Αντώνης Τσαπατάκης: H μεγαλύτερη νίκη που πέτυχα στη ζωή μου ήταν να λέω «πώς» και όχι «δεν μπορώ»

Η μεγαλύτερη νίκη που πέτυχα στη ζωή μου ήταν να λέω «πώς» και όχι «δεν μπορώ», ανέφερε ο παραολυμπιονίκης Αντώνης Τσαπατάκης

ΚΥΠΕ – Φανίτσα Ζαννέττου

Η μεγαλύτερη νίκη που πέτυχα στη ζωή μου ήταν το “πώς” και όχι “δεν μπορώ”, ανέφερε ο Ελληνας παραολυμπιονίκης Αντώνης Τσαπατάκης.

Ο Αντώνης Τσαπατάκης ήταν καλεσμένος σε διάλεξη που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης στον Πολυχώρο Πολιτισμού στη Λάρνακα με θέμα «Ονειρεύοντας τον κόσμο…» που διοργάνωσαν ο Δήμος Λάρνακας και το Ανοικτό Σχολείο του Δήμου στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Αθλητισμού.

Καλωσορίζοντας τον παραολυμπιονίκη στην πόλη του Ζήνωνα, ο Ανδρέας Χριστοφόρου, Προέδρος Επιτροπής Νεολαίας και Αθλητισμού του Δήμου Λάρνακας, είπε πως «ο αθλητισμός ως κοινωνικό αγαθό ταυτίζεται πλήρως με τις προτεραιότητες του Δήμου Λάρνακας. Στόχος των προτεραιοτήτων αυτών είναι η προσφορά ευκαιριών ενασχόλησης με τον αθλητισμό, μέσω των προγραμμάτων του Ανοικτού Σχολείου του Δήμου και σε συνεργασία με άλλους φορείς όπως τον ΚΟΑ και των προγραμμάτων του ΑΓΟ και της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Αθλητισμού».

Πρόσθεσε ότι ο Δήμος Λάρνακας «καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια, επενδύοντας σε υποδομές, προσβάσιμες για άτομα με αναπηρία που βελτιώνουν και διευκολύνουν την ποιότητα ζωής τους. Ο αθλητισμός δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο κάποιων χαρισματικών και με ιδιαίτερες δυνατότητες ατόμων, αλλά αντιθέτως αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την οικονομική και κοινωνική του θέση και την σωματική και πνευματική του ικανότητα».

Αφού ανέφερε πως ο αθλητισμός «είναι ένα πολύτιμο αγαθό που βελτιώνει την υγεία, δημιουργεί πνευματική και ψυχική ανάταση και προάγει την ποιότητα ζωής», ο κ. Χριστοφόρου σημείωσε πως «η παρουσία του παραολυμπιονίκη Αντώνη Τσαπατάκη αποτελεί πηγή έμπνευσης και πρότυπο αθλητή και αγωνιστή της ζωής. Η στάση ζωής του Αντώνη είναι παράδειγμα προς μίμηση για τον καθένα μας, αλλά ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους και αθλητές».

Από την πλευρά του ο Αντώνης Τσαπατάκης ανέφερε πως «όλος ο κόσμος έχει κάποια υπερδύναμη και όλοι μπορούμε να καταφέρουμε διάφορα πράγματα. Αυτό το μπορώ και τη νίκη για το στόχο και το όνειρο που έχει ο καθένας, μπορεί να το πετύχει πρώτα και πάνω απ’ όλα όταν το ονειρεύεται», είπε και σημείωσε πως «το θέλω είναι για μένα, είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη νίκη. Είναι το προτελευταίο βήμα πριν από τον τερματισμό, ωστόσο το σημαντικότερο είναι η εκκίνηση, αφού μέχρι το τέλος κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι θα γίνει».

Ταυτόχρονα αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν έβγαινε από το σπίτι για να κάτσει στο αυτοκίνητο και να πάει βόλτα, προσθέτοντας πως όταν αντίκρισε για πρώτη φορά το αναπηρικό καρότσι διερωτήθηκε πώς μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι για να κάτσει.

Ποτέ όμως, συνέχισε, «δεν είπα ότι δεν μπορώ να το κάνω, αυτό που έλεγα ήταν πώς μπορώ να το κάνω. Και αυτό ήταν η πρώτη και η μεγαλύτερη νίκη που πέτυχα ποτέ στη ζωή μου, δηλαδή να μη λέω “δεν μπορώ” αλλά να λέω “πώς”».

Αυτό το πώς, σημείωσε «με έφερε στο σημείο να αγωνιστώ στον πρώτο μου αγώνα» και εξέφρασε υπερηφάνεια για τη «νίκη» του να μπορεί να πηγαίνει για καφέ με τους φίλους του, κάτι που δεν μπορούσε να συμβεί εάν δεν είχε βοήθεια από άλλα άτομα.

Ανέφερε επίσης πως μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο, μετά το ατύχημα «ο στόχος μου, το όνειρο και το κίνητρό μου ήταν να πάω για καφέ με τους φίλους μου. Αυτό ήταν το κίνητρο που με οδήγησε σε νίκες και μετάλλια», είπε και σημείωσε πως «το πιο σημαντικό για μένα είναι οι φορές που έχω αγωνιστεί και όλο αυτό ξεκίνησε όταν περίμενα κάθε Κυριακή να πάω για καφέ για δύο ώρες με τους φίλους μου».

Ταυτόχρονα χαρακτήρισε «πολύ σημαντική» τη βοήθεια των φίλων και άλλων ατόμων στο να καταφέρει να βγει έξω από το σπίτι του, ενώ εξίσου «σημαντικό» χαρακτήρισε το να έχει κάποιος ένα πρόσωπο να ακούει τις ευχές σου και τα όνειρά σου.

Όπως είπε ο κ. Τσαπατάκης, «η μόνη προσευχή που πρέπει να κάνουμε είναι προς τον εαυτό μας, όχι να μας λυπηθεί ο Θεός αλλά για να γίνουμε δυνατοί σαν Εκείνον. Δεν θα μας λυπηθεί κανείς και δεν πρέπει να λυπηθούμε ούτε τον εαυτό μας» σε περίπτωση που πάθουμε ένα ατύχημα όπως αυτό που συνέβη στον ίδιο.

Σημειώνεται ότι ο παραολυμπιονίκης Αντώνης Τσαπατάκης στην ηλικία των 12 ετών έγινε αθλητής της υδατοσφαίρισης του Ναυτικού Ομίλου Χανίων κερδίζοντας αρκετά βραβεία στην κολύμβηση αλλά και στην υδατοσφαίριση. Ωστόσο το 2005 είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα με τη μοτοσυκλέτα του και σε λιγότερο από 9 μήνες μετά ξαναγύρισε στην πισίνα και άρχισε να κολυμπά.

Έλαβε πολλά βραβεία σε εθνικό επίπεδο, ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες, ενώ έχει στην κατοχή του πάνω από 20 χρυσά, ασημένια και χάλκινα μετάλλια. Ο Αντώνης Τσαπατάκης συμμετείχε στους παραολυμπιακούς αγώνες στο Λονδίνο το 2012 και στο Ρίο το 2016, ενώ στους αγώνες του 2021 στην Ιαπωνία κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο σε παραολυμπιακούς με την 3η θέση στα 100 μέτρα πρόσθιο SB4.

(ΚΥΠΕ/ΦΖ/ΠΧ)