Τούλα Ναθαναήλ: Τα κοινωνικά στερεότυπα αποκλείουν το συναίσθημα

Πηγή: philenews.com

«Για μένα είναι ανάγκη να επιστρέψει ο άνθρωπος στη φύση όπου ανήκει. Για να ξαναγίνει άνθρωπος.»

– Ποιο ήταν το κύριο έναυσμα για το συγκεκριμένο βιβλίο; Ήταν για χρόνια στο μυαλό μου, ως συναίσθημα παρά ως βιβλίο. Από τότε που κατάλαβα ότι δεν μιλάμε όλοι οι άνθρωποι την ίδια γλώσσα.  Πολλές φορές ένιωθα ότι δεν υπήρχε λεκτικός τρόπος να εκφράσω όσα ήθελα. Άλλες φορές αυτά που για μένα ήταν αυτονόητα, έβλεπα να είναι δυσνόητα για άλλους. Αποφάσισα να γράψω το βιβλίο επενδύοντας στο συναίσθημα, αφού τελικά είναι το μόνο που έχουμε κοινό οι άνθρωποι. Πέρα απ’ αυτό, οφείλω να πω και μια μικρή ιστορία που ήταν και το έναυσμα: Ένας νεαρός που μεγάλωσε χωρίς σεβασμό σε οποιαδήποτε μορφή ζωής, έφτασε κάποτε να συνδεθεί μ’ ένα σκυλί. Κι ήταν ίσως ο λόγος που αναλογιζόμενος πόσο απάνθρωπος υπήρξε με άλλα ζωντανά, οδηγήθηκε δυστυχώς στην αυτοχειρία. Το σκυλί το έλεγαν Ερνέστο.

– Τι είναι αυτό που σε ωθεί γενικότερα στο γράψιμο; Από τη Δευτέρα Δημοτικού η δασκάλα έλεγε στους γονείς μου «αυτή μια μέρα θα γράφει βιβλία». Από παιδί κρατούσα ημερολόγια διότι μου άρεσε να γράφω. Γενικότερα, πιστεύω ότι είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε μεταξύ μας εμείς οι άνθρωποι, για να εκφράσουμε όσα νιώθουμε, βλέπουμε, θέλουμε, ονειρευόμαστε. Τόσα, που δεν βλέπουν όσοι ζουν ανάμεσα στους τοίχους της πόλης. Για μένα είναι ανάγκη να επιστρέψει ο άνθρωπος στη φύση όπου ανήκει. Για να ξαναγίνει άνθρωπος. Δυστυχώς, τα κοινωνικά  στερεότυπα αποκλείουν το συναίσθημα. Αυτό που με κάμει να γράφω είναι η ανάγκη να σπάσω τα πρότυπα και να προσδώσω δυναμική στο συναίσθημα.

– Από ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου προκύπτουν οι περισσότερες δυσκολίες όταν γράφεις; Αυτό εξαρτάται από το θέμα κάθε βιβλίου. Έχω πολλά κουσούρια. Ένα απ’ αυτά είναι ίσως η ανάγκη να καυτηριάζω με σκληρά λόγια. Έτσι, καταλήγω πάντα να επανέρχομαι και ν’ αλλάζω λέξεις και φράσεις αναγνωρίζοντας ότι υποχρεώνω κάποιους αναγνώστες να διαβάσουν κάτι που πιθανώς θα ενοχλήσει. Το αποτέλεσμα είναι να μη με ικανοποιεί το αποτέλεσμα, εφόσον θεωρώ πάντα ότι είναι φτιαχτό.

– Τι είναι αυτό που αγαπάς στους ανθρώπους και τι στα ζώα; Στους ανθρώπους δυσκολεύομαι πολύ να βρω κάτι να αγαπήσω. Τους δικούς μου ανθρώπους, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, τους αγαπάω για όσα είναι. Γενικά, όμως, δεν αγαπώ τους ανθρώπους για καμιά τους ιδιότητα. Ένα πράγμα που μου επιτρέπει ακόμα κάπως να κοινωνικοποιούμαι, είναι η ελπίδα ότι ο καθένας κάποια στιγμή ίσως σκεφτεί και κάτι άλλο εκτός από την πάρτη του. Επιλέγω να απέχω. Όσον αφορά τα ζώα, δυστυχώς πολλοί που δηλώνουν σήμερα φιλόζωοι καλύπτουν με τη δήλωση αυτή δικά τους τραύματα. Τα χρησιμοποιούν σαν βουβό δεκανίκι αποδοχής, επειδή έχουν βιώσει την απόρριψη από το δικό τους είδος. Τα ζώα, για να τ’ αγαπάς πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τι λένε, τη γλώσσα, το συναίσθημά τους που είναι διαφορετικό από το δικό μας. Και κυρίως τις ανάγκες τους. Προσωπικά, εδώ και 14 χρόνια ζω σε αγρόκτημα δέκα χιλιόμετρα από τον κοντινότερο πολιτισμό και διατηρώ άλογα, σκύλους, κατσίκες, γάτες και κότες. Και τα λατρεύω όλα.

– Ποιος ή ποια συγγραφέας αισθάνεσαι ότι σ’ έχει επηρεάσει περισσότερο; Πολλοί. Όμως ναι, υπάρχει κάποιος που τον διάβασα στα 13 μου πρώτη φορά και κατάφερε να βγάλει με λόγια όσα ήθελα να πω, ωσάν να τα έλεγα εγώ: ο Μενέλαος Λουντέμης. Διάβασα όλα όσα έγραψε και πραγματικά αγγίζει τις πιο μύχιες πτυχές της ψυχής μου. Θαυμάζω επίσης απεριόριστα το κοφτό ύφος του Καζαντζάκη, τη σταράτη έκφραση, την αληθινή μαγκιά πίσω από κάθε λέξη.

ΕΡΝΕΣΤΟ

Εκδόσεις Τελεία

Σελ. 326

Τιμή: €15.90

Περιγραφή του βιβλίου

Ο Ερνέστο, ένα κωφάλαλο ορφανό πλάσμα οκτώ ετών, κάτω από περίεργες συγκυρίες, χάνει την ήσυχη ζωή που ζούσε σε μιαν αγροικία και βρίσκεται σε μια μεγαλούπολη, όπου ψάχνει απεγνωσμένα τη μάνα του. Εκεί θα συναντήσει διάφορες κάστες ανθρώπων, θα βιώσει την τρέλα, την κακία, την εκμετάλλευση, την αδικία, την παιδεραστία και θα γνωρίσει την Λίζα, ένα κοριτσάκι οκτώ ετών, με τη δική του τραγική ιστορία. Οι συγκυρίες θα τους χωρίσουν, μέχρι το κάρμα που τους δένει, να τους ξαναφέρει κοντά.

Και τότε η ελπίδα θα γίνει φως, η αδικία εκδίκηση, κι οι γέφυρες που ενώνουν τους αγγέλους με τους ανθρώπους, θα πάψουν να είναι απροσπέλαστες. Κι η ζωή μας προσπερνάει μέσα από ανούσιες, ανόητες σχέσεις που δεν μετράνε την ψυχή στα μάτια. Κοιτάζουμε μα δε βλέπουμε… ακούμε μα δεν αφουγκραζόμαστε. Κλαίμε μα με δάκρυ γλυκό. Κι όσα θεωρούμε ανάξια μας, είναι ψυχή μόνο… αντίθετα με το υποκείμενο του καθρέφτη μας. Διότι η ομορφιά δεν βλέπεται, δεν πιάνεται. Μόνο αγαπιέται…

* Μέρος των εισπράξεων επί των πωλήσεων του Ερνέστο, θα παραχωρηθεί στο καταφύγιο αδέσποτων σκύλων Αραδίππου ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης προς τους εθελοντές για την ανιδιοτελή τους προσφορά.