Ακτή Αμάλφι: Road trip μέσα από τις λεμονιές

Το άρθρο χορηγεί η εταιρεία Pluton Travel & Tours Ltd…Ταξιδεύουμε παντού μαζί

Με αφετηρία τη Νάπολη, νοικιάζουμε αυτοκίνητο και εξερευνούμε το τραχύ αλλά πανέμορφο τοπίο της περιοχής που μετατράπηκε σε καταφύγιο των πλούσιων και διάσημων. Η Ακτή Αμάλφι είναι ο ορισμός του Italian chic.

Η Ακτή Αμάλφι (Costiera Amalfitana για τους ντόπιους) είναι ένα περίτεχνο γεωγραφικό κόσμημα φτιαγμένο από πέτρα, νερό και ουρανό και διακοσμημένο με τις μυρωδάτες λεμονιές, που δίνουν τους χοντρόφλουδους καρπούς από τους οποίους φτιάχνεται το περίφημο τοπικό λιμοντσέλο. Οι Ιταλοί λένε πως όλη αυτή η περιοχή ανάμεσα στη Νάπολη και το Σαλέρνο μοιάζει με ένα ροζάριο, που χάντρες του είναι πόλεις και χωριά όπως το Σορέντο, η Cetara, το Atrani, το Maiori και το Minori, το Amalfi, το Ravello, η Conca dei Marini, το Praiano και το Positano.

Η πρώην άγονη γραμμή της νότιας Ιταλίας μετατράπηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στο αγαπημένο ανεξερεύνητο κομμάτι γης για καλλιτέχνες και εναλλακτικούς ταξιδιώτες. Από τη δεκαετία του ’60 η Ακτή Αμάλφι μπήκε στον τουριστικό χάρτη ακολουθώντας το κοντινό της Κάπρι, αλλά σε πιο ήπια μορφή διατηρώντας τον χαρακτήρα του επίγειου παράδεισου. Η διαδρομή απ’ το παραλιακό Positano ως το χτισμένο στην κορυφή ενός εντυπωσιακού γκρεμού Ravello είναι περίπου πέντε χιλιόμετρα. Ο δρόμος φιδογυρίζει στα πλευρά του βουνού, χώνεται σε σκοτεινά, τραχιά λαξευμένα τούνελ, στρίβει απότομα στα ακρωτήρια. Κάθε κάβος έχει το δικό του πύργο-παρατηρητήριο, κάθε σκοπιά το δικό της κάστρο, κάθε χάσμα το δικό του ολόλευκο εκκλησάκι. Στο Ravello, το μόνο εύκολο είναι να χάσεις τον προσανατολισμό σου. Η απότομη κλίση του εδάφους ανάγκασε τους οικοδόμους να δημιουργήσουν ένα “κουβάρι”, όπου η πόρτα του γείτονα μπορεί να βρίσκεται τρία πατώματα πάνω απ’ τη δική σου είσοδο ή όπου μια σκοτεινή δίοδος μπορεί να καταλήγει σε μια ταράτσα με συγκλονιστική θέα. Ακόμη και οι καλλιέργειες γίνονται σε κλιμακωτά επίπεδα: οι πεζούλες που σκαρφαλώνουν στο βουνό είναι καλυμμένες με καφασωτά, πάνω στα οποία απλώνουν τα φύλλα τους τα κλήματα, δημιουργώντας μια δροσερή σκιά κάτω απ’ την οποία μεγαλώνουν κουκιά, κρεμμύδια και μαρούλια. Το Ravello μυρίζει υπέροχα. Λουσμένοι στο φως, οι ανθισμένοι κήποι μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Αγριολούλουδα σκαρφαλώνουν στους τοίχους των σπιτιών και, όπου σταθείς, αντιλαμβάνεσαι το λεπτό άρωμα της πανταχού παρούσας λεμονιάς. Άλλωστε, το λεμόνι της Ακτής Αμάλφι είναι μοναδικό στον κόσμο: είναι πιο χοντρό, έχει εντονότερο άρωμα και οξύτητα και λένε πως έχει και περισσότερη βιταμίνη C.

Αμάλφι
Στριμωγμένο ανάμεσα στα βουνά και τη θάλασσα, τον 11ο αιώνα ως μεγάλη ναυτική δύναμη συναγωνιζόταν τα λιμάνια της Βενετίας και της Γένοβας ενώ τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 υπήρξε το αγαπημένο θέρετρο της βρετανικής αριστοκρατίας. Σήμερα παραμένει δημοφιλές για τη γραφική ομορφιά του και την αυθεντική αρχιτεκτονική του.

Ποζιτάνο
Το πρώην ξεχασμένο ψαροχώρι τράβηξε την προσοχή των bon viveurs τη δεκαετία του ’50 ύστερα από τη δημοσίευση ενός κειμένου του νομπελίστα συγγραφέα Τζο Στάινμπεκ στο περιοδικό Harper’s Bazaar: “είναι ένα ονειρικό μέρος που, όσο βρίσκεσαι εκεί, μοιάζει να μην είναι πραγματικό, αλλά γίνεται βασανιστικά πραγματικό όταν έχεις φύγει”, έλεγε. Χτισμένο στην απότομη πλαγιά ενός γκρίζου βράχου, 300 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, ανάμεσα σε δύο πράσινα βουνά, το Ποζιτάνο μοιάζει με πολύχρωμη χαλκομανία. Σε όλη την πόλη υπάρχουν σκαλιά που οδηγούν σε στενά δρομάκια και χρωματιστά σπίτια με θολωτές οροφές, πεζούλες και μικρούς κήπους.

Ραβέλο
Πανέμορφο χωριό, αγαπημένο όσων επιζητούν ησυχία αφού δεν κατακλύζεται από τουρίστες. Σκαρφαλωμένο σε λόφο στα 350 μέτρα υψόμετρο, το Ραβέλο έχει καλλιτεχνική αύρα αφού είναι γεμάτο με palazzi, επαύλεις, εκκλησίες, μικρά κάστρα και την περίφημη Villa Rufolo, που φιλοξένησε πολλά καλοκαίρια τον Βάγκνερ, ο οποίος τo 1880 εμπνεύστηκε εκεί την όπερα Πάρσιφαλ. Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται συναυλίες μουσικής.