Έφυγε ο Λεύκιος Ζαφειρίου

Έφυγε χτες ο Λεύκιος Ζαφειρίου, ο λογοτέχνης και ερευνητής που με το έργο του τίμησε την Κύπρο και με τη στάση του την έννοια της πατρίδας (καθηγητής οικειοθελώς στο κατεχόμενο Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου). Απ’ τα πολλά βραβεία που πήρε θα αναφερθώ μόνο στο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών που του απονεμήθηκε για την έρευνά του για τη ζωή και το έργο του Αντρέα Κάλβου.

Ο Λεύκιος ήταν 73 χρονών. Και τι παράξενα παιχνίδια παίζει η ζωή! Στα 73 τους έφυγαν δυο καλοί του φίλοι. Ο Φοίβος Σταυρίδης και ο Θεοδόσης Νικολάου. Τώρα ΣΥΝΟΜΙΛΗΚΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ.!

Ο Λεύκιος αγάπησε πολύ τη Λάρνακα. Έγραψε και αφηγήθηκε σε στίχους και σε πεζά τα δύσκολα παιδικά και νεανικά του βιώματα. Σε αποχαιρετώ Λεύκιε μου, μ’ ένα σου ποίημα που αγαπούσες πολύ.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ
(συλλογή: Απομαγνητοφώνηση 1978)
Ήσουνα κάποτε αρχέγονη
ασίκισα
με τις συμμορίες των παιδιών
απ΄ τις φτωχογειτονιές.
Έχεις γίνει αγνώριστη
Λάρνακα
με τους κοριτσίστικους φιόγκους
των αστών στα μαλλιά σου-
η Ευτυχία βγήκε στο σφυρί,
παιδάκια τρέχαμε με την καλπάζουσα
μουσική του φλοίσβου των κυμάτων
κι οι Φοινικούδες παράστεκαν
στην απλωσιά του πόντου-
τώρα μπασταρδεμένη
γυρεύεις άγκιστρα ν’ αρπαχτείς,
μπούχτισες από την καθημερινή τρυφή
μακιγιαρισμένων κομπάρσων
φοβάσαι μη και σου τύχει
γάγγραινα κακό συναπάντημα.
Θυμάσαι τότε
που με ξύλινα σπαθιά
παίζαμε τον Έκτορα
και τον Αχιλλέα-
η Σαλιμέ είχε μια καλοσύνη
απίθανα τρυφερή,
τώρα ποιος ξέρει
πού να βρίσκεται,
η παιδική της αφέλεια
δεν μπορούσε να καταλάβει
σκοτωμούς Τούρκων και Ρωμιών,
είχε ένα χρώμα μελαχρινό
το πρόσωπό της.
Σκάλα ελπίζω σε σένα
και τον λαό σου,
ο τουρκομαχαλάς είναι μαχαίρι
στη μνήμη μου-
η Λαϊκκά πριν δεχθεί τον τελευταίο πελάτη
κοίταζε κατά τη θάλασσα και τον μιναρέ,
δάκρυα πιρούνιαζαν τα μάγουλά της
Δεν άντεχε να βλέπει φονικά.˙
Το σπίτι της έγινε πολυβολείο
φυλάκιο Λαϊκκάς!
φυλάκιο Λαϊκκας!
στη Λάρνακα
πόλη της Κύπρου
νησιού της Μεσόγειος.

*Λαϊκκά: Τουρκοκύπρια ελευθερίων ηθών. Το σπίτι της βρισκόταν στην Τ/κ συνοικία της Σκάλας.

Φωτογραφία: Ο Φιλελεύθερος
Πηγή: Σκαλιώτικες Αναδρομές/Σωκράτης Αντωνιάδης