ΠΡΟΣΩΠΑ
Ο νικητής της ζωής Ηρακλής σε μια συγκλονιστική συνέντευξη-μάθημα ζωής στο {P}: «Οι γιατροί θεωρούσαν ότι δεν είχα ελπίδες να επιβιώσω…»
04/02/2022 21:57
Πηγή: prorathlima.com
Πίστεψε, πάλεψε, βρήκε δύναμη κυρίως από την κόρη του όπως λέει ο ίδιος και βγήκε νικητής στη μάχη με τον καρκίνο, αφού πέρασε από πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Η ιστορία του Ηρακλή Μιχαήλ, είναι παράδειγμα και φάρος για όσους περνούν παρόμοια δοκιμασία, αλλά και ένα μεγάλο μάθημα για όλους τους υπόλοιπους ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν μπαίνει πάνω από την ανθρώπινη υγεία.
Όπως αναφέραμε σε χθεσινό δημοσίευμα, ο Ηρακλής επέστρεψε στο γήπεδο μετά από δυόμισι χρόνια και είδε την αγαπημένη του Ανόρθωση στον επαναληπτικό με την Πάφο. Για τον ίδιο ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή, καθώς στάθηκε ξανά στα πόδια του και μπόρεσε να κάνει ξανά κάτι που τον ευχαριστεί, να βρίσκεται στο γήπεδο και να παρακολουθεί την αγαπημένη του ομάδα.
Εντοπίσαμε τον Ηρακλή και είχαμε μαζί του μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα, μέσα από την οποία στέλνει τα δικά του ηχηρά μηνύματα,για όσους περνούν περιπέτεια με την υγεία τους, αλλά και όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Ηρακλής Μιχαήλ, σαν πραγματικός Μαχητής, δείχνει μέσα από την κουβέντα που είχαμε, πόση δύναμη βρήκε μέσα από τους ανθρώπους που είχε γύρω του, κυρίως από την 5χρονη κόρη του, αλλά και πως το ποδόσφαιρο, τον βοήθησε να ξεχνιέται από τη δύσκολη δοκιμασία που πέρασε.
-Ηρακλή, επιστροφή στο γήπεδο μετά από καιρό, λόγω της περιπέτειας που πέρασες με την υγεία σου. Πως ένιωσες που βρέθηκες ξανά στο «Αντώνης Παπαδόπουλος»;
«Κατ’ αρχήν σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για το ενδιαφέρον σας και για την ευκαιρία που μου δίνετε, να κάνω γνωστή την περιπέτεια που πέρασα και να μπορέσω να στείλω τα δικά μου μηνύματα, όχι μόνο στον κόσμο που περνά ανάλογη δοκιμασία, αλλά γενικότερα σε όλη την κοινωνία. Ήταν μια σημαντική στιγμή για’ μένα η επιστροφή μου στο γήπεδο για να δω την Ανόρθωση. Πριν την περιπέτεια που πέρασα, πήγαινα συχνά στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», ενώ έβλεπα και την Πάφο σε εντός έδρας αγώνες καθώς είμαι κάτοικος Πάφου λόγω του επαγγέλματος μου. Δεν σου κρύβω ότι την προηγούμενη ημέρα που ήξερα ότι θα πάω ξανά στο γήπεδο μετά από τόσο μεγάλο διάστημα, δεν κοιμήθηκα από τη χαρά μου. Επέλεξα ένα χαλαρό αγώνα που δεν θα έχει πολύ κόσμο, λόγω της κατάστασης που βιώνουμε με τον κορωνοϊό. Λόγω της κατάστασης που πέρασα και τις χημειοθεραπείες, πέραν από τα εμβόλια για τον κορωνοϊό, άρχισαν από την αρχή όλα τα εμβόλια, όπως ένα μωρό και πρέπει να προσέχω πάρα πολύ».
-Η Ανόρθωση σε φιλοξένησε στα επίσημα θεωρεία, ενώ παρέλαβες και την επετειακή φανέλα, σαν δώρο από τη διοίκηση της ομάδας για την επιστροφή σου στο γήπεδο.
«Η υποδοχή και η φιλοξενία ήταν άποψη από κάθε άποψη, Με υποδέχτηκαν δείχνοντας μου πολύ αγάπη, ο Γενικός Διευθυντής της Ανόρθωσης Μαρίνος Μήτρου και ό υπεύθυνος ασφαλείας Παύλος Παντελή, όπως και ο πρόεδρος Ευγένιος Χαμπουλλάς που ήρθε, γνωριστήκαμε, μιλήσαμε και με φιλοξένησαν στο επίσημο θεωρείο. Μου έδωσαν και την επετειακή φανέλα της ομάδας και τους ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου για όλα. Ήταν πολύ σημαντική στιγμή η επιστροφή μου στο γήπεδο και με έκαναν σε όλη αυτή την περιπέτεια μου να αισθανθώ την αγάπη της ομάδας καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουν κάτι για’ μένα. Είχα πάρει δώρο φανέλα της Ανόρθωσης και στη Γερμανία όταν ήμουν εκεί για θεραπεία, μέσω τουTGI Fridays που δουλεύω, είχα πάρει φανέλα του Μαργκάσα, όταν αγωνιζόταν στην Ανόρθωση, ενώ και άλλες ομάδες μου έστειλαν δώρο φανέλες, όπως η Ομόνοια και ο Απόλλωνας. Τις κρατώ όλες, σέβομαι και εκτιμώ όλους όσους στήριξαν την προσπάθεια μου για να βγω νικητής από τη δοκιμασία που πέρασα. Όταν παρέλαβα τη φανέλα της Ανόρθωσης στη Γερμανία, έκλαιγα κυριολεκτικά όπως το μωρό».
-Πως άρχισε η δική σου περιπέτεια και ποια εξέλιξη είχε;
«Όλα άρχισαν πριν ακόμα το πρώτο lockdown, όταν είχα πάρει γαμήλιο ταξίδι με τη γυναίκα μου και στη συνέχεια ένιωθα αδιαθεσία και αδυναμία όταν αθλούμουν, γιατί είμαι άνθρωπος που αφιέρωνα αρκετό χρόνο στη γυμναστική. Ψάχνοντας από που προέρχεται αυτή η αδυναμία, πήγα για ιατρικές εξετάσεις και διαπιστώθηκε ότι είχα λέμφωμα πίσω από το στήθος. Αρχικά κόπηκαν τα πόδια μου, ανατράπηκε ο κόσμος όλος, αλλά όσο πιο γρήγορα σταματήσεις να ρωτάς το γιατί τόσο πιο γρήγορά μπαίνεις στον αγώνα. Προσπάθησα να μην ρωτώ το γιατί και να παλέψω, πήγαινα καλά και ξαφνικά ένα φάρμακο μου δημιούργησε αιμορραγία στον εγκέφαλο και θρόμβωση. Έπεσα σε κώμα ήμουν διασωληνωμένος για έντεκα μέρες και οι γιατροί θεωρούσαν ότι δεν είχα ελπίδες να επιβιώσω και ενημέρωσαν τους δικούς μου ανθρώπους. Με τη βοήθεια του Θεού, ξύπνησα και συνέχισα τη θεραπεία μου».
-Πως κατάφερες μετά το διπλό χτύπημα που δέχτηκες, να βγεις νικητής;
«Το πρόβλημα που μου δημιουργήθηκε στην πορεία της θεραπείας, μου έφερε άλλα πολλά προβλήματα. Έχασα 35 κιλά, βρέθηκα να είμαι κινητικά ανάπηρος, αλλά έπρεπε να συνεχίσω τη θεραπεία μου για να καταπολεμήσω τον καρκίνο, όπως και έγινε. Ο δρόμος μου όπως αντιλαμβάνεστε ήταν ακόμα πιο δύσκολος, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Όταν δεν μπορείς να κινηθείς, αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι εξαρτημένος από άλλους αλλά το κλειδί είναι ότι πρέπει να το δεχτείς και να έχεις κόσμο δίπλα σου που σε αγαπά. Μου έδωσε απίστευτη δύναμη η κόρη μου, η σύζυγος μου, ο πατέρας μου, η μητέρα μου, τα αδέλφια μου, οι φίλοι μου, ανάμεσα τους και ο πρώην διαιτητής Τιμόθεος Χριστοφή ο οποίος με στήριξε σε όλα και είναι ο άνθρωπος που με πήρε ξανά στο γήπεδο μετά από τόσο μεγάλο διάστημα».
-Σου έδωσε δύναμη η επαφή σου με το ποδόσφαιρο και την Ανόρθωση, έστω και από μακριά, στο διάστημα της περιπέτειας σου;
«Απίστευτη δύναμη, ήταν ο τρόπος μου να ξεφεύγουν οι σκέψεις μου από όλο αυτό που περνούσα. Ο κουμπάρος μου και ο αδελφός μου που μπορούσαν να έρχονται και να με βλέπουν, μου μιλούσαν για το ποδόσφαιρο και την Ανόρθωση, Με ενημέρωναν για όλα και αντιλαμβανόμουν όταν ξύπνησα από το κώμα, αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω. Θυμάμαι ακόμα τις εκφράσεις του αδελφού μου, ήταν η χαρά μου να μιλώ για την Ανόρθωση, σε μια περίοδο που ήμουν στο κρεβάτι και δεν είχα ακόμα αντιληφθεί ότι ήμουν σε κινητική αναπηρία. Επίσης έβλεπα ποδόσφαιρο, τόσο στο αιματολογικό τμήμα στη Λεμεσό, όσο και στη Γερμανία μέσω του tablet και ήταν κάτι που μου κράτησε συντροφιά στη δοκιμασία που πέρασα».
-Σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι σήμερα;
«Είμαι σε πολύ καλή κατάσταση, δόξα το Θεό, περπατώ ξανά και είμαι υγιής και το πιο σημαντικό είναι χαρούμενη η οικογένεια μου και κυρίως η κόρη μου. Ξεπέρασα και νίκησα τον καρκίνο μέσα από τη βοήθεια και την αγάπη που εισέπραξα. Μέσα στην ατυχία μου στάθηκα τυχερός γιατί ο αδελφός μου ο Γιώργος ήταν συμβατός δότης και πήρα ευκαιρία ζωής. Τώρα έχει απομείνει η αποκατάσταση μου για να βελτιώσω την κινητική μου ικανότητα. Ζω κανονικά, αλλά δεν μπορώ να αθληθώ όπως προηγουμένως και είναι κάτι που ακόμα μου λείπει πολύ».
-Στάθηκες πολύ στη δύναμη που πήρες από την αγάπη που εισέπραξες από δικούς σου ανθρώπους.
«Αυτή είναι η πραγματικότητα και είμαι ευγνώμων σε όλους. Στην οικογένεια μου και τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους μου και τη δουλειά μου, τα εστιατόρια TGI Fridays που ήταν και συνεχίζουν να είναι στο πλευρό μου με κάθε τρόπο. Επίσης ευχαριστίες στο νευροχειρουργικό στην εντατική στο νοσοκομείο Λευκωσίας, πολλά μπράβο στο αιματολογικό τμήμα στη Λεμεσό και θέλω να στείλω το μήνυμα ότι ο κόσμος πρέπει να εμπιστευτεί την επιστήμη όπως εγώ γιατί μου έσωσε τη ζωή. Όπως με ενημέρωσε και ο γιατρός μου, αν επέλεγαν να πάω στο Ισραήλ για συγκεκριμένη θεραπεία, σε πιθανή πειραματική θεραπεία, σήμερα δεν θα ήμουν ζωντανός».
-Αναφέρεσαι στην εμπιστοσύνη που πρέπει να δείξουμε στους επιστήμονες, λόγω και της κατάστασης που βιώνουμε με τον κορωνοϊό και τα εμβόλια;
«Ο κάθε άνθρωπος έχει το μυαλό και τη βούληση να αποφασίσει τι είναι καλύτερο για τον εαυτό του. Η επιστήμη μου έσωσε τη ζωή, μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι εδώ τώρα να απολαμβάνω τις χαρές της ζωής και δεν μπορώ να την αμφισβητήσω,. Δόξα το θεό είμαι ζωντανός και μιλούμε αυτή τη στιγμή, αλλιώς δεν θα ήμουν εδώ».
-Τελειώνοντας ένα δικό σου μήνυμα με αφορμή και τη σημερινή Παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου;
«Ο κόσμος πρέπει να σταματήσει να κρατά κακία, να μαλώνει και να αγαπήσει την οικογένεια, τους φίλους και τον συνάνθρωπο του. Σε όλους που περνούν καταστάσεις όπως τη δική μου, να δείξουν δύναμη, να παλέψουν όπως πάλεψα εγώ για την κόρη μου για να μην μείνει χωρίς πατέρα. Αναθεώρησα πολλά πράγματα μέσα από την περιπέτεια μου. Ένας φίλος μου αιματολόγος Ομονοιάτης μου έφερε φανέλα της Ομόνοιας, ο Απόλλωνας με επισκέφτηκε ο Γιώργος Βασίλειου με το τμήμα μάρκετινγκ και μου έφεραν φανέλα και ήταν μεγάλη τιμή. Τις κρατώ όλες και σέβομαι όλες τις ομάδες και τους ανθρώπους που στήριξαν με κάθε τρόπο τον αγώνα μου. Είμαι καλεσμένος του Απόλλωνα για να παρακολουθήσω τον αγώνα με την Ανόρθωση και αν είμαι καλά θα πάω. Η κόρη μου είναι 5 χρονών και της αρέσει πολύ ο Ουάρντα, γενικά το ποδόσφαιρο μπορεί να δώσει χαρές και δύναμη και είναι στη ζωή μας για να ενώνει τον κόσμο και όχι να δημιουργεί προβλήματα. Έμαθα ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, γι’ αυτό πρέπει να παλεύεις για τη ζωή,. Μόνο έτσι κερδίζεται η μάχη».
