Tίνα Πουλλίδη: Η υπερδραστήρια δύναμη πίσω από το Excellence Institute

Είναι νέα φιλόδοξη, γεμάτη ενέργεια και παθιασμένη με αυτό κάνει, που δεν είναι άλλο από την εκπαίδευση. Η Τίνα Πουλλίδη, ιδιοκτήτρια των εκπαιδευτικών κέντρων Excellence Institute (Λάρνακα – Μενεού) δεν επαναπαύεται και κάνει τη δικής ”επανάσταση” στον τομέα της εκπαίδευσης προσφέροντας, στους μαθητές της πρωτοποριακές ευκαιρίες μάθησης.

Η Τίνα μίλησε στην ιστοσελίδα μας για το πως ξεκίνησε την επαγγελματική/επιχειρηματική της σταδιοδρομία και πολλά άλλα ενδιαφέροντα γύρω από την εκπαίδευση.

Πότε ξεκίνησες το Excellence Ιnstitute;

Το   Excellence μπήκε στην αγορά της Λάρνακας το Σεπτέμβριο του 2013.  Ήμουν 23 χρονών. Συχνά όταν φέρνω το 2013 στο μυαλό μου μαζί με το όλο εγχείρημα φαντάζει διπλά τρελό. Εκεί που όλα αιωρούνταν απειλητικά και  η οικονομική κρίση κλυδώνιζε τους πάντες απαιτείτο μία σοβαρή δόση πανίσχυρης θέλησης και εκλογικευμένης τρέλας – όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό – για τέτοιου είδους εγχείρημα.. Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι η άρχισα να αποκτώ πείρα και ταυτόχρονα να συμμετέχω σε μεγάλης εμβέλειας ερευνητικά προγράμματα όταν ήμουν δευτεροετής φοιτήτρια. Ψαχνόμουν. Διψούσα για μάθηση! Δεν άφηνα κάτι στην τύχη. Ήθελα να είμαι μπροστά!   Αυτό είναι απότοκο του χαρακτήρα μου και πολύ πιθανόν  να σχετίζεται με τις επιδράσεις που δεχόμουν από πολύ μικρή από το εξωτερικό. Είχα αποφοιτήσει με πολύ περισσότερες πιστωτικές μονάδες, ένα εξάμηνο πριν από την προγραμματισμένη αποφοίτηση – βάσει του έτους εισδοχής μου.  Ασυζητητί, τα χρόνια αυτά αποτελούν τον ακρογωνιαίο  λίθο  της φιλοσοφίας και πορείας του Excellence.

Μίλησέ μας λίγο για τη δική σου ιδιοσυγκρασία σε σχέση με τα όσα προανέφερες.

Θεωρώ καθοριστικής σημασίας και μοναδικό δείκτη προβλέψιμης επιτυχίας τον ανθρώπινο παράγοντα και μόνο. Το ότι εν γένει αποδίδονται ευθύνες σε δεύτερους, τρίτους, συστήματα κυρίως και πάει λέγοντας, συμβαίνει λόγω έλλειψης ψυχικού σθένους, επιμονής στο να επιτευχθούν στόχοι καθώς και η ανθρώπινη τάση να εγκαταλείπει ότι επιβάλλει την άμεση διανοητική ευελιξία και τη δράση ‘έξω’ από τη λεγόμενη ΄ζώνη ασφαλείας΄. Η αδιάκοπη ορθολογική και δημιουργική σκέψη συνυφασμένη  με υπέρμετρη δουλειά, προγραμματισμό , διορατικότητα και η μονίμως εφευρετική διάθεση συνέθεσαν στο 100% αυτό που γνωρίζεις εσύ ως Excellence.

Τι σε ώθησε να σπουδάσεις και να ασχοληθείς επαγγελματικά με την εκπαίδευση;

Ως άνθρωπος, θα έλεγα ότι διακατέχομαι από  ένα είδος ασυνήθιστης ευαισθησίας και ένα αίσθημα δικαιοσύνης του οποίου απόλυτη έκφραση είναι ένας ‘ιδιαίτερα δικός μου’  δυναμισμός. Το 2008 είχα εξασφαλίσει θέση στο Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Τμήμα Νομικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στόχευσα, και ήθελα και τα δύο εξίσου. Είχα περάσει κάποιο διάστημα τεταμένης σύγχυσης αλλά επέλεξα την Αγγλική, έχοντας εκ τότε ένα ξεκάθαρο όραμα που σχετιζόταν με το αντικείμενό μου. Με ενοχλούσε ως παιδί που στην Κύπρο πάντα ήμασταν κάπως πίσω  στο χώρο της Παιδείας αλλά και γενικότερα. Παρατηρώντας συνομήλικα ξαδέρφια μου που ζούσαν στην Αγγλία, διέκρινα συνεχώς διαφορές. Αυτοί ήταν πιο μπροστά σε αρκετούς τομείς.

Προσωπικά, θεωρώ την εκπαίδευση ένα χώρο όπου υπάρχει τεράστια δυνατότητα να συμβάλεις ουσιαστικά και καθοριστικά. Υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Τα παιδιά έχουν μία αγνή και άθικτη αντίληψη της πραγματικότητας. Όταν διδάσκω νιώθω ότι μπορώ να είμαι ο άνθρωπος που εκ φύσεως είμαι. Μπορώ να νιώθω, να χαμογελώ. Να προσφέρω χωρίς ενδοιασμούς. Όταν είσαι στην εκπαίδευση βλέπεις ότι υπάρχει ελπίδα. Είναι ένας χώρος όπου δε θα έπρεπε να υπάρχει αδιαφορία, εγωισμός, μικρότητα και ακατάπαυστη αντιπαλότητα. Τα μεγαλόπνοα συλλογικά έργα αδιαμφισβήτητα θα έπαιρναν την κοινωνία μας μπροστά.  Εάν συνέκρινα το χώρο μας με άλλους, θα έλεγα ότι στον χώρο μας – αφότου συνειδητοποιήσουμε την τεράστια ευθύνη που υπέχουμε- μπορούμε ακόμη και τον κόσμο να αλλάξουμε! Σοβαρομιλώ. Ας μην ξεχνάμε ότι η αρχή των πάντων είναι η Παιδεία. Όπου δεν υπάρχει Παιδεία, νοσούν τα πλήθη.

Αναφορικά με την απόφαση του κλάδου σπουδών μου, πιστεύω ότι αν έκανα άλλη επιλογή, εδώ που είμαι θα επέστρεφα. Η ακόρεστη επιθυμία μου για μάθηση και αλματώδη εξέλιξη είναι η αλήθεια μου . Ο κόσμος μου. Μια απόλυτα υγιής έκφραση του εαυτού μου όπου το συναίσθημα μπορεί να συνυπάρξει ειρηνικά με τη λογική. 

Σε ποια ηλικία είναι καλό να ξεκινούν τα παιδιά τη δεύτερη γλώσσα;

Πριν από  έξι χρόνια περίπου, όταν έλεγα αυτό που έχω πει ρητώς σε αναρτήσεις μου (ότι το καταλληλότερο ηλικιακό στάδιο είναι 0-4),  πολλοί με κοιτούσαν με έντονο σκεπτικισμό. Σε αυτό το σημείο, υπερτονίζω ότι η διδασκαλία στις προαναφερθείσες ηλικίες δε συνδέεται σε καμία περίπτωση με παραδοσιακά μοντέλα διδασκαλίας.

Με την πάροδο των χρόνων, και πιο συγκεκριμένα τα τελευταία δύο χρόνια, η αντίληψη του κόσμου έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Ένεκα της ραγδαίας εξάπλωσης της τεχνολογίας που επήλθε με την εξεζητημένη επαφή των παιδιών με βίντεο και τραγούδια στο tablet,  πολλοί γονείς άρχισαν κατ’ επανάληψη να εκφράζουν τον εξής προβληματισμό:

Πώς γίνεται, για παράδειγμα, το παιδί μου να γνωρίζει λέξεις στα Αγγλικά που δεν γνωρίζει στα Ελληνικά;

Η εξής διαπίστωση καθιστά απόδειξη της σπουδαιότητας της πλούσιας και πολυδιάστατης έκθεσης του ανθρώπου στη γλώσσα από πολύ μικρή ηλικία.

Αυτή η επιστημονικά  και εμπειρικά τεκμηριωμένη πραγματικότητα με ώθησε στο να εντάξω το μάθημα Αγγλικής Μουσικής Προπαίδειας στα προγράμματά μας. Τα παιδιά αρχίζουν να εκτίθενται στην Αγγλική Γλώσσα από έξι μηνών! Είναι ένα μάθημα που κατευχαριστιούνται οι γονείς με τα παιδιά τους! Ο γονιός πληρώνει και έχει απαίτηση το παιδί του να μάθει σωστά Αγγλικά. Εσύ, είσαι υποχρεωμένος ως επαγγελματίας να τον επιμορφώσεις και να τον κατευθύνεις σωστά. Εάν ο γονιός είναι συνειδητοποιημένος και στόχος του είναι να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες για ολοκληρωμένη κατάκτηση τη γλώσσας, θα πρέπει να γνωρίζει ότι τα γερά θεμέλια θέτονται από τόσο νωρίς.

Το να μιλάει ένας γονιός στο παιδί του αγγλικά σε πολύ μικρή ηλικία πόσο σωστό είναι;

Δεν είμαι γνώστης του πόσο σωστά είναι τα Αγγλικά του κάθε γονέα για να απαντήσω σε αυτό. Το τι μπορώ να σου πω με σαφήνεια  είναι ότι επιβάλλεται να παρέχουν  στα παιδιά τους άπειρες εμπειρίες αυθεντικής τριβής με τη γλώσσα. Το γεγονός ότι στο Εxcellence διοργανώνουμε συνεχώς επιπρόσθετες δραστηριότητες/events διαθεματικού χαρακτήρα στα Αγγλικά δεν είναι καθόλου τυχαίο. Απεναντίας, αυτά τα events εξυπηρετούν αισθητά την επίτευξη γλωσσικών στόχων και όχι μόνο! Σε κάθε English event, τα παιδιά έρχονται σε απρόσμενα ευχάριστη επαφή με τη γλώσσα εντός ενός πολύ outside of the box πλαισίου. Επισημαίνεται ότι τις πλείστες φορές βγαίνουμε εκτός τάξης, κάτι που τα παιδιά αναμένουν με ανυπομονησία. Αξίζει να λεχθεί ότι τα events είχαν μια εμφανή θετικότατη επίδραση στη στάση των μαθητών  προς την γλώσσα και τη διάθεση τους για μάθηση. Εν ολίγοις, καταφέραμε να τους κρατάμε συνεχώς σε εγρήγορση, ενισχύοντας το κίνητρό τους που είναι μείζονος σημασίας και απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθούν οι γλωσσικοί μας στόχοι.

Βλέπουμε ότι στο Εxcellence χρησιμοποιείτε καινοτόμες πρακτικές εκμάθησης. Μιλήστε μας λίγο για αυτό.

Τώρα με παρακινείς να ρίξω φως σε ένα κεφάλαιο με πολλά υποκεφάλαια. Λέγεται ότι η διαρκής καινοτόμος μας διάθεση στο Excellence δύσκολα περνά απαρατήρητη.

Κάθε καινοτομία σαφώς και επιφέρει αλλαγή. Η αλλαγή ανοίγει νέες διόδους και δημιουργεί προοπτικές. Εμφανίζει και ρίχνει φως σε δυνατότητες.

Η καινοτομία στην εκπαίδευση είναι βαρυσήμαντη για αυτό και  η Δια Βίου Παιδεία είναι διαχρονικά επιτακτική ανάγκη. Τα πάντα αλλάζουν σε κλάσματα δευτερολέπτων. Νομίζω θα ήταν τραγικό να επαναπαυόμουν και απλά να πηγαίνω με το ρεύμα. Είναι ενάντια στη φύση μου άλλωστε. Αν το σκεφτείς καλά , δε θα έπρεπε να είμαστε οι ίδιοι με αυτό που ήμασταν χθες γιατί πολύ απλά γινόμαστε η επιτομή της στασιμότητας. Κάτι που πολύ χαρακτηριστικά λέω όταν μου κάνουν ερωτήσεις του τύπου: ΄ Μα που βρίσκεις τόση ενέργεια ή χρόνο;’ Ή  ‘Δεν κουράζεσαι;  Η συνηθέστερη μου απάντηση είναι ‘Απλά βαριέμαι, να βαριέμαι.’ Τρομάζω στην ιδέα κάποτε να βαρεθώ ή να αδυνατώ πνευματικά να σκεφτώ κάτι καινούργιο. Το να δημιουργείς σε αναζωογονεί. Είναι μάσκα οξυγόνου. Δε σε κουράζει.

Σχετικά με τις καινοτόμες πρακτικές που μου αναφέρεις,  είναι σημαντικό να τονίσω ότι φέρουν ως συνήθως έναν άκρως βιωματικό χαρακτήρα.  Οι ρητορείες κουράζουν. Δε νομίζω να αρέσουν σε κανένα μας. Πόσο μάλλον σε παιδιά και εφήβους.  Εντός αυτών χάθηκε και η μαγεία του να θες να μαθαίνεις και να πιστεύεις στη δύναμη της Παιδείας. Κάποια εκπαιδευτικά συστήματα το μόνο που κατάφεραν στην τελική είναι να σκοτώσουν τη φιλομάθεια.  Όταν η αξία σου ως μαθητής κρίνεται αυστηρά από το αν έχεις κάνει τα μαθήματά σου,  αν είσαι υπάκουος, αν έχεις παπαγαλίσει πληροφορίες που θα καθορίσουν το βαθμό σου στο διαγώνισμα, τότε χάνεται δυστυχώς η πάσα δυνατότητα να ακονιστεί το μυαλό. Συνεπώς, χάνεται η αξία του εκπαιδευτικού ταξιδιού.   Πιέζω τον εαυτό μου πολλές φορές να κρίνει τα πράγματα υπό το πρίσμα του μαθητή.  Δεν υπήρξαν λίγες οι φορές που είπα στον εαυτό ότι αν ήμουν μαθητής  και έπρεπε να μάθω ένα συγκεκριμένο γραμματικό φαινόμενο ή το τυποποιημένο λεξιλόγιο με τον τρόπο που μου υποδεικνύει το βιβλίο – απλά θα βαριόμουν. Εκείνη τη στιγμή να ξέρεις γεννιούνται αυτές οι διαφορετικές ιδέες οf Excellence.

Θεωρώ φοβερά σημαντική την ερευνητική και εφευρετική τάση από μέρους του καθηγητή.

Όταν ο καθηγητής βαριέται ή δεν πιστεύει σε αυτό που κάνει …  πως θα γίνει; Ακούγομαι ισοπεδωτική αλλά αυτή δυστυχώς είναι η αλήθεια. 

Μόνο όταν έχει πνεύμα ζωντανό  και εξελίσσεται ο ίδιος, τότε αναδύονται οι πιο αποτελεσματικές ιδέες. Ήδη στο εξωτερικό  η ενοποίηση των μαθημάτων διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο. Για αυτό βλέπεις, για παράδειγμα το μάθημα των Αγγλικών να παντρεύεται με το μάθημα της Μουσικής, της Τέχνης, του Θεάτρου, της Ρομποτικής, της  Επιστήμης και θα κάνω και ‘άλλους τέτοιους γάμος’, όπως χαρακτηριστικά λέει μια εξαιρετική συνεργάτιδα της ομάδας μου. Η εμπειρική μάθηση μπορεί να πάρει δαιδαλώδεις διαστάσεις . Η διαθεματικότητα είναι απολύτως απαραίτητη στο πλαίσιο της σύγχρονης διδασκαλίας. Τώρα για να καταλάβεις συγγράφεται εκπαιδευτικό υλικό από μένα και συνεργάτες με τον Εxcellence το Αστέρι να μπαίνει σε διάφορες περιπέτειες. Αυτό προορίζεται για τις μικρές ηλικίες. Τα παιδιά χρειάζονται έμπνευση και αξέχαστες εκπαιδευτικές εμπειρίες όσο τίποτε άλλο. Αυτές και μόνο είναι οι  τροφές του μυαλού και της ψυχής! Δεν μπορείς να είσαι boring! Πρέπει να τους δώσεις τα κατάλληλα ερεθίσματα ώστε να τους ωθήσεις αντιληφθούν την πραγματικότητα με λιγότερα περιοριστικά καλούπια. Η πραγματική μάθηση είναι ταυτόσημη με την πνευματική απελευθέρωση που με τη σειρά της κατευθύνει  το μαθητή να επεξεργαστεί αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες μέσω ενός κριτικού φίλτρου. Καθίσταται η μοναδική αφορμή σύνθεσης του δικού του κόσμο. Είναι κινητήριος δύναμη εξεύρεσης της δική του ταυτότητας και στόχων ζωής.