Ψήφισμα Κύπρου για Τέμπη: «Ήταν ένα έγκλημα που γεννήθηκε από την αδιαφορία»

Η Λευκωσία έγινε μια από τις 130 πόλεις ανά την Ελλάδα και τον κόσμο, στις οποίες πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη στις 28.2.2023.

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στις 12 το μεσημέρι στην Πλατεία Ελευθερίας στη Λευκωσία, με κεντρικό σύνθημα «Δεν έχω οξυγόνο» και διοργανωτή τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων Τεμπων.

Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση κρατούσαν πλακάτ με τα ονόματα και τις ηλικίες των αδικοχαμένων επιβατών της μοιραίας αμαξοστοιχίας που μετέφερε περισσότερους από 350 επιβάτες και εκτελούσε τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Ύστερα από σφοδρή σύγκρουση, εκτροχιασμό και ανάφλεξη των συρμών έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, στο πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό ατύχημα που έχει συμβεί στην Ελλάδα.

Πλακάτ ανέγραφαν επίσης το σύνθημα «Δικαιοσύνη για τα παιδιά που χάθηκαν». Άλλοι κρατούσαν φωτογραφίες των δύο νεαρών Κυπρίων, της Αναστασίας και του Κυπριανού, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα.

Στην εκδήλωση αναγνώστηκε ψήφισμα το οποίο ήταν κοινό για όλες τις πόλεις στις οποίες πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις.

«Βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν και να απαιτήσουμε δικαιοσύνη. Η τραγωδία στα Τέμπη δεν ήταν ατύχημα. Ήταν ένα έγκλημα που γεννήθηκε από την αδιαφορία, την ανευθυνότητα και τη διαφθορά, ένα έγκλημα που δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο», αναφέρεται στο ψήφισμα.

Σε αυτό ζητείται επίσης δικαιοσύνη, αλήθεια και αλλαγή και αναφέρεται ότι «δεν γίνεται αποδεχτό 30 άνθρωποι που επιβίωσαν από τη μοιραία σύγκρουση να έχουν καεί ζωντανοί εξαιτίας ενός παράνομου χημικού φορτίου που κανείς δεν φρόντισε να ελέγξει».

Απαιτείται άμεση και ανεξάρτητη έρευνα για την έκρηξη του παράνομου φορτίου και τη φωτιά που έσβησε ζωές. Απαιτούνται επίσης εξηγήσεις από τους θεσμούς πριν αναλάβουν οποιοδήποτε άλλο αξίωμα που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν την πολιτική της συγκάλυψης. Στο ψήφισμα ζητείται επίσης δικαιοσύνη, χωρίς εξαιρέσεις, πολιτικά παιχνίδια και καθυστερήσεις.

«Σήμερα σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπου υπάρχουν Έλληνες, ο λαός λέει, φτάνει πια, δεν έχουμε άλλο οξυγόνο για να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε εγκλήματα χωρίς τιμωρία. Δεν έχουμε άλλο χώρο για σιωπή και για συνενοχή», αναφέρεται.

Αναφέρεται ακόμα ότι αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο για τους νεκρούς αλλά και για τους ζωντανούς που αξίζουν ένα καλύτερο μέλλον και για τα παιδιά που δεν πρέπει να μεγαλώσουν σε μια χώρα όπου η ανθρώπινη ζωή έχει μικρότερη αξία από το κέρδος.

Αντίστοιχες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ άλλων στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στις Σέρρες, τη Λάρισα, την Πάτρα, τη Λαμία, τα Γιάννενα, την Αλεξανδρούπολη, στην Κρήτη σε Χανιά, Ηράκλειο και Ρέθυμνο και σε νησιά όπως η Χίος, η Σάμος και η Ζάκυνθος.

Αντίστοιχα, στο εξωτερικό συγκεντρώσεις έγιναν σε πόλεις όπως η Φρανκφούρτη, το Άμστερνταμ, το Λονδίνο, το Κέιμπριτζ, η Βαλέτα, οι Βρυξέλλες, η Βαρκελώνη, το Ελσίνκι, η Αστόρια, το Μάντσεστερ, το Εδιμβούργο και το Βερολίνο.

Τέμπη: Στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ο πάτερ Χριστόδουλος: Τα τρία ερωτήματα που έθεσε

Πολίτες μαζεύτηκαν στην πλατεία Ελευθερίας, ζητώντας δικαίωση των ψυχών που χάθηκαν τόσο άδικα στο δυστύχημα των Τεμπών.

Στο σημείο βρέθηκε ο πάτερ Χριστόδουλος, πατέρας του Κυπριανού, ο οποίος μεταξύ ανέφερε ότι «ευχαριστώ τον κόσμο που μοιράζεται τον πόνο τον δικό μας. Γιατί αν ξέρουμε ότι πονάει και ο άλλος μαζί μας, τότε παίρνει ένα μικρό κομμάτι του πόνου που κουβαλάει ο καθένας. Ευχαριστώ όλους τους διοργανωτές που πήραν την πρωτοβουλία να κάνουν αυτή την εκδήλωση. Και εμείς και εγώ ως άνθρωπος με την οικογένειά μου θέλουμε δυο τρία πραγματάκια να διευκρινιστούν που είναι κενά και ελπίζω με τις έρευνες να διευκρινιστούν».

Ο πάτερ Χριστόδουλος έθεσε επίσης τρία ερωτήματα για διευκρίνιση. «Το ένα είναι τι περιείχε το περιβόητο τρένο που ερχόταν απέναντι. Τι περιείχε μέσα που θέλουν τόσο πολύ να εξαφανίσουν; Τι γύρευαν άτομα αμέσως μετά τη σύγκρουση; Εκεί να ψάχνουν πριν να φτάσουν οι διασώστες, πριν φτάσουν οι πυροσβέστες. Είχε 9 άτομα εκεί που έψαχναν κάτι. Να τα διερευνήσουν όλα αυτά τα πράγματα. Να διερευνηθεί. Όχι μόνο το ότι έγινε ένα δυστύχημα. Ξέρουμε ότι η κατάσταση σε όλα τα επίπεδα της σύγχρονής μας κοινωνίας έχει μία κρίση. Το ξέρουμε όλοι, το καταλαβαίνουμε. Tο μέσο μεταφοράς, το τρένο θεωρείται το πιο ασφαλές. Και εμείς με αφέλεια λέγαμε στα παιδιά μας να πηγαίνετε με τρένα που είναι πιο ασφαλή από τα λεωφορεία και τα αεροπλάνα και τελικά αυτά έγιναν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν τα παιδιά τα δικά μας. Αυτές οι πενήντα επτά ψυχούλες. Ακόμα ένα πράγμα που πρέπει να διευκρινιστεί, που δεν ήταν μόνο πενήντα επτά, να μας πουν ακριβώς πόσες ήταν. Γιατί ξέρουν κάποιοι πόσες ήταν. Δεν ήταν πενήντα επτά. Πάνω από εκατόν ήταν απλά κάποιοι πρέπει οπωσδήποτε να ξέρουν. Εγώ μνημονεύω τους πενήντα επτά που ξέρω τώρα ονομαστικά τις ψυχές τους να αναπαυθούν και όλων των άλλων που δεν γνωρίζουμε τα ονόματα».

Συνέχισε αναφέροντας «οι έρευνες και τα δικαστήρια να μας δώσουν απαντήσεις. Από την άλλη πλευρά, το ποιος πρέπει να πληρώσει, εγώ ως ιερέας θέλω ο καθένας που έχει μια ευθύνη τουλάχιστον να μετανιώσει γι αυτό που έκανε, να εξομολογηθεί, να κλάψει επειδή έγινε η αιτία να γίνει ένα τρομερό δυστύχημα. Η Δικαιοσύνη του Θεού δεν είναι δική μας, αλλά είναι καλό όσοι είναι αμετανόητοι να απολαύσουν την ανθρώπινη Δικαιοσύνη. Να δικαστούν και να τους δοθεί αυτό το οποίο είναι το αντίτιμο, ό, τι είναι για τον καθένα».