O λογοτέχνης Αντρέας Τιμοθέου μιλάει στο City of Larnaka

Πρόσωπα της Πόλης μας , λογοτεχνική κίνηση της Λάρνακας εν έτη 2017 

Ο Αντρέας Τιμοθέου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1990. Σπούδασε στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου με υποτροφία του κληροδοτήματος Γεωργίου και Μαρίας Τυρίμου. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος, ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου. Ασχολείται κυρίως με τη συγγραφή ποίησης και διηγημάτων. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ανθολογίες.

Το 2010 τιμήθηκε από την International ArtSociety&Academy με Α΄ έπαινο, καθώς και με Α΄ βραβείο στον 26ο διαγωνισμό λόγου και τέχνης «Σικελιανά».  Το 2012 του απονεμήθηκε το βραβείο εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου-Κυριακοπούλου από το Πανεπιστήμιο Κύπρου και τιμήθηκε με έπαινο για ποίημά του από την Ομάδα Φίλων Ελληνικού Πολιτισμού Στουτγάρδης.  Την ίδια χρονιά τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου με το Βραβείο Ανδρέα Κάραγιαν εις μνήμη Καρμέλας Κάραγιαν για την πολιτισμική του προσφορά.  Αποτελεί μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου και του Πολιτιστικού Ομίλου Λάρνακας «Άρτιον».

 

1. Νέος και καταρτισμένος επιστήμονας με όλα τα εφόδια να εγκαταλείψετε την πόλη του Ζήνωνα, όμως ενσυνείδητα παραμένετε στην πόλη και προσφέρετε. Η πόλη τι παρέχει σε σας αλλά και στον κάθε νέο που επιλέγει να παραμείνει;

Αρχικά να σας πω πως θα μου ήταν δύσκολο να εγκαταλείψω αυτή την πόλη, ακόμη και με το ενδεχόμενο μιας καριέρας κάπου αλλού. Η ζωή μου στη Λάρνακα είναι πολύ απλή, γι’ αυτό αγαπώ τούτη την πόλη. Η Λάρνακα δεν μου έχει προκαλέσει ποτέ ένταση. Θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να ζήσω κατά διαστήματα σε πόλεις όπως η Ρώμη, το Παρίσι και η Αθήνα, αλλά πάντα με το ενδεχόμενο του γυρισμού. Δεν θα άλλαζα ούτε τη Λάρνακα, ούτε την Κύπρο για καμιά πόλη ή χώρα στον κόσμο. Ονειρεύομαι μάλιστα μια μέρα να ζήσω στο κέντρο, στην οδό Αγίου Λαζάρου κι εύχομαι να τα καταφέρω. Οι μικρές αποστάσεις, η έλλειψη κίνησης στους δρόμους, οι ολόφωτές μας μέρες, ο καθαρός ουρανός, η Αλυκή, η θάλασσα, τα όσα παρέμειναν από το ιστορικό κέντρο είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που κάνουν τη Λάρνακα ξεχωριστή. Στην Κύπρο μπορεί κανείς να ζήσει καλά και χωρίς τους μεγάλους μισθούς που πιθανόν να προσφέρει το εξωτερικό. Η ομορφιά είναι παντού…

 

2. Ασχολείστε έντονα με τα πολιτιστικά δρώμενα της Πόλης και μάλιστα διεκδικήσατε θέση Δημοτικού Συμβούλου. Πώς ήταν η εμπειρία σας αυτή και ποιες ήταν οι βλέψεις σας όσον αφορά το πολιτισμό; Θα υποβάλλατε ξανά υποψηφιότητα;

 

Αυτή μου η ενασχόληση προέκυψε απ’ την αγάπη μου για την Ποίηση και την πόλη μου. Ο πολιτισμός είναι ένας τομέας στον οποίο θεώρησα πως μπορούσα να συμβάλω. Είχα δίπλα μου βέβαια συμπαραστάτες και καλούς συμβούλους, ανθρώπους που αγκάλιασαν τις ιδέες μου και φιλοξένησαν τις εκδηλώσεις μου. Μερικοί από αυτούς είναι οι λογοτέχνες Λούης Περεντός και Κώστας Κατσώνης καθώς και ο διευθυντής του μουσείου Πιερίδη και καλός φίλος Πήτερ Αστζιάν. Και πολλοί άλλοι βέβαια ήταν αυτοί που βρέθηκαν στον δρόμο μου και τους ευχαριστώ.  Τώρα σχετικά με τις εκλογές, είχα πιστέψει πως από μια τέτοια θέση θα μπορούσα ίσως να κινήσω καλύτερα τα πράγματα στον πολιτιστικό παράγοντα της πόλης. Πολιτισμός δεν είναι μόνο το καλό θέατρο, η Ποίηση και γενικότερα οι τέχνες. Πολιτισμός είναι και μια καθαρή πόλη, είναι και τα περιποιημένα μας παρτέρια, είναι και η μέριμνα που δείχνουμε για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν όποιας μορφής ανάγκη. Καταλαβαίνετε βέβαια, πως ίσως υπήρξα αθεράπευτα ρομαντικός για να βρεθώ σε μια τέτοια θέση. Το ταξίδι του προεκλογικού αγώνα είχε ενδιαφέρον, ωστόσο δεν πιστεύω πως θα διεκδικούσα ξανά τη θέση του Δημοτικού συμβούλου. Το κριτήριο ψηφοφορίας που υπήρχε στις προηγούμενες εκλογές είναι αυτό που θα υπάρχει και στις επόμενες και στις κάθε επόμενες. Υπήρξαν και υποψήφιοι από άλλα κόμματα με τους οποίους μοιραζόμασταν κοινό όραμα, αλλά και πάλι δεν κατάφεραν να εκλεγούν. Εύχομαι μόνο η πόλη να οδηγηθεί εκεί που της αξίζει.

 

3. Υπάρχει Λογοτεχνική κίνηση ή λογοτεχνικός κύκλος στην πόλη μας;

 

Στη Λάρνακα υπάρχει η Πολιτιστική Κίνηση «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού», της οποίας πολύ πρόσφατα ανέλαβα την προεδρία και δραστηριοποιείται τα τελευταία τρία χρόνια. Έχουμε κάνει αρκετές εκδηλώσεις, όπως αφιερώματα σε ποιητές, διαλέξεις, ποιητικές βραδιές, εικαστικά δρώμενα και άλλα. Δραστηριοποιείται παράλληλα και ο πολιτιστικός όμιλος «Άρτιον» και έχει μια πολύ καλή παρουσία. Υπήρξα παλαιότερα και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Θεωρώ πως υπάρχει ένα καλό κλίμα συνεργασίας και ουσιαστική ατομική προσπάθεια, για να γίνονται πράγματα. Δυστυχώς ο Πολιτισμός τις περισσότερες φορές είναι θέμα προσωπικής πρωτοβουλίας και όχι άμεση προτεραιότητα των αρμόδιων φορέων.

 

4. Είστε συγγραφέας έξι βιβλίων. Πως προέκυψε η ενασχόληση σας με την λογοτεχνία;

 

Νέος και θρασύς στα είκοσι ένα μου, πίστεψα πως έγραφα Ποίηση. Η ενασχόλησή μου βέβαια με τη λογοτεχνία και τη συγγραφή ξεκίνησε πολύ πιο νωρίς, ίσως από τότε που εγώ ο ίδιος δεν θυμάμαι τον εαυτό μου. Η γιαγιά μου υπήρξε το κλειδί που άνοιξε για μένα τον κόσμο της Ποίησης. Την αγαπώ και την ευγνωμονώ πάντα, γι’ αυτό και τόσα άλλα.

5. Μιλήστε μας λίγο για το συγγραφικό σας έργο.

Θα αρκεστώ στο να σας παραθέσω τους τίτλους των έργων μου. Το κάθε βιβλίο μού φανέρωσε τους δικούς του κόσμους.

«Για μια στιγμή και μια αιωνιότητα», Αναζητήσεις (2011)

«Όλα αυτά που θα ’θελα να ξέρεις», Αρμίδα (2013)

«Τα Άνθη του Φωτός», Αρμίδα (2014)

«Ιστορίες με Δαντέλα», Παράκεντρο (2016)

«Οι μέρες τ’ Αυγούστου», Βιβλιεκδοτική (2016)

«Ποιήματα-Siιrler», Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου (2017)

 

6. Ποιος ο ρόλος της Ποίησης στη ζωή σας και για ποιο λόγο γράφετε; Οι βραβεύσεις ποιο ρόλο έπαιξαν στην πορεία σας;

 

Με την Ποίηση νιώθω να μεγαλώνω παράλληλα. Πολλές φορές πράγματα γράφτηκαν μέσα μου και μου φανερώθηκαν εκ των υστέρων. Αυτή η σχέση είναι μια σχέση ειλικρίνειας.  Γράφω κυρίως γιατί δεν είμαι ευτυχισμένος. Η δήλωση και μόνο ίσως να φαίνεται απαράδεκτη, ωστόσο δεν δηλώνω πως είμαι δυστυχισμένος. Το ότι δεν γνώρισα μια σταθερή και διαρκή ευτυχία είναι γεγονός. Οι περισσότεροι προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας και κυρίως τους άλλους για το αντίθετο. Η ζωή μας η ίδια κρίνεται απ’ τον αγώνα που κάνουμε για να νιώσουμε ευτυχία… Ωστόσο μπορεί κανείς να ζήσει μια ολόκληρη ζωή χωρίς αυτή. Δεν ξέρω τελικά πόσο εύκολο είναι να ευτυχήσει κανείς μέσα σε έναν κόσμο όπως τον βιώνουμε σήμερα. Έχω ζήσει χαρές και είμαι ευγνώμων γι’ αυτές, αλλά και για όσα άλλα μου χάρισε η ζωή. Είχα την ανάγκη από παιδί να είμαι πάντα δημιουργικός. Αυτή για παράδειγμα είναι μια ανάγκη που πιστεύω πως θα με συντροφεύει σε όλη μου τη ζωή και μου δίνει μεγάλη χαρά. Σχετικά με τα βραβεία, να σας αναφέρω πως κι αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την ευτυχία. Ικανοποιείται περιστασιακά ο κρυμμένος μας ναρκισσισμός και την επόμενη μέρα ο κόσμος είναι εκεί που τον άφησες. Αναγνωρίζω ωστόσο πως έπαιξαν κι αυτά το ρόλο τους, ώστε να πιστέψω πως αυτό που κάνω είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές.

 

7. Ποιες οι σκέψεις σας για την Ποίηση;

 

Αν αγαπάς αληθινά την Ποίηση, δεν μπορείς παρά να σταθείς ταπεινά απέναντι στις απέραντες δυνατότητές της, που σου φανερώνονται μέσα στα μεγάλα έργα και να παραδεχθείς ότι οι περιορισμένες δυνάμεις σου, θα σε εμποδίζουν πάντα να την υπηρετήσεις με τον τρόπο που θα ήθελες.

 

8. Η συλλογή σας «Ποιήματα-Siιrler» βραβεύτηκε σε δικοινοτικό διαγωνισμό για νέους ποιητές που διοργάνωνε η Ένωση Νέων Λογοτεχνών Κύπρου και η ένωση Τουρκοκύπριων Καλλιτεχνών και Λογοτεχνών, πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό τον διαγωνισμό; Πως προέκυψε η συμμετοχή σας και η συλλογή ποιημάτων;

 

Είμαι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου τα τελευταία δύο χρόνια και είχα δει την ανακοίνωση του διαγωνισμού από τη σελίδα τους. Είχα δει μάλιστα και τα προηγούμενα βραβευμένα έργα και τις εκδόσεις τους. Η μορφή του βραβείου ήταν αυτή που με παρακίνησε να στείλω ποιήματά μου. Ένα κοινό βιβλίο με κάποιο/α που μέχρι εκείνη τη στιγμή μου ήταν άγνωστος/η και μάλιστα μεταφρασμένο σε μια άλλη γλώσσα, την Τουρκική. Πιστεύω πως οι μεταφράσεις είναι φτερά για τη λογοτεχνία… Η δουλειά μας φτάνει αλλού και ίσως μιλήσει σε ανθρώπους που εμείς ποτέ δεν θα μπορούσαμε. Η μετάφραση κάνει όλη τη δουλειά ερήμην μας κι αυτό για μένα έχει μια ιδιαίτερη γοητεία.

 

9. Κοντεύουμε τον Αύγουστο. Καταλάβαμε πως είναι ο αγαπημένος σας μήνας μιας και έχετε και ομότιτλη συλλογή. Πώς η σκέψη αυτή έγινε ποιητική έκδοση;

 

Ο Αύγουστος κρύβει μέσα του ένα θανατικό αλλά και όλη τη ζωή, κρύβει τον έρωτα σαν αντίδοτο και υπόσχεση, κρύβει όλη την ένταση και την ευλάβεια που μπορεί να νιώσει κανείς σε μια ζωή. Αυτό γράφω στην πρώτη σελίδα του ημερολογίου. Πράγματι ο Αύγουστος είναι ο αγαπημένος μου μήνας, νιώθω λες και μεταμορφωνόμαστε. Μικροί θεοί ξεχύνονται στις παραλίες, γελούν και ερωτεύονται. Η αντίστροφη μέτρηση για τον Σεπτέμβρη δεν έχει καμία σχέση με την αντίστροφη μέτρηση για την εναλλαγή ενός οποιουδήποτε άλλου μήνα. Το ημερολόγιο αυτό γράφτηκε σε ένα μεγάλο μου ταξίδι στην Αγγλία, σε διαδρομές από Λονδίνο μέχρι Εδιμβούργο. Μου έλειπε ο Αύγουστος του νησιού παρά το ότι σ’ εκείνο το ταξίδι είχαν συμβεί και όμορφα πράγματα. Επέλεξα να το αφιερώσω στην αγαπημένη μου Μαρία Κάλλας, για το πάθος της ζωής της και για όσα πρόσφερε στην Τέχνη της.

 

10. Η συλλογή διηγημάτων σας «Ιστορίες με Δαντέλα», είναι το μοναδικό δείγμα πεζού σας. Πώς προέκυψε και ποιες οι εμπειρίες σας απ’ το ταξίδι του βιβλίου αυτού;

Ναι, μέχρι στιγμής είναι το μοναδικό δείγμα πεζού. Δεν σας κρύβω πως κάποια στιγμή φοβήθηκα πως θα ήταν η ταφόπλακα της Ποίησής μου. Πολλοί δεν δίστασαν να μου πουν πως είμαι πολύ καλύτερος στον πεζό λόγο παρά στην Ποίηση και οι κριτικές ήταν πάντα πολύ θετικές. Ωστόσο ακόμα κι αυτές οι ιστορίες μου μάλλον γέννημα της Ποίησης ήταν. Όλα ξεκίνησαν σ’ ένα τραίνο, εκεί γράφτηκε η πρώτη μου ερωτική ιστορία. Έπειτα προέκυψε η ανάγκη να μιλήσω για τη φθορά και τον θάνατο, αυτό που υποσυνείδητα όμως συνέβαινε ήταν πως όσο έγραφα τις ιστορίες αυτές επέστρεφα στα ολόφωτα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας, τα δαντελένια. Οι ηρωίδες μου είναι γυναίκες που γνώρισα και αγάπησα, μα κυρίως αντλώ από το πρόσωπο της γιαγιάς μου και τις αναμνήσεις μου. Το βιβλίο αυτό είναι ένα βιβλίο γεμάτο μυρωδιές, εικόνες, όνειρα και δαντέλα. Ευτύχησε να ταξιδέψει με τις παρουσιάσεις του σε τέσσερις πόλεις της Κύπρου, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

 

11. Ποιο συγγραφικό «παιδί» σας προτείνετε στους αναγνώστες του City οf Larnaka και γιατί;

Αν και ίσως περιμένατε  πως θα σας έλεγα ότι αγαπώ όλα μου τα «παιδιά» το ίδιο, θα καταρρίψω αυτό τον μύθο, γιατί δεν πιστεύω να ισχύει ούτε και στην περίπτωση των παιδιών που φέρνουμε στον κόσμο. Πάντα υπάρχει κάτι που ξεχωρίζουμε σε κάποιο απ’ τα παιδιά μας, κάτι που το καθιστά εν δυνάμει εκλεκτό. Το βιώνω σαν θείος… Το ίδιο ισχύει και με τα βιβλία μου. Όλα έχουν σημαδέψει μια περίοδο κι αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό για μένα. Ωστόσο, μπορώ να διακρίνω την εξέλιξη της δουλειάς μου, την ωριμότητα που φέρνει ο χρόνος, την εξάσκηση στην αφαίρεση και την τιθάσευση του συναισθήματος. Ακόμα και εκδοτικά εξελισσόμαστε. Η αισθητική του βιβλίου έχει εξαιρετική σημασία για εμένα. Για όλους τους πιο πάνω λόγους λοιπόν, θα πρότεινα στους αναγνώστες της «City» τα δυο τελευταία μου βιβλία, τη συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες με Δαντέλα» και την ποιητική συλλογή «Ποιήματα-Siιrler».

 

12. Τι θα ευχόσασταν στον εαυτό σας;

Πολλά! Να είμαι υγιής, να μπορώ να προσφέρω, να ταξιδεύω, να ερωτεύομαι, να έχω πάντα κοντά μου φίλους, ο χρόνος να περάσει όσο πιο ανώδυνα από πάνω μου κι αν τελικά υπάρχει ευτυχία, θα ήθελα να καταφέρω να ευτυχήσω, ακόμα κι αν αυτό θα σήμαινε πως δεν θα ξανάγραφα ούτε λέξη.

 

13. Ένας πολύ αγαπημένος στίχος;

«Ομορφιά είσαι η μόνη μου πατρίδα» της Έλενας Τουμαζή Ρεμπελίνας

 

Eπιμέλεια 
Ιωάννα Αλεξάνδρου