Επέκταση άδειας μητρότητας για όλα τα παιδιά

Εισήγηση, όπως η άδεια μητρότητας αυξηθεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό για όλα τα παιδιά, στη βάση μιας δικαιωματικής προσέγγισης με επίκεντρο το συμφέρον του παιδιού, υποβάλλει η Επίτροπος Προστασίας του Παιδιού, Δέσπω Μιχαηλίδου Λιβανίου, στο πλαίσιο των συζητήσεων για επέκταση της άδειας μητρότητας. Υπενθυμίζεται ότι στις 5 Νοεμβρίου οδηγείται στην Ολομέλεια της Βουλής προς ψήφιση το νομοσχέδιο για την άδεια μητρότητας.

Η κ. Μιχαηλίδου επισημαίνει ότι η αύξηση της περιόδου της άδειας μητρότητας και του επιδόματος, που παραχωρείται από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μόνο ως θετικό μέτρο μπορεί να χαρακτηριστεί.  Σημειώνει, εντούτοις, ότι μελετώντας τις σχετικές πρόνοιες της νομοθετικής ρύθμισης, όσο και τις μελέτες ανάλυσης αντικτύπου, διαπιστώνει ότι η προσέγγιση που τα διαπνέει δεν είναι παιδοκεντρική, αλλά έχει ως στόχο είτε την συμφιλίωση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής των ενηλίκων, είτε στόχους δημογραφικής πολιτικής ή ισότητας των φύλων και πάλι των ενηλίκων, χωρίς ιδιαίτερη αναφορά στα παιδιά και στο συμφέρον τους.

Εξηγεί ότι μια παιδοκεντρική προσέγγιση και μια ανάλυση αντικτύπου, η οποία θα λάμβανε υπόψη της και θα συνυπολόγιζε το συμφέρον του παιδιού, χωρίς οποιεσδήποτε διακρίσεις, θα αναγνώριζε σε όλα τα παιδιά, και όχι μόνο στο δεύτερο, τρίτο κ.λ.π. παιδί της οικογένειας το δικαίωμα να απολαμβάνει τα εν λόγω, αφήνοντας το πρώτο παιδί που γεννιέται σε οποιασδήποτε μορφής οικογένεια, εκτός των ευνοϊκότερων ρυθμίσεων που προτείνονται.

Επισημαίνει ακόμη ότι όπως προκύπτει από τις μελέτες ανάλυσης αντικτύπου, η προτεινόμενη αύξηση της άδειας μητρότητας, δεν αναμένεται να έχει κανένα απολύτως κοινωνικό ή οικονομικό αντίκτυπο και άρα η μέγιστη αύξησή της για όλα τα παιδιά, λογικά δεν θα πρέπει να αναμένεται να έχει ιδιαίτερα μεγάλο αντίκτυπο, κάτι που εν πάση περιπτώσει θα πρέπει να εξεταστεί με επίκεντρο τα δικαιώματα και συμφέρον του παιδιού, όπως επιβάλλει η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Υπό το φως όλων των πιο πάνω, εισηγείται όπως η άδεια μητρότητας αυξηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό για όλα τα παιδιά, στη βάση μιας δικαιωματικής προσέγγισης με επίκεντρο το συμφέρον του παιδιού.

Η κ. Μιχαηλίδου αναφέρει ότι το κράτος υποχρεούται να βοηθά τους γονείς ή/και άλλα πρόσωπα, υπεύθυνα για το παιδί, στο να ασκήσουν στην πράξη το δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώνει σε ένα κατάλληλο επίπεδο ζωής, που να επιτρέπει τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξή του, χωρίς καμία διάκριση και σύμφωνα με την Αρχή του Συμφέροντος του Παιδιού.

Τονίζει ότι σύμφωνα με το Γενικό Σχόλιο 7 της Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αφορά στην Εφαρμογή των Δικαιωμάτων των Παιδιών κατά την Πρώιμη Παιδική Ηλικία, η πρώιμη παιδική ηλικία είναι η πιο εντατική και παρατεταμένη περίοδος της γονικής ευθύνης για την φροντίδα και επιμέλεια των παιδιών, σε όλες τις πτυχές: επιβίωση, υγεία, σωματική προστασία και ψυχολογική ασφάλεια, βιοτικό επίπεδο και επίπεδο φροντίδας, ευκαιρίες για παιχνίδι, μάθηση και ελευθερία έκφρασης. Ως εκ τούτου, η εφαρμογή και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των παιδιών, εξαρτάται άμεσα από τα μέτρα που λαμβάνονται για την στήριξη και ευημερία των γονέων τους ή του κηδεμόνα τους. Θα πρέπει, επίσης, να λαμβάνονται πάντοτε υπόψη οι πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού και οι όποιες πολιτικές αποφάσεις να σχεδιάζονται με τρόπο που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

Καταληκτικά υποστηρίζει ότι οι αποτελεσματικές πολιτικές προς την οικογένεια και τα παιδιά θα πρέπει να στηρίζονται σε ένα ολιστικό σχεδιασμό, ο οποίος να περιλαμβάνει ένα ισορροπημένο πακέτο πολιτικών που να αποσκοπεί στην παροχή χρόνου στους γονείς, πόρων και υπηρεσιών, όπως:

(α) κατάλληλα πληρωμένη άδεια (άδεια μητρότητας, πατρότητας, γονική άδεια και άδεια για τη φροντίδα άρρωστων μικρών παιδιών) και στους δύο γονείς/ κηδεμόνες για την κάλυψη των αναγκών των παιδιών.

(β) υποστηρικτικά μέτρα για αποκλειστικό μητρικό θηλασμό των παιδιών τους πρώτους 6 μήνες της ζωής τους, αλλά και για τη συνέχιση του για όσο χρονικό διάστημα επιλέγει να θηλάσει η μητέρα.

(γ) Διασφάλιση ότι κάθε παιδί έχει πρόσβαση σε οικονομικά προσιτούς και ποιοτικούς βρεφοπαιδοκομικούς σταθμούς και στην προδημοτική εκπαίδευση.

(δ) Παροχή επιδομάτων τέκνου και επαρκείς μισθούς προκειμένου οι γονείς να μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών τους.