«Όλοι πίστευαν ότι δεν επρόκειτο να γυρίσω πίσω ζωντανή. Στα μάτια τους έβλεπα ζωγραφισμένο ένα αντίο…»

Είναι από τους ανθρώπους που…

Δεν κουβαλάνε θυμό μέσα τους, ούτε κακία, παρά μόνο αγάπη. Ζητούν συγνώμη, λένε ευχαριστώ και πάντα το εννοούν. Είναι γεμάτοι καλοσύνη και όταν σου μιλούν σου χαμογελούν ταυτόχρονα.
Δεν θα παραδεχτούν ποτέ πως πονάνε, γιατί γνωρίζουν πως ο ανθρώπινος πόνος δεν μοιράζεται, ούτε και μετριέται. Ούτε και θα παλέψουν για να τους αποδεχτείς, αφού η ίδια η ζωή τούς επέλεξε για να ξεχωρίζουν…

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Λευκωσία. Πέρασα υπέροχα παιδικά χρόνια, ανέμελα, ξέγνοιαστα, γεμάτα αγάπη. Δυστυχώς όμως, την παιδική κι εφηβική μου ηλικία, στιγμάτισε η φρικτή εμπειρία του πολέμου του 1974. Ήμασταν τότε όλη η οικογένεια στην Αμμόχωστο και φύγαμε από τους τελευταίους.
Τελείωσα το Λύκειο στη Λευκωσία και μετά πήγα για σπουδές στο Λονδίνο. Ήμουν φοιτήτρια όταν αρραβωνιάστηκα. Παντρεύτηκα λίγο καιρό αργότερα και απέκτησα 3 υπέροχες κόρες. Χώρισα αρκετά χρόνια μετά.
Στη ζωή μου έμαθα πάντα να χαμογελώ, είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος και ιδιαίτερα κοινωνικός. Κατάφερα να έχω μια υπέροχη σχέση με τα παιδιά μου και αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένη και περήφανη! Μου άρεσε να μαθαίνω πράγματα και γενικά, η ζωή μου ήταν γεμάτη με όμορφες εμπειρίες. Κάποια στιγμή όμως, συνέβη κάτι εντελώς αναπάντεχο…

Πριν από 8 χρόνια περίπου…

Ήμουν στην Λευκωσία και παρακολουθούσα έναν αγώνα καλαθόσφαιρας.  Ξαφνικά λιποθύμησα και έπεσα από τις κερκίδες. Όταν συνήλθα, είχα φρικτούς πόνους στο στήθος. Μεταφέρθηκα με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Δυστυχώς οι γιατροί εκεί έκαναν λάθος διάγνωση…
Μετά από μέρες έμαθα τι πραγματικά μου συνέβη, έπαθα Διαχωρισμό αορτής – Διαχωριστικό ανεύρυσμα (Ο διαχωρισμός της αορτής αποτελεί την πιο επείγουσα καταστροφική πάθηση που μπορεί να αντιμετωπίσει η σύγχρονη Καρδιοχειρουργική και απαιτεί εξειδικευμένη Καρδιοχειρουργική Ομάδα, επειδή παρουσιάζει ιδιαίτερα υψηλή προεγχειρητική αλλά και περιεγχειρητική θνητότητα. Η συχνότητα της νόσου είναι 5-30 περιπτώσεις ανά εκατομμύριο πληθυσμού ανά έτος).
Μου είπαν ότι δεν μπορώ να χειρουργηθώ γιατί οι πιθανότητες να ζήσω ήταν πολύ λίγες. Νοσηλεύτηκα για  1 μήνα περίπου και όταν πήρα εξιτήριο, πήγα στο σπίτι του αδελφού μου μέχρι να αναρρώσω.

Πριν 4 χρόνια…

Οι γιατροί μου είπαν ότι τα 2 από τα 3 διαχωριστικά ανευρύσματα της κατιούσας θωρακικής αορτής, μεγάλωσαν.  Έπρεπε οπωσδήποτε να χειρουργηθώ αλλά…
Επρόκειτο για μια υπερβολικά δύσκολη επέμβαση και στην Κύπρο δεν είχε τότε κρατικό γιατρό που να μπορεί να την πραγματοποιήσει.
Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές αλλά προσπαθούσα να βρω τρόπους να μην πέσω ψυχολογικά. Ευτυχώς που είχα δίπλα μου την οικογένεια μου αλλά και ανθρώπους που πραγματικά με αγαπούσαν και μου στάθηκαν, με στήριξαν και με έκαναν να χαμογελώ!
Εντωμεταξύ, έψαχνα καθημερινά να βρω νοσοκομεία του εξωτερικού που να πραγματοποιούν τέτοιου είδους επεμβάσεις. Κάποια στιγμή και με την βοήθεια του κράτους, είχα μεταβεί για επέμβαση στη Γενεύη.

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ…

Μιλούσα με κάποιον στο νοσοκομείο και ένας γιατρός που δεν ήξερε ότι ήμασταν σε ανοιχτή ακρόαση, είπε το εξής: «Tι να πάει στη Γενεύη αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα στραφεί πίσω». Με είχαν ξεγραμμένη! Έκλαψα όσο ποτέ άλλοτε…

Όλοι πίστευαν ότι δεν επρόκειτο να γυρίσω πίσω ζωντανή. Στα μάτια τους έβλεπα ζωγραφισμένο ένα αντίο…

Είχα χειρουργηθεί σε 2 από τα 3 διαχωριστικά ανευρύσματα από έναν σπουδαίο καρδιοχειρουργό που αγνόησε την ειδική του ομάδα η οποία τον συμβούλευε να μην με αναλάβει γιατί ήμουν “χαμένη υπόθεση”. Κανείς δεν πίστευε ότι θα ζήσω, μόνο αυτός. Είναι ένας πραγματικά σπουδαίος γιατρός! Ένας σύγχρονος ιεραπόστολος της Ιατρικής, ένας οικουμενικός Έλληνας.
Έχει χειρουργήσει αφιλοκερδώς πάνω από 15 χιλιάδες παιδιά από τριτοκοσμικές χώρες και είναι κάτοχος της πατέντας «Kalangos Ring», ένα πρωτοποριακό «δαχτυλίδι» που τοποθετείται στην παιδική καρδιά για την επιδιόρθωση της μιτροειδούς βαλβίδας και χρησιμοποιείται παγκόσμια στην καρδιοχειρουργική των παιδιών. Είναι ο δημιουργός του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Coeurs pour tous» (Καρδιές για όλους) και ο διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης.

Κάθε μέρα ευχαριστώ το Θεό γιατί κατάφερα όχι μόνο να ζήσω αλλά και να μπορώ να κάνω ότι και πριν, σχεδόν όλες τις παλιές μου δραστηριότητες. Πρόκειται πραγματικά για θαύμα! Συνεχίζω να χαμογελώ, να αγαπώ τους ανθρώπους και να ζω την κάθε στιγμή. Λατρεύω τη θάλασσα, το φως, τον ήλιο.
Δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την πίστη μας, πάντα γινόντουσαν και πάντα θα γίνονται θαύματα, η ίδια η ζωή μας είναι ένα θαύμα!
Ο Θεός να μας έχει όλους καλά!»

Πηγή: ant1iwo.com