Αγγέλα Καϊμακλιώτη: Η Αμμόχωστος είναι το σημείο αναφοράς. Η ρίζα, η μήτρα-μητέρα

Πώς ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για τη συγγραφή και τα βιβλία;
Το διάβασμα και το γράψιμο ήταν ένας μαγικός κόσμος που είχα ανακαλύψει νωρίς. Οι λέξεις αποτελούσαν την ώθηση και την πρόκληση για στοχασμούς, μονολόγους, σοφίσματα και γραφές. Αυτό που με προκαλούσε ήταν μια βαθύτερη ανάγκη να διευρύνω την πραγματικότητα αμφισβητώντας την. Το ζητούμενο ήταν πάντα το ίδιο: Να δημιουργώ ένα καινούριο λεκτικό άρα νοητικό πεδίο, μέσα στο οποίο να γεννιέμαι ως άλλη και να γεννώ το άλλο.

Διάβασα ότι είχατε την ευκαιρία να γνωρίσετε από κοντά τον Κώστα Μόντη. Αυτός σας ενθάρρυνε να ασχοληθείτε με την ποίηση;

Τον γνώρισα μέσω του καθηγητή μου, Λεύκιου Ζαφειρίου, όταν σπούδαζα στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Μάλιστα είχα την τόλμη να του δώσω το τετράδιο με τα πρωτόλειά μου για να μου πει αν αξίζουν. Η ενθάρρυνση που πήρα από τον Μόντη είναι κάτι που με συγκινεί μέχρι σήμερα σαν πατρική συμβουλή.

Ποιες είναι οι πιο σημαντικές σας επιρροές ως ποιήτρια;
Με έχουν επηρεάσει τα μεγάλα κείμενα: Τα αρχαία έπη, οι αρχαιοελληνικές τραγωδίες, οι δοξαστικοί ψαλμοί. Με έχουν συνεπάρει οι μεγάλες ιδέες: η ελευθερία, η αρετή, ο έρωτας. Με έχουν γοητεύσει τα μεγάλα πνεύματα: Ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Αϊνστάιν. Έχω διαβάσει πολύ, έχω ονειρευτεί πολύ, έχω εργαστεί πολύ, έχω αγαπήσει πολύ. Αυτές είναι οι επιρροές μου.

Το γεγονός ότι είσαστε πρόσφυγας από την Αμμόχωστο σας έχει δώσει ερεθίσματα στις ποιητικές σας συλλογές;
Αμμόχωστος είναι το σημείο αναφοράς. Η ρίζα, η μήτρα-μητέρα. Νομίζω πως ό,τι γράψω είναι επηρεασμένο από αυτήν. Σημαδεμένο θα έλεγα. Είναι τόσο πολύ μέσα μας αυτή η πόλη, ως έρωτας, ως ιδέα, αλλά την ίδια στιγμή ως στόχος με σάρκα και οστά, ολοζώντανη.

Η τελευταία σας ποιητική συλλογή, «Οι πικροδάφνες θέλουν κούρεμα», αποτελείται από δύο ενότητες: Η μία φέρει τον τίτλο «Ημερολόγιο οδοφράγματος» και η άλλη «Μπετόβεν στο λάπτοπ». Τι περιλαμβάνουν;
«Οι πικροδάφνες θέλουν κούρεμα», εκδόσεις  Βακχικόν, 2020, είναι το έκτο μου βιβλίο. Περιέχει πενήντα δύο ποιήματα, μοιρασμένο κι αυτό στα δύο, όπως ο τόπος μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα τα ποιητικά κείμενα έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Τα υπόλοιπα βέβαια αφήνονται στον αναγνώστη, που καλείται αν επιθυμεί να αποκωδικοποιήσει ή να συμμετάσχει στο ποιητικό γίγνεσθαι. Οι πικροδάφνες μου, έχουν εκδοθεί μέσα σε ένα παγκόσμιο κυκεώνα, στη δίνη της πανδημίας του 21ου αιώνα, στο μεταίχμιο θα έλεγα δύο εποχών. Τίποτα δεν είναι πλέον όπως το γνωρίσαμε, γινόμαστε μάρτυρες και πρωταγωνιστές δραματικών, ιστορικών γεγονότων. Ελπίζω κι αισιοδοξώ για τη νέα εποχή.

Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Διαβάζω συνέχεια, συνήθως δύο ή τρία βιβλία ταυτόχρονα. Έχω μόλις ολοκληρώσει την τριλογία του Yuval Harari, ξαναδιαβάζω το εγχειρίδιο του Πάολο Φρέιρε, «Δέκα Επιστολές για αυτούς που τολμούν να διδάσκουν», και αυτή την περίοδο απολαμβάνω το μικρό ποιητικό αριστούργημα του Γιάννη Πατίλη, «Εικόνες από μια νέα».

Οι πικροδάφνες θέλουν κούρεμα
Εκδόσεις Βακχικόν
Σελ 72
Τιμή 9,54 ευρώ

Φιλελεύθερα, 14.2.2021.