Η γαλάζια αγαπημένη του Πολύβιου της Λάρνακας

ΠΗΓΗ: enalios.com.cy

Aπό το 1960 μέχρι σήμερα, η θάλασσα αποτελεί συναίσθημα για τον Πολύβιο Σάββα. Είναι ο κάτοχος της μικρότερης βάρκας στη Μαρίνα Λάρνακας, κάτι που τον γεμίζει, τον ηρεμεί, τον ξεκουράζει και του δίνει ενέργεια. Τη μοιράζεται με όλους τους νεαρούς ναυτοπροσκόπους με μεγάλη του χαρά, για να μάθουν κωπηλασία και άλλα βασικά για τη θάλασσα. Είναι αυθεντικός, όπως και η αγάπη του για το απέραντο γαλάζιο. Στα 70 του χρόνια, δεν έχει απουσιάσει ούτε μέρα από τη Λάρνακα, παρά μόνο σε εξορμήσεις στα βουνά της ορεινής.

Ο Πολύβιος Σάββα μετρά μερικές δεκαετίες στη συμβολή του στον εθελοντισμό και έχει εκπαιδεύσει γενιές και γενιές, την αγάπη για τη θάλασσα από τη θέση του αρχηγού στο 23ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων και σήμερα παραμένει ακούραστος εθελοντής μα και εκπαιδευτής στην κωπηλασία, το κανό, το καγιάκ, τις καταδύσεις, ακόμα και τους ναυτικούς κόμπους που φτιάχνει ακατάπαυστα για να χαρίζει στα νεαρότερα προσκοπάκια τα οποία αποκαλεί «τα μωρά μου».

Πρόσκοπος σημαίνει προσφορά στον κόσμο

Σημαίνει μαθαίνεις τα παιδιά από μικρά να βοηθούν το συνάνθρωπο. Είναι υγιής ενασχόληση μακριά από φθορά, κακία και εξαρτησιογόνες ουσίες. Παλαιότερα είχε βαθύτερο νόημα και στην πράξη, με την εξέλιξη της τεχνολογίας οι νεαροί περνούν αρκετό χρόνο με τα ηλεκτρονικά τους παιγνίδια. Όταν όμως βρεθούν στο προσκοπείο και τη θάλασσα το απολαμβάνουν διότι κάνουν δραστηριότητες που δεν θα βρουν πουθενά. Οι ναυτοπρόσκοποι της Κύπρου είχαν αποκτήσει τις δικές τους βάρκες και ασχολούνται με κωπηλασία και ιστιοπλοϊα. Οι βάρκες που έχουμε σήμερα είναι όμοιες με αυτές του πολεμικού ναυτικού που κάνουν κωπηλασία, στενόμακρες σαν εκείνες που χρησιμοποιούσαν οι φαλαινοθήρες.

Οι νέοι να μάθουν να αντικρίζουν τη ζωή στα μάτια από νωρίς

Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να είναι κοντά στη θάλασσα, στα αθλήματα της και στον εθελοντισμό, συνιστά ο Πολύβιος Σάββα. Μόνο υγιής και ευεργετική μπορεί να είναι η ενασχόληση με τη θάλασσα και τα κρατεί μακριά από κακές συνήθειες και εξαρτήσεις. Πολλές φορές αφιερώνουμε πολύ χρόνο σε εκστρατείες καθαριότητας των παραλιών μας στη Λάρνακα και την Αμμόχωστο ακριβώς για να μάθουν να αγαπούν τη θάλασσα, αλλά να προσφέρουν και στο κοινωνικό σύνολο.

«ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΘΥΜΟΙ» είναι το σύνθημα για τα μικρά λυκόπουλα. Σε μεγαλύτερη ηλικία είναι το «ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ», σωματικά και διανοητικά να εκτελέσει το καθήκον του για μια καλύτερη κοινωνία. Μετά τη θητεία τους στην Εθνική Φρουρά, είναι το «ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ» που είναι η επιθυμία και προσπάθεια για απόλυτη προσωπική διάκριση και υπεροχή.

1200 ναυτικούς κόμπους στην πρώτη φάση του lockdown

Ο Πολύβιος Σάββα κατά την πρώτη φάση του lockdown στην Κύπρο και όντας απομονωμένος σπίτι, έφτιαξε εκατοντάδες ναυτικούς κόμπους σε διάφορα μεγέθη και χρώματα για «τα παιδιά του» στο Ναυτοπροσκοπείο. Βέβαια δεν υπάρχει περαστικός από τη Μαρίνα Λάρνακας την ξύλινη αποβάθρα, που να μην πιάσει κουβέντα τον Πολύβιο, να μάθει μια ιστορία και να φύγει με δώρο ένα ναυτικό κόμπο για τα κλειδιά του ως ενθύμιο.

«Ο ναυτικός κόμπος εύκολα δένεται και εύκολα λύνεται, αυτή είναι η φιλοσοφία του».

Είναι μέρος των μαθημάτων για τα παιδιά. Πρέπει να γνωρίζουν τους κόμπους για να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν εύκολα μες τη θάλασσα. Βέβαια τους ναυτικούς κόμπους τους χρησιμοποιούν οι οδηγοί φορτηγών, οι βοσκοί, αλλά επικράτησε ναυτικοί κόμποι επειδή τους εφηύραν οι ναυτικοί. Όταν υπήρχαν μόνο ιστιοφόρα και υπήρχε άπνοια μπορούσε να κάνουν και είκοσι μέρες ακίνητοι μεσοπέλαγα, οπότε δημιουργούσαν φτιάχνοντας κόμπους. Ήταν κι ένας τρόπος να τους κρατούν σε εγρήγορση διότι υπήρχαν σκάφη με 50 ναυτικούς. Υπάρχουν δύο με τρεις χιλιάδες διαφορετικοί κόμποι, ακόμα και διακοσμητικοί.

Η ναυαγοσωστική στα σπάργανα της, τη δεκαετία του 70’

Δεν υπάρχει άνθρωπος στη Λάρνακα που να μην έχει βοηθηθεί μία έστω φορά από τον Πολύβιο Σάββα. Διετέλεσε και ναυαγοσώστης τη δεκαετία του 70’ – 80’ και φρόντιζε με ένα δικό του ιδιαίτερο τρόπο, να θυμώνει και να συμβουλεύει τους ριψοκίνδυνους.

Η ναυαγοσωστική τότε ήταν στα σπάργανα της περιγράφει, “είχαμε υποτυπώδεις βάρκες, ερασιτεχνικό εξοπλισμό και προσπαθούσαμε με ότι είχαμε. Η εκπαίδευση ήταν κανονική και είχαμε πάρα πολλά παιδιά που έρχονταν να μάθουν ναυαγοσωστική. Εξακολουθούμε μέσω του ομίλου «Κίμων» να διδάσκουμε μεγάλο αριθμό παιδιών, την τέχνη της ναυαγοσωστικής”.

Ο πρώτος όμιλος καταδύσεων στην Κύπρο

Μετά τον πόλεμο του 74΄βρεθήκαμε μια παρέα με πρωτεργάτη το Γλαύκο Καριόλου και ιδρύσαμε τον όμιλο στη μνήμη του πατέρα του Αντρέα Καριόλου, ο οποίος για μας είναι ήρωας της θάλασσας. Έχασε τη ζωή του ενώ προσπαθούσε να σώσει ένα μαθητή του, στα ανοικτά της Λάρνακας. Εκείνος ουσιαστικά υπήρξε ο πατέρας των καταδύσεων στην Κύπρο επαγγελματικά. Ακολούθησαν κι άλλοι, όμως πρωτεργάτης των καταδύσεων ήταν ο Αντρέας Καριόλου.

Δημιουργήσαμε το ίδρυμα «Αντρέας Καριόλου» που είχε ονομαστεί «Ίδρυμα υποβρυχίων δραστηριοτήτων Κύπρου» και είχαμε εγγραφεί και στην παγκόσμια Ομοσπονδία. Ήταν ένας όμιλος που ασχολείτο με ιστιοπλοϊα και όλα τα θαλάσσια αθλήματα. Στη συνέχεια ο συγκεκριμένος όμιλος μεταφέρθηκε στη Λευκωσία και στη Λάρνακα δημιουργήθηκε ο «Ιππόκαμπος». Έγινε η ομοσπονδία με αυτούς τους δύο ομίλους και ακολούθησαν η Λεμεσός και η Αμμόχωστος.

Στις καταδύσεις προσφέρουμε εθελοντικά

Δεν μοιάζουμε σε τίποτε στα καταδυτικά κέντρα που δημιουργήθηκαν πολύ αργότερα, οι σχολές οι οποίες αποσκοπούσαν και στον καταδυτικό τουρισμό. Ήταν η εποχή που είχε αρχίσει να δίνει ώθηση και το ναυάγιο Ζηνοβία.

Ένα από τα πρώτα πλοία με σύγχρονα με ηλεκτρονικά συστήματα. Είχε δοθεί λάθος εντολή και αυτό είχε πάρει κλίση στη μια μεριά. Το μετέφεραν αρχικά στο Ζύγι για να το ισιώσουν, τα κατάφεραν το έφεραν πίσω στα ανοικτά της Λάρνακας, ενώ στη συνέχεια είχαν αφήσει την πόρτα του πιλότου ανοικτή, με αποτέλεσμα να εισέλθει και πάλι νερό και να βουλιάξει σε μερικές ώρες.

Τότε είχε κάνει μεγάλη περιβαλλοντική ζημιά στις ακτές της Λάρνακας. Το ναυάγιο φρουρείτο από το ναυτοδικείο, καθώς επιστρατεύθηκαν ειδικοί από την Ελλάδα και έφεραν ειδικό εξοπλισμό για να μαζέψουν την πετρελαϊκή μόλυνση στο θαλάσσιο νερό που βγήκε μέχρι τις ακτές.

Λεηλατήθηκε αρκετά μέχρι να ανοίξει για το κοινό ως καταδυτικός προορισμός. Έρχονταν από παντού τη νύχτα ακόμη και από τις Βάσεις Δεκέλειας και άρπαζαν ότι έβρισκαν. Οι μόνοι που είχαμε άδεια ήταν ο όμιλος Ιππόκαμπος και το προσέχαμε την ώρα που άλλοι το ξάφριζαν.

Αν αγαπάς τη θάλασσα…

Αν αγαπά κάποιος τη θάλασσα και θέλει να ασχοληθεί, πρέπει να εκπαιδευτεί καλά στο κεφάλαιο καταδύσεις. Η θάλασσα δεν επιτρέπει λάθη, πόσο μάλλον στις καταδύσεις, στις οποίες τα όποια λάθη μπορεί να αποβούν τραυματικά ή μοιραία για το δύτη. Στο Ζηνοβία, χάθηκαν έξι ζωές από καθαρά ανθρώπινα λάθη, από ξένους δύτες που αγνοούσαν τις οδηγίες και επιχειρούσαν να εισέλθουν στα σκοτεινά αμπάρια του ναυαγίου με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βρουν την έξοδο.

Κανό – καγιάκ

Την ίδια δεκαετία είχαμε προμηθευτεί και τα πρώτα κανό και καγιάκ από την Ελλάδα και είχε δημιουργηθεί άλλη μια ομοσπονδία κανό – καγιάκ και είχε αρχίσει να μαθαίνεται ευρέως και στην Κύπρο ως άθλημα. Οι ναυτικοί όμιλοι είχαν αποκτήσει τα δικά τους, στην αρχή μονά και διπλά και στη συνέχεια τριπλά και διοργανώνονταν και αγώνες. Είχε έρθει και εκπαιδευτής από την Ελλάδα και μας έδειξε τα κόλπα.

Ξυπνούσαμε στις πέντε το πρωί τότε να κάνουμε προπόνηση, περισσότερο όμως το διασκεδάζαμε. Τώρα έχουν εξελιχθεί τα κανό, τα νέου τύπου κανό είναι πιο σύγχρονα και επιβλητικά, έρχονται και εκπαιδευτές από το εξωτερικό. Κανονικά το καγιάκ το χρησιμοποιείς σε λίμνες ή πολύ νωρίς το πρωί στη θάλασσα που είναι νηνεμία. Ένα κόκκινο επιβλητικό καγιάκ, έχει τη θέση του καλά φυλαγμένο στο Ναυτίλο και κατεβαίνει από το ράφι του σε ειδικές περιπτώσεις.

Η «Καίτη» του Γλαύκου Κληρίδη ήταν υπό ευθύνη των ναυτοπροσκόπων

Το αγαπημένο σκάφος του μακαριστού Προέδρου Κληρίδη βρισκόταν στη μαρίνα Λάρνακας και οι πρόσκοποι το φρόντιζαν, το καθάριζαν και μεριμνούσαν για την ασφαλή του θέση στη Μαρίνα. Γνωστός για τη σχέση του με τα παιδιά, κάθε φορά που βρισκόταν στη Μαρίνα, τα γέλια τους ακούγονταν παντού, αφού τους συγκέντρωνε, τους έλεγε ανέκδοτα και τους φιλοξενούσε. Κάποιες μάλιστα φορές τους πήγαινε βαρκάδα και γινόταν και ο ίδιος παιδί απολαμβάνοντας τις στιγμές μαζί τους και αφήνοντας σε απόσταση τα πρωτόκολλα της Προεδρίας, τα πρέπει και τους τύπους.

Λύπη για το «Ναυτίλο»

Η παλιά παραλία των Φοινικούδων, ήταν αναντικατάστατη. Έφθανε μέχρι έξω η αμμουδιά και οι ψαράδες άπλωναν τα δίκτυα τους στην άμμο να στεγνώσουν και οι ίδιοι να ξαποστάσουν και να ξεδιαλύνουν την ημερήσια λεία τους, θυμάται με νοσταλγία ο Πολύβιος. Ήταν πραγματικά όμορφη η παλιά παραλία όπως τη θυμόμαστε.

Ο ιστορικός «Ναυτίλος», το μικρό σπιτάκι στην ξύλινη αποβάθρα της Λάρνακας, φορτωμένος με χιλιάδες βιώματα και αναμνήσεις και παιδικές φωνές που ανδρώθηκαν στο πέρασμα των χρόνων, σε μερικά χρόνια θα αποτελεί παρελθόν από τη γνωστή αποβάθρα. Τα νέα μεγαλόπνοα σχέδια περιλαμβάνουν την κατασκευή ξενοδοχείου που θα αρχίζει από την είσοδο της αποβάθρας και θα φθάνει μέχρι εκεί που σήμερα είναι ο Ναυτίλος».

Θα μπορούσαν να το συντηρήσουν, να το αναδείξουν και να αποτελεί πόλο έλξης ως τουριστικό αξιοθέατο, όπως επίσης να παραμείνει ως ένα σημείο αναφοράς στα δρώμενα της Λάρνακας αφού οι Ναυτοπρόσκοποι εδώ και δεκαετίες το αξιοποιούν και βρίσκονται πιο κοντά στη θάλασσα. Η κοσμοπολίτικη αλλαγή και η πολυτέλεια, αναφέρει με παράπονο ο Πολύβιος, δεν θα ταιριάζει με την ομορφιά της γραφικής Λάρνακας.

Ολοκληρώνοντας τις ανεξάντλητες ιστορίες του, ο Πολύβιος υπενθυμίζει ως παλαιότερος ότι όσοι επιχείρησαν στο παρελθόν να κλέψουν από τη θάλασσα, ήρθε η στιγμή που η θάλασσα το πήρε πίσω.

Κάποτε η θάλασσα είχε πάει πολύ μέσα, σχεδόν χάθηκε από την ακτή. Και νεαροί, τότε πήγαιναν με τα ποδήλατα καθημερινά και περίμεναν να ξαναδούν το ίδιο θέαμα ή και την επιστροφή της. Κάποιοι το είχαν εκμεταλλευθεί επιχειρώντας αναπτύξεις πάνω στην άμμο. Παρά τις προσπάθειες να τα σώσουν με κυματοθραύστες και τεράστια έξοδα, ήρθε η μέρα που η θάλασσα επέστρεψε στον τόπο της και διάβρωνε περιουσίες και υποστατικά. «Την θάλασσας ότι της κλέψεις, θα στο πάρει πίσω» κλείνει με έμφαση.

Λαρνακείς που ζουν τον Πολύβιο, εξαίρουν την ανιδιοτελή προσφορά του και επιβραβεύουν λεκτικά τον ακούραστο φίλο, σύμβουλο, εκπαιδευτή, δάσκαλο ζωής και καθοδηγητή.

Για τον εκπαιδευτή θαλάσσιων αθλημάτων Παντελή Θεμιστοκλέους, ο Πολύβιος είναι ο δεύτερος πατέρας.

Πολύβιος… Τι να πρωτοπεί κάποιος για τον Πολύβιο; Χρειάζονται πολλές ώρες για να μπορέσει κάποιος να περιγράψει επακριβώς αυτή την προσωπικότητα. Για μένα ο Πολύβιος όπως συχνά λέω είναι ο δεύτερος μου πατέρας.

Είναι ο άνθρωπος που με έβαλε στη θάλασσα από την πολύ παιδική μου ηλικία όταν ακόμη ήμασταν ναυτοπρόσκοποι στο 23ον Σύστημα Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας. Κάθε Σάββατο και Κυριακή μαζευόμασταν όταν ο καιρός το επέτρεπε στο Ναυτίλο και “τρωγαμε” τις ώρες μας μαζί του. Το τρώγαμε εντός εισαγωγικών γιατί μετά από μερικά χρόνια κατάλαβα ότι κάθε άλλο παρά τρώγαμε τις ώρες μας. Εκεί μάθαμε να κανουμε κωπηλασία, να κολυμπούμε να κάνουμε καταδύσεις μάθαμε και τέχνη με το να συντηρούμε τα ναυτοπροσκοπικά σκάφη.

Στην ουσία μάθαμε να είμαστε δυναμικοί ανεξάρτητοι άνθρωποι μακριά από τις εξαρτήσεις να βοηθούμε τον κόσμο και γενικά την κοινωνία. Και όλα αυτά μέσω του Πολύβιου. Ο Πολύβιος είναι ο εθελοντής με την πραγματική έννοια της λέξης. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του ομίλου υποβρυχίων δραστηριοτήτων «Ιππόκαμπος» και της κυπριακής ομοσπονδίας καταδύσεων του ναυαγοσωστικού ομίλου Κίμων Λάρνακας, αυτός επενέβη ώστε να οργανωθεί αρχικά ομάδας διάσωσης της πολιτικής Άμυνας στην Λάρνακα και δεύτερης ομάδας διάσωσης στην Ορεινή Λάρνακας όπου ακόμη είναι ενεργό μέλος.

Για πολλα χρονια προπονητής κανό καγιάκ στον Ναυτικό όμιλο Λάρνακας και για πολλά χρόνια προσφέρει τις υπηρεσίες του στην γυναικεία Πετόσφαιρα. Στον προσκοπισμό είναι ενεργός από το 1980 μέχρι σήμερα και τα παιδιά τον υπεραγαπούν. Και όλα αυτά χωρίς καμία οικονομικη ανταμοιβή.

Aπό την προσωπική συλλογή του Παντελή Θεμιστοκλέους

Η πληρωμή του είναι η αγάπη όλων των παιδιών αλλά και των ενηλίκων με τους οποίους συνεργάζεται. Είναι ο άνθρωπος που ίσως έχει τους περισότερους φίλους και γνωστούς σε όλη την Κύπρο. Ο άνθρωπος που μέχρι σήμερα στέλνει έντυπη ιδιοχειρη αλληλογραφία μέσω ταχυδρομείου σε φοιτητές και άλλους γνωστούς του, στο εξωτερικό και με αυτό το τρόπο κρατά επαφές. Τον Πολύβιο με μια πρόταση θα τον χαρακτήριζα ρομαντικό αιώνιο έφηβο, εθελοντή, ο οποίος είναι πεισματάρης στις απόψεις του και αρκετές φορές σε πιάνει και αδιάβαστο αν διαφωνείς με αυτές, αλλά δίνει την ψυχή του να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του και τους φίλους του.

Είμαι από τους τυχερούς που ειχα την τιμή να συνεργαστώ για 3 και πλέον δεκαετίες μαζί του, στον προσκοπισμό στο όμιλο καταδύσεων στις ομάδες διάσωσης. Εγώ όπως και πολλοί άλλοι χρωστούμε πολλά στον Πολύβιο.

Από την προσωπική συλλογή του Παντελή Θεμιστοκλέους

Πλέκοντας το εγκώμιο στον Πολύβιο ο γιατρός Σωκράτης Αντωνιάδης ανήρτησε τη συγκεκριμένη φωτογραφία του Πολύβιου τις μέρες του πρώτου lockdown με το ακόλουθο κείμενο:

Τις μέρες του κορωνοϊού, ο Πολυβής, «για να περάσει η ώρα», κατασκεύαζε στο σπίτι ναυτικούς κόμπους και πολύχρωμους κρίκους για τα μαντήλια των προσκόπων του, των αγαπημένων «παιδιών» του. Τον φωτογράφισε η αδελφή του Ελπίδα.

Ο Πολύβιος Σάββα γεννήθηκε στη Μόρφου, αλλά νιώθει 100% Σκαλιώτης αφού βρέθηκε με την οικογένειά του στη Λάρνακα από τα 5 του. Αποφοίτησε από το Λύκειο Αγίου Γεωργίου. Δούλεψε στο μαγαζί του πολυπράγμονα πατέρα του Κουμή Σάββα που ήταν μακινίστρας, τσαγκαρο-σκαρπάρης και επιδιορθωτής ραπτομηχανών, στον Συνεργατισμό, ναυαγοσώστης και για 25 χρόνια στην Υδατοπρομήθεια.

Όμως η μεγάλη του αγάπη είναι η θάλασσα. Τον εκπαίδευσε ο Κερυνειώτης δύτης αείμνηστος Ανδρέας Καριόλου, που μετά το 74 βρέθηκε πρόσφυγας στη Λάρνακα, ο άνθρωπος που ανακάλυψε το 1965 το γνωστό ναυάγιο της Κερύνειας.

Μετά το θάνατο του Καριόλου, το 1977, ίδρυσαν μαζί με τον γιο του Γλαύκο Καριόλου και άλλους δύτες, τον Όμιλο «Ανδρέας Καριόλου marine foundation». Όταν Όμιλος μεταφέρθηκε στη Λευκωσία, ιδρύθηκε ο Όμιλος Υποβρύχιων Δραστηριοτήτων Λάρνακας «Ιππόκαμπος» που ακόμα δραστηριοποιείται.

Τον εθελοντισμό ο Πολυβής τον έχει στο αίμα του. Όπου τον χρειάζονται, σε συνθήκες ειρήνης ή έκτακτων περιστατικών, θα τρέξει πρώτος. Με επικεφαλής τον Γλαύκο Καριόλου, τον δύτη Σταύρο Κανικλίδη και τον στρατιωτικό γιατρό Σωτήρη Γεωργίου, βοηθούσε στο χειρισμό του θαλάμου αποσυμπίεσης του Νοσοκομείου Λάρνακας. Μερικές φορές, όταν τα θύματα καταδυτικών ατυχημάτων (νόσος των δυτών), φοβόντουσαν να μπουν στο θάλαμο, έμπαινε και ο Πολυβής μαζί τους.

Ο Πολύβιος είναι ο πιο παλιός εν ενεργεία πρόσκοπος του 23ου Σύστημα Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων. Ήταν αρχηγός μετά τον Βάρθο και τον Ερίκκο. Σήμερα βοηθά εθελοντικά το Σύστημα. Συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη των ναυτικών δραστηριοτήτων των προσκόπων (κωπηλασία, ιστιοπλοΐα, ναυαγοσωστική, γνώσεις για τη θάλασσα κλπ). Έδρα των ναυτικών δραστηριοτήτων του 23ου, ο «Ναυτίλος» που βρίσκεται στην αποβάθρα.

Καταδύθηκε άπειρες φορές στο ναυάγιο «Ζηνοβία», βοηθώντας στην προσπάθεια παγκόσμιας τουριστικής προβολής του. Έλαβε μέρος, υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας της Ερευνητικής Μονάδας Ενάλιας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, Στέλλας Δεμέστιχα, στην εξερεύνηση του αρχαίου ναυαγίου στη θαλάσσια περιοχή Μαζωτού, στην ανέλκυση, φύλαξη και συντήρηση αμφορέων του ναυαγίου. Να αναφέρουμε πληροφοριακά ότι το ναυάγιο του Μαζωτού χρονολογείται περίπου το 350 π.Χ., είναι λίγο παλαιότερο από αυτό της Κερύνειας (310-300π.Χ.), ενώ σε μέγεθος είναι πολύ μεγαλύτερο.

Ο Πολύβιος Σάββα είναι ένα παράδειγμα αλτρουισμού και ανιδιοτελούς προσφοράς προς τον άνθρωπο. Για αυτό και οι Λαρνακείς και ιδιαίτερα οι πρόσκοποι τον αγαπούν αληθινά και ανυπόκριτα.

Φωτογραφίες: Μάριος Παπακυπριανού