κατ’ οίκον» στην παλιά Λευκωσία, από Δευτέρα έως Πέμπτη από τις 7 μέχρι τις 24 Μαρτίου. Η παράσταση θα έρθει και στη Λάρνακα, στο Θέατρο Σκάλα (πρώην «Αττικό») την Τρίτη 29 Μαρτίου στις 8:30 μ.μ. Την παράσταση σκηνοθετεί ο Σώτος Σταυράκης και τις τρεις αδελφές υποδύονται οι Ιωάννα Σιαφκάλη, Ανδρούλα Ηρακλέους και Άννα Γιαγκιώζη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η εικαστικός Λία Βογιατζή, τη μουσική ο Γιώργος Κολιάς, τον σχεδιασμό των φωτισμών ανέλαβαν οι Σώτος Σταυράκης και Αντρέας Πέτρου.

Πώς επιλέγεις το πάντρεμα του θεατρικού σου με έναν σκηνοθέτη;
Εδώ υπεισέρχεται και λίγο το κισμέτ, νομίζω. Με τον Σώτο γνωριστήκαμε μέσα από το θέατρο, είπαμε να δει κάποια κείμενά μου. Μέσα σ’ αυτά που του έστειλα συμπεριέλαβα σκόπιμα και την «Οικία», το ένστικτό μου μού έλεγε πώς θα τον ενδιέφερε σκηνοθετικά μια που είναι ένα βαθύτατα ελληνικό έργο. Ο Σώτος έχει ένα ισχυρό «ελληνικό υπόβαθρο» όντας απόφοιτος του Εθνικού, αγαπά την Αθήνα, έπαιζε τότε Ταχτσή στον ΘΟΚ, «Το τρίτο στεφάνι». Τελικά, το «προξενιό» πέτυχε.

Θεωρείς πως οι συντελεστές ενός θεατρικού (σκηνοθέτης, παράγωγος, ηθοποιοί) μπορούν με λάθος χειρισμούς να υποβαθμίσουν το έργο ή με σωστούς να το ανεβάσουν ακόμη περισσότερο;
Το θέατρο είναι μια αμιγώς ομαδική υπόθεση. Όλα πρέπει να λειτουργήσουν, ώστε να έχεις ένα καλό αποτέλεσμα που θα εκτιμηθεί από τον κόσμο. Χρειάζεται ένα καλό κείμενο, αλλά από εκεί και πέρα είναι κομβικός ο ρόλος του σκηνοθέτη, οπωσδήποτε των ηθοποιών, όπως και των άλλων συντελεστών. Η επιτυχία ή η αποτυχία στο θέατρο εμπίπτει στη σφαίρα της κοινοκτημοσύνης.

Τι σημαίνει για σένα να γράφεις ένα θεατρικό και από πού αντλείς έμπνευση;
Είναι η ίδια πρόκληση που αισθάνομαι όταν καταπιάνομαι με ένα οποιοδήποτε είδος γραφής. Θέλεις κάτι να πεις, μετά ξεκινά μια προσπάθεια να το πεις μέσα από την τέχνη σου. Στο θέατρο ειδικά θα πρέπει να εντάξεις τη δράση, ολοκληρωμένους χαρακτήρες, τις μεταξύ τους σχέσεις, έναν κόσμο ολόκληρο. Δεν έχω εύκολη απάντηση για το από πού αντλώ έμπνευση. Μια τυχαία συνάντηση, μια κουβέντα που θα πει κάποιος μπορεί να είναι η αφετηρία ενός έργου. Όσον αφορά την «Οικία», η αφορμή ήταν η μακρά δικαστική περιπέτεια της οικογένειας της μητέρας μου για επανάκτηση του σπιτιού της γιαγιάς μου. Από την αρχική έμπνευση, ωστόσο, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, μεσολάβησαν πολλά στάδια δημιουργίας και επεξεργασίας του κειμένου.

Αλήθεια, πιστεύεις πως αν ζούσες στο εξωτερικό, πχ στην Ελλάδα, θα μπορούσες να πετάξεις πιο ψηλά ως θεατρικός συγγραφέας;
Όχι, πατρίδα για μένα ως γραφιά είναι το γλωσσικό-πολιτισμικό πλαίσιο που με ενδιαφέρει λογοτεχνικά. Από αυτή την άποψη μια χαρά είμαι στη Λάρνακα. Δεν με ενδιαφέρει να πετάξω. Σε βεβαιώ πώς η ζωή ανέκαθεν φρόντιζε να με κρατά καλά προσγειωμένο. Το βασικό ζητούμενο για μένα είναι να είμαι δημιουργικός.

Θα σε ενδιέφερε να δεις τα θεατρικά σου έργα μεταφρασμένα στα αγγλικά ή σε άλλες γλώσσες;
Υποθετικά, ασφαλώς και θα το ήθελα, αλλά δεν ξέρω πόσο εύκολο θα ήταν κάτι τέτοιο δεδομένου ότι, τα κείμενά μου είναι πολύ ιδιοσυγκρασιακά ως προς το πολιτισμικό τους πλαίσιο. Επίσης, κακά τα ψέματα, δεν διαθέτω το στάτους ενός συγγραφέα που θα προσέλκυε το μεταφραστικό ενδιαφέρον.

Ποιο κομπλιμέντο για τα γραφόμενά σου σε έχει συγκινήσει;
Όταν ήμουν στην πέμπτη δημοτικού είχα γράψει ένα ποίημα- στο πλαίσιο μιας άσκησης- το δίνω στη δασκάλα, το διαβάζει και εγκαταλείπει την ίδια στιγμή την αίθουσα, την ώρα του μαθήματος. Πήγε να το δείξει στους συναδέλφους της. Σημείωσε ότι δεν ήμουν αυτό που λέμε «καλός μαθητής». Ήμουν ο αυτόκλητος κλόουν της τάξης, είχα δυσκολίες στη συγκέντρωση. Ο πατέρας μου άκουσε ουκ ολίγες φορές τα εξ αμάξης απ’ τους δασκάλους. Εκείνη τη μέρα, πάντως, πίστεψα πώς ίσως έχω κάτι σαν «ταλέντο», το οποίο μέχρι τότε θεωρούσα πως αφορούσε αποκλειστικά τη μουσική και τη ζωγραφική. Στην πρώτη ήμουν μέτριος, στη δεύτερη άθλιος.

Να αναφέρουμε ότι αρθρογραφείς και στον φιλελεύθερο. Τι σημαίνει για σένα ο ρόλος σου αυτός;
Αυτό δεν ξεκίνησε από πρόθεση. Έγινε μετά από εισήγηση του καθηγητή και εικαστικού Σάββα Χριστοδουλίδη. Έχω μια εξαιρετική συνεργασία με την ομάδα του ΦιλGood και με τον επικεφαλής του εντύπου Σταύρο Χριστοδούλου και, προπάντων, γουστάρω πολύ τα κείμενα της στήλης. Έχω επεξεργαστεί καταστάσεις και χαρακτήρες που δεν θα προέκυπταν σε διαφορετική περίπτωση. Αυτό για μένα είναι μεγάλο κέρδος.

Τέλος, γιατί να έρθουμε να δούμε το θεατρικό “Της οικίας ημών εμπιπραμένης”;
Δεν μπορώ να αποφανθώ για το κείμενο, μπορώ όμως να πω με παρρησία πως ο σκηνοθέτης, οι ηθοποιοί, η σκηνογράφος, και ο μουσικός δούλεψαν με πάθος και με ζήλο. Θα δείτε το αποτέλεσμα του ταλέντου όλων αυτών των προικισμένων και ξεχωριστών ανθρώπων. Να δείτε την παράσταση γι’ αυτούς. Πραγματικά αξίζει.

To τρέιλερ της “Οικίας”:
https://www.youtube.com/watch?v=67-8nT3cR_w&feature=share

Παλαιότερη συνέντευξη του Κώστα Μαννούρη στο Skala Times:
http://www.skalatimes.com/2015/03/16/%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1/