Αντρέας Κρόκος: Η έφεση είναι η απόλυτη ξεφτίλα του κράτους

Tου Μανώλη Καλαντζή

Ξεκαθαρίζει πως αν μειωθούν οι αποζημιώσεις θα πάρει την εξάχρονη κόρη του Βασίλη Κρόκου και θα πάνε να επιστρέψουν μαζί στον Κ. Κληρίδη την επιταγή.

Τον Αντρέα Κρόκο τον γνωρίζω πολλά χρόνια, ως έναν αξιοπρεπή και έντιμο αξιωματικό της Αστυνομίας. Προχθές τον γνώρισα ως πατέρα, ως άνθρωπο, το ίδιο αξιοπρεπή και έντιμο. Ωστόσο, στην προσωπικότητά του προστέθηκε ένα στοιχείο ακόμα. Η οργή. Στη συζήτηση που είχαμε μου ανέφερε πως τα βράδια δεν μπορεί να κοιμηθεί νιώθοντας να τον πνίγει η οργή για την απόφαση της Νομικής Υπηρεσίας να ασκήσει έφεση στην πρωτόδικη απόφαση με την οποία επιδικάστηκαν αποζημιώσεις στη χήρα και το ορφανό παιδί του Βασίλη Κρόκου που σκοτώθηκε στο Μαρί. Ο Αντρέας Κρόκος διερωτάται: «Πόσα χρόνια ακόμα θα μας βασανίζουν και δεν θα μας αφήνουν να ηρεμήσουμε;» Δηλώνει πως η έφεση αποτελεί την απόλυτη ξεφτίλα του κράτους και ξεκαθαρίζει πως αν μειωθούν οι αποζημιώσεις θα πάρει την εξάχρονη κόρη του Βασίλη Κρόκου και θα πάνε να επιστρέψουν μαζί στον Κ. Κληρίδη την επιταγή.

Θάψαμε δύο δόντια
Η απώλεια ενός παιδιού για έναν πατέρα είναι εκ των πραγμάτων μια τραγική, ίσως η τραγικότερη, εμπειρία. Ωστόσο, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες σκοτώθηκε ο Βασίλης ήταν συγκλονιστικές.
Εγώ ήμουν βοηθός αρχηγός της Αστυνομίας και όταν έμαθα για την έκρηξη επισκέφθηκα τη βάση στο Μαρί, γιατί έπαιρνα τηλέφωνο τον Βασίλη και δεν ανταποκρινόταν. Ο τηλεφωνητής στην ΕΜΑΚ με πληροφόρησε ότι ούτε με τον ασύρματο μπορούσαν να επικοινωνήσουν. Το τι αντίκρισα δεν μπορώ να το περιγράψω. Τα πάντα ήταν διαλυμένα. Από τα 98 εμπορευματοκιβώτια δεν είχε μείνει βίδα. Νεκροί σκεπασμένοι με σεντόνια, αυτοκίνητα διαλυμένα, δέντρα ξεριζωμένα, ούτε χορτάρι δεν έμεινε.

Πώς αντιληφθήκατε ότι ο γιος σας ήταν νεκρός;
Άρχισα να βγάζω τα σεντόνια από τους νεκρούς και κάθε σεντόνι που σήκωνα έλεγα: «Θεέ μου να μην είναι ο Βασίλης». Αισθανόμουν ενοχές, γιατί δεν ήταν το παιδί μου αλλά ήταν το παιδί ενός άλλου πατέρα και μιας άλλης μάνας. Κάποια στιγμή με πλησίασε ο Ιεζεκιήλ Παπαδόπουλος της ΕΜΑΚ κλαίγοντας και μου είπε να μην ξεσκεπάζω τους νεκρούς γιατί ο Βασίλης δεν είναι ανάμεσα στους νεκρούς. Από τους έξι πυροσβέστες είχαν βρει τους τέσσερις. Ένιωσα μέσα μου κάποιαν ελπίδα, παρά το ότι από την πείρα μου και βλέποντας την καταστροφή δεν είχα καμιά αμφιβολία. Ο αξιωματικός που ήταν μαζί μου, ο Χάρης ο Χατζηγιασεμή, για να μου δώσει δύναμη μου είπε πως ο Βασίλης θα είναι μέσα στους τραυματίες. Του απάντησα: «Ρε Χάρη, δεν τρέφω αυταπάτες. Τον Βασίλη μου έχασα τον».

Εσείς συνεχίσατε όμως να ψάχνετε στα συντρίμμια;
Ανέβηκα την πλαγιά του λόφου, εκεί που είναι σήμερα οι 13 σταυροί. Εκεί ήταν διαλυμένο και αναποδογυρισμένο το πυροσβεστικό όχημα στο οποίο επέβαινε ο Βασίλης. Το λάστιχο κατάσβεσης ήταν τραβηγμένο σε μια απόσταση 30-40 μέτρα από τον κρατήρα. Πίσω από πυροσβεστικό όχημα βρήκα έναν νεκρό. Από τα αφτιά του έτρεχε αίμα. Πρέπει αν ήταν ο Σπύρος ο Ταντής που χειριζόταν την αντλία. Σε κάποια απόσταση είδα ένα ανθρώπινο πόδι κομμένο από τον μηρό με το άρβυλο να έχει φύγει από το πόδι. Λίγο πιο κάτω βρήκα ένα κομμάτι από στέρνο…. Και σηκώθηκα και έφυγα γιατί είχα αντιληφθεί τι έγινε ο Βασίλης. Κατάλαβα ότι το παιδί μου είχε διαμελιστεί και μέλη του σώματός του είχαν διασκορπιστεί. Από ό,τι έμαθα αργότερα, ο Βασίλης με τον Αδάμου ήταν κοντά στα εμπορευματοκιβώτια και από την έκρηξη διαμελίστηκαν και τα διαλυμένα μέρη των σωμάτων τους εκτινάχθηκαν μέχρι και 400 μέτρα από τον κρατήρα.

Τι έμεινε από τον γιο σας; Το βρήκατε;
Κηδεύσαμε ό,τι βρέθηκε. Χέρια κομμένα, πόδια κομμένα, μικρά τεμάχια σάρκας. Την προηγούμενη μέρα ζήτησα από το Αρχηγείο Αστυνομίας να μάθω τι ταυτοποιήθηκε από τον Βασίλη. Μου είπαν ένα νούμερο. Το νούμερο 78. Πήγα στο νεκροτομείο και μου έδειξαν το νούμερο 78, που ήταν το κομμένο χέρι του παιδιού μου. Φίλησα το κομμένο χέρι του Βασίλη και τον αποχαιρέτησα.

Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να ρωτήσω οτιδήποτε. Τι να πω;
Κύριε Καλατζή, μετά την ταφή ξανασκάψαμε τον τάφο του Βασίλη ακόμα δύο φορές για να ενταφιάσουμε κάποια άλλα μικρά κομμάτια που ταυτοποιήθηκαν. Τι νομίζετε ότι βρήκαμε και ενταφιάσαμε από το κεφάλι του Βασίλη; Τεμάχιο γνάθου με δύο δόντια. Το μισό σώμα του παιδιού μου έμεινε άταφο στους λόφους της Βάσης και τα γύρω χωράφια.

Ξεχείλισε το ποτήρι
Φαντάζομαι πως το μαρτύριο δεν τέλειωσε με την ταφή ώστε να μπορέσετε να θρηνήσετε τον γιο σας.
Ακολούθησε η δίκη στο Κακουργιοδικείο και ήπια πολλά πικρά ποτήρια. Ήπια πολύ δηλητήριο και κατά τη διάρκεια της δίκης και μετά. Δεν είπα τίποτα. Κράτησα μια αξιοπρεπή στάση και δεν μίλησα καθόλου όλα αυτά τα χρόνια. Όμως, το ποτήρι της οργής και του θυμού ξεχείλισε.

Σας θύμωσε το γεγονός ότι στο Κακουργιοδικείο καταδικάστηκαν μόνο ο Κ. Παπακώστας και τρεις πυροσβέστες;
Σας παρακαλώ πολύ να μην απαντήσω. Δεν θέλω να πω κάτι γιατί θα πω πολλά. Σας είπα ότι ήπια πολλά πικρά ποτήρια και δεν θέλω να επεκταθώ. Ένιωσα θυμό για το τι έγινε και τι δεν έγινε. Τίποτα δεν λειτούργησε σωστά. Όλα πήγαν λάθος. Το μόνο που διαπίστωσα ήταν περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή. Τα γεγονότα τα ξέρουν όλοι και δεν χρειάζεται να τα ξαναπούμε. Θα σας πω μόνο τι μου είπε ένας αξιωματικός της ελληνικής Πυροσβεστικής που κατέθεσε στη δίκη: «Κύριε Αντρέα, οι καμπάνες χτυπούσαν δυνατά, αλλά δυστυχώς δεν τις άκουγε κανείς».

Και φτάνουμε στο σήμερα. Αυτός ο γολγοθάς που ανεβαίνετε από τον Ιούλη του 2011 δεν φαίνεται να τελειώνει.
Το κράτος που έστειλε αυτούς τους ανθρώπους στον θάνατο πέντε χρόνια μετά ζητάει από τους συγγενείς και τα ρέστα και καταχωρίζει έφεση για τις αποζημιώσεις που αποφασίστηκαν από το επαρχιακό δικαστήριο.

Περιμένατε μια τέτοια κίνηση;
Δεν περίμενα έτσι πράγμα. Δεν περίμενα ότι θα έπεφταν τόσο χαμηλά. Αμφισβητούν την απόφαση ενός προέδρου επαρχιακού δικαστηρίου για τις αποζημιώσεις που θα δοθούν στη γυναίκα και το μωρό του Βασίλη. Το μωρό που έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 10 μηνών δεν πρόλαβε να πει τη λέξη «παπά». Όλα τα περίμενα, αλλά δεν περίμενα να πέσουν τόσο χαμηλά.

Θέλω τον παπά μου
Πώς βιώνει την απώλεια η κόρη του Βασίλη, που σήμερα είναι 6 χρονών;
Το μωρό άρχισε να καταλαβαίνει και να ζητάει τον πατέρα του. Ρωτάει: «Πού είναι ο πατέρας μου;» Της εξηγούμε με τρόπο ώστε σιγά-σιγά να καταλάβει το μωρό και να μην τρέφει ελπίδες ότι θα έρθει ο πατέρας του. Της λέμε: «Δέσποινά μου, είναι ψηλά στον ουρανό ο πατέρας σου και σε βλέπει και σε αγαπάει». Το μωρό μάς απαντάει: «Ναι, αλλά εγώ θέλω να έρθει». Τι θέλει να πει αυτό το μωρό, κύριε γενικέ εισαγγελέα; Θέλει να πει: «Εμένα δεν με ενδιαφέρουν τα χρήματά σου. Εγώ θέλω τον παπά μου».

Η ξεφτίλα του κράτους
Η έφεση που καταχωρίσθηκε από τη Νομική Υπηρεσία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν, αφορά νομικά σημεία. Σας πείθει αυτή η εξήγηση;
Η έφεση αυτή είναι ο ορισμός της απόλυτης ξεφτίλας του κράτους. Οτιδήποτε έμεινε όρθιο από αρχές και αξίες, μετά την έκρηξη στο Μαρί, το γκρέμισαν αυτοί οι κύριοι με την έφεση.

Επικοινώνησε μαζί σας ο γενικός εισαγγελέας ή κάποιος από τη Νομική Υπηρεσία για να βρείτε μια λύση;
Δεν επικοινώνησε κανένας για να μας πει γιατί έκαναν έφεση. Κανένας δεν επικοινώνησε. Κανένας, κανένας, κανένας…

Εσείς τι αντιλαμβάνεστε ότι ζητάνε;
Είναι καθαρό. Ζητάνε μείωση του ποσού των αποζημιώσεων. Θέλουν να μειώσουν τις 570 χιλιάδες ευρώ που επιδίκασε το δικαστήριο ως αποζημίωση στην οικογένεια του Βασίλη. Αν είναι δυνατόν. Δεν έχουν με τίποτα άλλο να ασχοληθούν και ασχολούνται με τη μείωση των αποζημιώσεων για τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου που οι ίδιοι έστειλαν στον θάνατο, άδικα και απάνθρωπα.

Χορεύουν στους τάφους
Υπάρχουν πέντε λόγοι έφεσης. Δηλαδή, πέντε λόγοι για τους οποίους ζητούν να ανατραπεί η πρωτόδικη απόφαση.
Θα σας πω, αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν αντιδρούμε για να διεκδικήσουμε χρήματα. Η ζωή ενός παιδιού δεν αποτιμάται σε χρήμα. Για εμάς το χρυσάφι του κόσμου όλου να μας δώσουν, δεν θα απαλύνουν το πόνο μας για τον χαμό του παιδιού μας. Αυτοί οι κύριοι μπορούν να το καταλάβουν αυτό και να δείξουν τον ελάχιστο απαιτούμενο σεβασμό στη μνήμη του Βασίλη και των άλλων παιδιών; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το Υπουργικό Συμβούλιο τους ανακήρυξαν ήρωες και είναι προς τιμήν του Προέδρου και των υπουργών και τους ευχαριστούμε. Κάποιοι κύριοι όμως στη Νομική Υπηρεσία χορεύουν πάνω στους τάφους των ανθρώπων αυτών που χάθηκαν στο Μαρί. Χορεύουν πάνω στους τάφους τους.

Τα προσόντα των καραόλων
Οι πέντε λόγοι έφεσης λένε πως δεν έχουν σχέση με το ύψος της αποζημίωσης.
Η κυρία της Νομικής Υπηρεσίας στο δικαστήριο αμφισβητούσε εξ αρχής τον μηνιαίο μισθό του Βασίλη. Δεν δεχόντουσαν ότι τα επιδόματα βάρδιας είναι μέρος του μισθού. Όταν αργότερα αντιλήφθηκε ότι δεν έστεκε αυτό που έλεγε, εγκατέλειψε τη θέση της και το αναφέρει και η απόφαση του δικαστηρίου. Αυτό το λέω για να καταλάβετε από πού ξεκίνησαν και τι μανία είχαν. Οι λόγοι της έφεσης είναι καθαρά οικονομικοί και αν υπάρχουν νομικοί λόγοι, δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να κάνουν έφεση.

Στην έφεση σημειώνεται ότι στις αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν δεν λήφθηκαν υπόψη οι οικονομικές συνθήκες στην Κύπρο.
Ναι. Εννοούν το μνημόνιο. Το δικαστήριο τα έλαβε αυτά υπόψη και αποφάσισε ότι δεν το αφορούν, γιατί ο υπολογισμός των αποζημιώσεων έγινε στη βάση των συνθηκών που επικρατούσαν το 2011 που έγινε η έκρηξη.

Το δικαστήριο υπολόγισε τα ετήσια εισοδήματα και τα πολλαπλασίασε επί 18 χρόνια.
Αυτά τα 18 χρόνια η ίδια η Νομική Υπηρεσία τα εισηγήθηκε. Δηλαδή, αποφασίστηκε να δοθούν οι μισθοί ως να εργαζόταν για άλλα 18 χρόνια. Επίσης, το δικαστήριο έλαβε υπόψη ότι αυτά τα 18 χρόνια ο Βασίλης θα έπαιρνε δύο προαγωγές και θα έφτανε στον βαθμό του υπαστυνόμου.

Αμφισβητείται και αυτό από την έφεση.
Ναι, για να μειώσουν τις αποζημιώσεις λένε πως εσφαλμένα υπολόγισε το δικαστήριο ότι θα έπαιρνε δύο προαγωγές, αν και ήταν μέσα στους πρώτους πέντε στις εξετάσεις πρόσληψης στην Αστυνομία και πρωτεύσας στη βασική εκπαίδευση της Πυροσβεστικής στη σειρά του. Η Νομική Υπηρεσία νομίζει πως τα προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος για να ανελιχθεί είναι αυτά των καραόλων. Γλείφοντας και έρποντας φτάνεις στην κορυφή. Αυτά είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος κατά τη δική τους άποψη. Αυτό είναι το κατάντημά τους.
Έφτασαν στο σημείο να θεωρούν εσφαλμένη την απόφαση του δικαστηρίου γιατί, λέει, υπολόγισε τις αποζημιώσεις χωρίς να έχει ενώπιόν του τις ώρες που εργάζεται ένας υπαστυνόμος. Άκουσον-άκουσον. Υποστηρίζουν ακόμα ότι από τις αποζημιώσεις θα έπρεπε να αφαιρεθούν κοινωνικές ασφαλίσεις κ.λπ. Το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και τις κοινωνικές ασφαλίσεις και τον φόρο εισοδήματος και τις κρατήσεις και όλα. Μα, είναι αυτός λόγος έφεσης;

Ο τελευταίος λόγος έφεσης αφορά την απόφαση του δικαστηρίου να προσθέσει ως διαδίκους τη σύζυγο και την κόρη του Βασίλη.
Αυτό και αν αποτελεί κοροϊδία. Το κάνουν αυτό για να αμφισβητήσουν τις 50 χιλιάδες ευρώ που δόθηκαν για τον πόνο και την οδύνη και χαρακτηρίζονται από το δικαστήριο μη χρηματικές αποζημιώσεις.

Αυτή είναι η ανθρωπιά τους
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το κράτος διά της Νομικής Υπηρεσίας παραδέχθηκε την ευθύνη για τον θάνατο των 13 ανθρώπων στο Μαρί.
Η εισαγγελέας κ. Ζαννέτου είπε στο ΡΙΚ ότι η Νομική Υπηρεσία έχει ανθρωπιά γιατί αποδέχθηκε την ευθύνη. Τι ανθρωπιά είναι αυτή όταν παραδέχθηκαν την ευθύνη δύο χρόνια και εννιά μήνες μετά την καταχώριση της υπόθεσης; Πριν ερχόντουσαν στο δικαστήριο και μας έλεγαν ότι το κράτος δεν έχει ευθύνη για ό,τι έγινε στο Μαρί. Αυτοί οι ίδιοι κύριοι της Νομικής Υπηρεσίας, που πέτυχαν καταδίκη στο Κακουργιοδικείο για έναν υπουργό και τρεις αξιωματικούς της Πυροσβεστικής, ερχόντουσαν στο δικαστήριο και μας έλεγαν ότι το κράτος δεν έχει ευθύνη. Αυτό και αν είναι κοροϊδία. Η ανθρωπιά τους φάνηκε και όταν απαιτούσαν να αφαιρεθούν τα ποσά που είχε δώσει κατά χάριν στους συγγενείς το Υπουργικό Συμβούλιο. Το δικαστήριο απέρριψε αυτό το αίτημά τους.

Η Νομική Υπηρεσία υποστηρίζει πως η έφεση γίνεται ώστε να μην θεωρηθεί δεδικασμένο ο εσφαλμένος, κατά την άποψη τους, τρόπος υπολογισμού των αποζημιώσεων.
Άλλη κοροϊδία αυτή. Μιλάμε για απόφαση επαρχιακού δικαστηρίου. Δεδικασμένο δημιουργούν μόνο οι αποφάσεις των Ανωτάτου Δικαστηρίου. Αυτοί υποτίθεται πως είναι νομικοί. Ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου που δεν γνωρίζει.

Κύριε Κληρίδη, σου τα επιστρέφω
Σας ενοχλεί που όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα σας βάζουν σε μια διαδικασία να μιλάτε για χρήματα;
Δεν μας ενδιαφέρει αν οι αποζημιώσεις είναι 300 ή 500 ή 600 χιλιάδες. Αυτό που θέλω να αναδείξω είναι η μικροψυχία και η σκληροκαρδία αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι υποτίθεται εκπροσωπούν το κράτος που έστειλε τα παιδιά μας στον τάφο. Μετά την καταχώριση της έφεσης πέφτω τις νύχτες και δεν μπορώ να κοιμηθώ από τον θυμό μου.

Τι σκέφτεστε να κάνετε αν επιτύχει η έφεση και μειωθούν οι αποζημιώσεις;
Αν τυχόν μειωθούν οι αποζημιώσεις, θα τους επιστραφούν μέχρι το τελευταίο σεντ. Να πάρουν τα χρήματα που δικαιούται η οικογένεια του Βασίλη για τον πόνο, την οδύνη και την απώλεια. Θα πάρω την εγγονή μου τη Δέσποινα από το χέρι -και σας το λέω και το υπογράφω- και θα πάμε στον γενικό εισαγγελέα και θα του παραδώσει η κόρη του Βασίλη την επιταγή με τις 100.000 που δόθηκαν για την απώλεια του πατέρα της. Θα του πει: «Κύριε γενικέ εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη, αυτά τα χρήματα δεν μας ανήκουν. Εμείς δεν έχουμε πόνο και οδύνη από τον χαμό του πατέρα μου που δεν πρόλαβα επειδή ήμουν 10 μηνών να τον φωνάξω ‘παπά’. Σου τα επιστρέφω γιατί ο νόμος που εσύ ερμηνεύεις δεν μου επιτρέπει να τα κρατήσω». Αυτοί οι κύριοι έχουν το θράσος να μας κοροϊδεύουν και να ρίχνουν αλάτι στις πληγές μας. Ντροπή τους.

Πηγή: http://politis.com.cy