O Covid-19 ενάντια στην Βιομηχανία των Παιγνιδιών

«Έχουμε αρχίσει να βλέπουμε αύξηση στις ευκαιρίες, και εκμετάλλευση των ευκαιριών αυτών με τρόπο που μας επιτρέπει να γίνουμε πολύ πιο δημιουργικοί, συλλαμβάνοντας ιδέες για σχέδια τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα παρέμεναν σκέψεις. Κατά τη δική μου ταπεινή άποψη, οποιοσδήποτε εισέλθει στη βιομηχανία σήμερα και καταφέρει να ξεπεράσει το εμπόδιο της αναβλητικότητας, θα μπορέσει γρήγορα να μετατραπεί σε ανερχόμενο αστέρι.»

1. Εισαγωγή

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Covid-19 είναι μία επικίνδυνη πανδημία, η οποία απαιτεί αυστηρά μέτρα έως ότου ανακαλυφθεί το κατάλληλο εμβόλιο. Κατά την διάρκεια όλων αυτών των μηνών, έχουμε δει πολλές βιομηχανίες να αγωνίζονται για να ανταπεξέλθουν με τις τεράστιες πιέσεις που ασκεί ο ιός αυτός στους υπαλλήλους και τις οικογένειες τους.

Μεγάλωσα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια, και είχα πάντοτε μαζί μου ένα μικρό σημειωματάριο όπου κατέγραφα την κάθε λεπτομέρεια που έβρισκα ενδιαφέρουσα σχετικά με την ιστορία τους. Εάν ερχόσασταν για επίσκεψη στο πατρικό μου σπίτι και μπαίνατε στο υπνοδωμάτιο μου, θα βρίσκατε μία τεράστια στοίβα από σημειωματάρια και κόλλες χαρτί, γεμάτες μουντζούρες, σκέψεις, σχόλια, σχέδια, ακόμα και ολόκληρες σύντομες ιστορίες. Ήθελα από πάντα να γίνω σχεδιαστής/αφηγητής παιγνιδιών, κι έκανα ότι ήταν δυνατόν για να μπω στο Πανεπιστήμιο και να αποκτήσω σχετικό πτυχίο. Εργάζομαι σε αυτή την βιομηχανία επισήμως τα τελευταία τρία χρόνια, κι έχω μεγαλώσει πιστεύοντας στην ανθεκτικότητά της και στην ικανότητα της να αντέξει όλες τις αρνητικές συγκυρίες. Κι όμως, η επίδραση αυτού του ιού στην βιομηχανία μας, ήταν κάτι που δε θα μπορούσα να προβλέψω ποτέ.

2. Η βιομηχανία της ψυχαγωγίας σε επιφυλακή

Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι η βιομηχανία της ψυχαγωγίας, ανεξαρτήτως των συνθηκών που επικρατούν, θα πληγεί λιγότερο. Παρόλα αυτά, αν διεξαγόταν μία σύντομη έρευνα σχετικά με την κινηματογραφική βιομηχανία, τα αποτελέσματα θα ήταν πέρα για πέρα συγκλονιστικά. Ταινίες υψηλής παραγωγής, όπως για παράδειγμα αυτές που υπάγονται κάτω από την ομπρέλα της Marvel, έχουν αναβληθεί μέχρι νεοτέρας, στοιχίζοντας στην εταιρία εκατομμύρια δολάρια.

Συνδυάζοντας αυτό με την στρατηγική πρόοδο του Netflix ως «ανερχόμενο αστέρι», καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η εμπειρία του κλασικού κινηματογράφου που αγαπήσαμε καθώς μεγαλώναμε, έχει αρχίσει σιγά σιγά να ξεθωριάζει. Αν ο Covid-19 συνεχίσει να γρονθοκοπεί την Δύση ανηλεώς, τότε αυτό θα μπορούσε να αποτελεί το τελικό χτύπημα για την πιο εμπνευσμένη, επικερδή και θρυλική βιομηχανία του Hollywood.

Άλλο ένα σκοτεινό και άβολο παράδειγμα αποτελεί και η βιομηχανία των βιβλίων κόμικς, όπου καταστήματα παντού στις Η.Π.Α έχουν κλείσει μόνιμα τις πόρτες τους για το κοινό, εξαιτίας προβλημάτων στην παραγωγή που προκλήθηκαν από την εμφάνιση αυτής της παγκόσμιας πανδημίας. Καταστήματα που εδραιώθηκαν κατά την δεκαετία του ’70 και είχαν καταφέρει να αποκτήσουν κύρος και ένα σταθερό πελατολόγιο από διακεκριμένους συλλέκτες και θαυμαστές των βιβλίων κόμικς, έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας μέσα σε μία στιγμή. Γνωρίζουμε φυσικά ότι υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που οδήγησαν μέχρι εκεί, δεν θα τους αναλύσουμε όμως στο συγκεκριμένο άρθρο.

3. Η αρνητική επίδραση του Covid-19 στη βιομηχανία των παιχνιδιών

3.1 Ακύρωση συνεδρίων

Το να παρακολουθεί κανείς την ακύρωση όλων των διακεκριμένων συνεδρίων στον χώρο, ήταν αποστομωτικό. Συνέδρια όπως το Gamescom, E3, και Blizzcon ήταν μερικά από αυτά που πάντοτε ήθελα να παρευρεθώ. Είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς ότι, παρότι αποτελεί κύριο λόγο, τα συνέδρια αυτά δεν διεξάγονται μόνο να μπορούν οι εταιρείες διαφόρων μεγεθών να συναντήσουν μελλοντικούς συνεργάτες και χρηματοδότες. Διεξάγονται και για την αλληλεπίδραση των θαυμαστών με τους αγαπημένους τους σχεδιαστές και για την οικοδόμηση δεσμών ανάμεσά τους. Διεξάγονται και για την ανάπτυξη κοινοτήτων, την σαγήνευση τους από νέα τρέιλερ και από τη δυνατότητα να παίξουν κατά την παρουσίαση νέων παιχνιδιών. Τα συνέδρια παιχνιδιών υπάρχουν για να παρέχουν στους θαυμαστές μπόλικο υλικό. Με το υλικό αυτό, μπορούν στην συνέχεια να επιστρέψουν στο σπίτι, να γράψουν για αυτό σε μπλογκς, να δημιουργήσουν ολόκληρα βίντεο στο YouTube για τις σκέψεις τους σχετικά με τα νέα παιχνίδια που είδαν/έπαιξαν, να συζητήσουν σε διάφορα σχετικά φόρουμ. Τα συνέδρια αυτά υπάρχουν για να μπορούν οι σχεδιαστές παιχνιδιών να ανατροφοδοτούν το πάθος τους και να αντλούν κίνητρα μέσω της παρουσίασης νέων ιδεών, της εφαρμογής θεμάτων και συστημάτων παιχνιδιών. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα προαναφερόμενα συνέδρια, μαζί με άλλα που επικεντρώνονται στην αποκάλυψη νέων τίτλων ή πιο περιεκτικών εκδοχών τίτλων που αποκαλύφθηκαν προηγουμένως, έχουν μεταφερθεί σε υπηρεσίες διαδικτυακής μετάδοσης όπου οι εταιρείες μπορούν να παρουσιάζουν τα τρέιλερ των παιχνιδιών τους στο κοινό. Μπορώ ωστόσο να εγγυηθώ προσωπικά ότι το διαπροσωπικό στοιχείο απουσιάζει. Δεν υπάρχουν συνέδρια με φυσική παρουσία – δεν υπάρχουν περίπτερα παιχνιδιών – δεν υπάρχουν αντιπρόσωποι από τις εταιρείες με τους οποίους μπορεί κανείς να συνομιλήσει πρόσωπο με πρόσωπο.

3.2 Δουλεύοντας από το σπίτι

Το 2017, το τότε αφεντικό μου που είχα την τύχη να γίνει και μέντορας μου, μου δίδαξε ένα μάθημα ζωτικής σημασίας. «Μην δουλεύεις ποτέ εκεί που κοιμάσαι», μου είχε πει. Τότε, μου το είχε πει λόγω του ότι έχοντας άπλετα αποθέματα ενέργειας τα οποία ενίσχυα με τεράστιες δόσεις καφεΐνης (όχι ότι έχω ξεπεράσει αυτό το συνήθειο), εργαζόμουν ατελείωτες ώρες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κοιμάμαι για μερικές ώρες στο γραφείο, ξυπνώντας αναζωογονημένος και έτοιμος να αρπάξω το πρόγευμα μου από την καφετέρια και να συνεχίσω την δουλειά μου. Ήμουν ενθουσιασμένος με την δουλειά μου και δε με απασχολούσε τόσο η αξία ενός καλού βραδινού ύπνου ή ενός ζεστού, σπιτικού γεύματος. Φυσικά, όντας πεισματάρης, δεν ακολούθησα την συμβουλή του, λαμβάνοντας ως απάντηση ένα από τα πιο αγαπημένα γνωμικά που ξεστόμισε ποτέ, «εντάξει, υπέφερε». Τώρα καταλαβαίνω πόσο σημαντικά ήταν τα λόγια του. Τώρα καταλαβαίνω πόσο σοβαρές είναι οι επιπτώσεις που ελλοχεύουν πίσω από αυτή τη συνήθεια. Που ελλοχεύουν πίσω από την επίδειξη αλαζονείας σε θέματα υγείας. Δυστυχώς, αυτή η συνειδητοποίηση ήρθε σε μία στιγμή όπου κανείς μας δεν μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό, παρά μόνο να υπακούσουμε τους κατά τα άλλα απαραίτητους κυβερνητικούς νόμους.

Η εργασία από το σπίτι δεν είναι κάτι παράξενο για εμάς τους σχεδιαστές παιχνιδιών. Για να είμαι ειλικρινής, στις μέρες μας δεν είναι για κανέναν παράξενο. Είναι γεγονός ότι άτομα που εργάζονται στη δική μας βιομηχανία τείνουν να είναι εσωστρεφή και απολαμβάνουν την ιδιωτικότητα τους. Ακόμα και μέσα σε μία εταιρεία, οι σχεδιαστές έχουν την τάση να κλείνονται στους εαυτούς τους, εκτός κι αν είναι υποχρεωμένοι στα πλαίσια μίας σύσκεψης να συνεισφέρουν, να συζητήσουν μία νέα ιδέα ή να επιχειρηματολογήσουν σχετικά με την περαιτέρω ανάπτυξη ενός ενεργού πρότζεκτ. Παρόλα αυτά, η επίδραση που έχουν αυτές οι νέες συνθήκες εργασίας στους υπαλλήλους, παρουσιάζει ενδιαφέρον. Για πολλούς, η εξεύρεση ισορροπίας ανάμεσα στην αναβλητικότητα και την παραγωγή δουλειάς, μπορεί να είναι δύσκολη. Τον περασμένο μήνα, κάποιος μου είπε «πηγαίνεις στην δουλειά, κι έχεις εκεί ένα εκατομμύριο πράγματα μέσα στο σπίτι σου για να σου αποσπούν την προσοχή. Βλέπεις μία ταινία/σειρά ή παίζεις ένα παιχνίδι και το άγχος ενός ατελείωτου έγγραφου είναι εκεί να σου χτυπάει την πόρτα». Συμφώνησα μαζί του, μιας και υπήρξα κι εγώ θύμα αυτού του φαύλου κύκλου. Ωστόσο, κατάφερα να δω και τη θετική πλευρά. Με κάποια μορφή ή με κάποιο τρόπο, αυτή είναι μία κατάσταση για να πειθαρχήσει κανείς τον εαυτό του και να αναγνωρίσει την σημασία του προγραμματισμού. Ο χρόνος κάποτε περνάει πολύ γρήγορα και η προθεσμία που πλησιάζει μπορεί να τρομάξει τον οποιονδήποτε.

Για να μπορέσετε να το αντισταθμίσετε αυτό, βρείτε ένα τρόπο να απομονώσετε τους εαυτούς σας από περισπασμούς. Ο δικός μου τρόπος για παράδειγμα, είναι το να βγαίνω έξω από το σπίτι. Ετοιμάζω μία τσάντα με όλα τα βασικά και πηγαίνω σε κάποια καφετέρια όπου μπορώ να συγκεντρωθώ στην οθόνη του υπολογιστή με ένα φλυτζάνι καφέ που δεν χρειάστηκε να φτιάξω αφήνοντας στη μέση τη δουλειά μου, μέσα σε ένα χώρο όπου δεν είναι δική μου αρμοδιότητα να τον συγυρίσω ή να καθαρίσω. Κάθε λίγο, σηκώνω το βλέμμα και κοιτάω αφηρημένα τους περαστικούς στο βάθος. Ακούω τραγούδια από διάφορες ταινίες ή παιχνίδια μιας και με κάνει πιο παραγωγικό. Στην πορεία, οι περισπασμοί εξαφανίστηκαν και κατάφερνα να τελειώνω τις δουλειές μου λίγες μέρες πριν από την λήξη της προθεσμίας μου.

4. Η θετική επίδραση του Covid-19 στην βιομηχανία των παιχνιδιών

4.1 Οικονομικά οφέλη

Προσεγγίζοντας το θέμα από μία πιο θετική πτυχή, άτομα τα οποία εργάζονται από το σπίτι ή απλώς είναι αναγκασμένα να μείνουν στο σπίτι, θα καταλήξουν να παίζουν πολύ περισσότερα παιχνίδια, για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αυτό έχει προκαλέσει μία ραγδαία εισροή εσόδων για τις περισσότερες εταιρείες, είτε μέσω διαδικτυακών υπηρεσιών, είτε απλών παιχνιδιών τα οποία αγοράζει κανείς. Θα ήταν επιπόλαιο από μέρους μου να μην παραδεχτώ (και απολογούμαι εκ των προτέρων γι’ αυτό) ότι οι εταιρείες λίγο – πολύ, έχουν επωφεληθεί οικονομικά από αυτό το ατυχές παγκόσμιο γεγονός. Κι αυτό αφορά όλες τις βιομηχανίες που υπάγονται κάτω από την ομπρέλα της «ψυχαγωγίας». Παρόλα αυτά, είμαι ιδιαίτερα περήφανος για τον αριθμό των γραπτών αναφορών οι οποίες δηλώνουν ότι οι εταιρείες δεν διστάζουν να δώσουν εισφορές σε άτομα που τα χρειάζονται καθώς και στην ιατροφαρμακευτική βιομηχανία για τις προσπάθειες δημιουργίας εμβολίου.

4.2 Διαμόρφωση Ιδεών

Άλλη μία συγκλονιστική αποκάλυψη ήταν και το ποσοστό των νέων ιδεών,  με μόνο προαπαιτούμενο να είναι η προοπτική.  Ο κόσμος μας και η ζωή μέσα σε αυτόν είναι ένα παιχνίδι. Αν αφιέρωνε κανείς τον χρόνο για να παρατηρήσει όσα συμβαίνουν γύρω του, θα συνειδητοποιούσε ότι όλα όσα αποτελούν τον τρόπο ζωής μας έχουν σχεδιαστεί με ένα σκοπό, μία πρόκληση και μία ανταμοιβή. Από το βράσιμο του καφέ μας μέχρι τη μπουγάδα, από το να πρέπει να διασταυρώσουμε τα φανάρια στο δρόμο μέχρι το να παρευρεθούμε σε κάποιο ραντεβού. Οι ιδέες βρίσκονται παντού γύρω μας, απλώς συνήθως δεν έχουμε το χρόνο για να τις δούμε, πόσο μάλλον για να τους επιτρέψουμε να αναπτυχθούν σε πιθανά παιχνίδια. Μια τυπική μέρα στη δουλειά θα περιλάμβανε τη μία συνάντηση μετά την άλλη, γεμίζοντας τον μεταξύ τους χρόνο με την συμπλήρωση σημαντικών εγγράφων που αποτελούν τα σχέδια για τις δημιουργίες μας. Ακόμα κι αν κάποιος θα έπρεπε να μεταφερθεί σε κάποιο άλλο κτίριο για μία συνάντηση, το ενδεχόμενο άγχος για το θέμα που πρόκειται να συζητήσουν με τους συναδέλφους ή τους προϊσταμένους τους θα τους έκανε να περπατάνε κοιτώντας κάτω στο πεζοδρόμιο, περιορίζοντας την αντίληψη τους για τον κόσμο.

Ο Covid-19 έχει αποδειχτεί να είναι ανατρεπτικός για τη συγκεκριμένη πτυχή. Είναι γεγονός ότι το άγχος μιας επερχόμενης συνάντησης ή προθεσμίας είναι ακόμα εκεί, επειδή όμως έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε τον χώρο γύρω μας, έχουμε και τον χρόνο κατά τη διάρκεια της μετάβασης, να θαυμάσουμε τον κόσμο από την προοπτική του σχεδιαστή.  Με την αυτόματα αναπτυσσόμενη δεξιότητα της ανάστροφης μηχανικής, μπορούμε να κατεβάσουμε χιλιάδες διαφορετικές ιδέες μέσα σε λίγες μόνο μέρες. Ο κόσμος είναι σαν ένα κατάστημα με Lego, με κάθε πακέτο να έχει το σκοπό του, τη λειτουργικότητα του, την πρόκληση στη διαδικασία οικοδόμησης και την εμπειρία της ανταμοιβής. Από εμάς εξαρτάται να συγγράψουμε τα σχέδια που προβάλλουν πολύπλοκους σχεδιασμούς της δικής μας κατασκευής και να εξηγήσουμε γιατί αυτοί οι σχεδιασμοί θα μπορούσαν να θεωρηθούν επαναστατικοί για την βιομηχανία σήμερα.

5. Συμπέρασμα: Επιτυχία μέσω της προσαρμογής

Είναι κατανοητό ότι οι καταστροφικές συνέπειες αυτής της πανδημίας φαίνονται να είναι πολλές και έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο σε σύγκριση με τα οφέλη. Παρόλα αυτά, με την πάροδο του χρόνου διαφαίνεται ότι η βιομηχανία μας και οι υπάλληλοι της, έχουν αρχίσει να προσαρμόζονται σε αυτή τη νέα εργασιακή ροή, και εκμεταλλεύονται την ενδογενή ικανότητα των σχεδιαστών να εργάζονται ιδιωτικά παράγοντας συγκλονιστικά αποτελέσματα. Έχουμε αρχίσει να βλέπουμε αύξηση στις ευκαιρίες, και εκμετάλλευση των ευκαιριών αυτών με τρόπο που μας επιτρέπει να γίνουμε πολύ πιο δημιουργικοί, συλλαμβάνοντας ιδέες για σχέδια τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα παρέμεναν σκέψεις, εξαιτίας του περιορισμού στον χρόνο και του αυξημένου άγχους. Κατά τη δική μου ταπεινή άποψη, οποιοσδήποτε εισέλθει στη βιομηχανία σήμερα και καταφέρει να ξεπεράσει το εμπόδιο της αναβλητικότητας, θα μπορέσει γρήγορα να μετατραπεί σε ανερχόμενο αστέρι.

Διανύουμε μία περίοδο οικονομικής άνθισης, μία περίοδο ευκαιριών, καινοτομίας, μία περίοδο ιδανική για να προοδεύσουμε και να γίνουμε αξιομνημόνευτες προσωπικότητες στο χώρο της βιομηχανίας βιντεοπαιχνιδιών.

Αλέξανδρος Μήτσης
Καθηγητής Τμήματος Πληροφορικής, Alexander College
Game & Narrative Designer, Research & Development at Wargaming

Η συνέντευξη είναι αναδημοσίευση από το blog του Alexander College, diplasou.com.cy .