Η καλύτερη μεταμόρφωση της χρονιάς ανήκει στον Σοφοκλή Κασκαούνια (pics)

Ο Σοφοκλής Κασκαούνιας τα σπάει στο θέατρο…

Σε συνέντευξη του στο περιοδικό «Down Town» μίλησε για την μεταμόρφωση του στο «La Nonna» και άλλα πολλά ενδιαφέροντα για την παράσταση!

Πώς αντέδρασες την πρώτη φορά που είδες τον εαυτό σου στον καθρέφτη; Ξαφνιάστηκες;

Πάρα πολύ, ναι. Τόσο πολύ που δυσκολεύτηκα να με αναγνωρίσω (γέλια).

Για να είμαι ειλικρινής, βλέποντας την αφίσα της παράστασης, δυσκολεύτηκα κι εγώ να σε αναγνωρίσω…

Συμβαίνει πολύ αυτό, ναι! Μου το έχει πει πολύς κόσμος. Ένας καλός ρόλος στο θέατρο, απαιτεί και μια πετυχημένη εμφάνιση. Θέλω να πιστεύω, τουλάχιστον πως με αυτό το δεδομένο, έχουμε πετύχει το σκοπό μας!

Πόσο πολύ σε έχει δυσκολέψει η συγκεκριμένη μεταμφίεση;

Καταρχήν, θα πρέπει να ξέρεις πως τέτοιου είδους μεταμφιέσεις σε μια θεατρική παράσταση, έχουν πάντοτε ένα βαθμό δυσκολίας. Βρίσκεσαι στη σκηνή, έχοντας επάνω σου ξένα «σώματα». Το ζήτημα, είναι να μπορέσεις να είσαι πειστικός και να περάσεις τον ρόλο σου με τέτοιο τρόπο που να δείχνεις στη σκηνή ότι αυτά που φοράς είναι μέρος του εαυτού σου. Θα πρέπει, δηλαδή, να κινείσαι και να συμπεριφέρεσαι φυσιολογικά, αψηφώντας όλα όσα φοράς. Δεν θα έλεγα ότι με δυσκόλεψε ιδιαίτερα…

Έχεις παρακολουθήσει κάποια μαθήματα, προκειμένου να μάθεις να μεταμφιέζεσαι μόνος σου;

Το έχουμε δοκιμάσει ήδη δυο φορές μαζί με την επαγγελματία make up artist και το έχουμε γράψει και σε βίντεο ώστε να μπορώ να το μελετήσω αρκετά. Τώρα πια, το έχω μάθει καλά και μπορώ να το κάνω μόνος μου χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Πόσο χρόνο απαιτεί η συγκεκριμένη διαδικασία;

Χρειάζομαι περίπου μια ώρα.

Έχει χρειαστεί να μεταμφιεστείς και στο παρελθόν για συγκεκριμένους ρόλους ή αυτή είναι η πρώτη φορά;

Αρκετές φορές. Όχι, όμως, σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως γίνεται στο «La nonna».

Ο κόσμος που έρχεται στο θέατρο για να σας δει, καταλαβαίνει ότι πίσω από αυτή την αμφίεση βρίσκεσαι εσύ;

Οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν. Έχει τύχει να έρθει συνάδελφός μου για να παρακολουθήσει την παράσταση, περιμένοντας μέχρι το τέλος για να με δει στη σκηνή. Θεώρησε πως δεν θα ήταν δυνατό να είχα μια τόσο πετυχημένη μεταμφίεση, ώστε να μη με αναγνώριζε καθόλου. Τελικά, κατάλαβε ότι ήμουν εγώ λίγο πριν το τέλος του έργου…

Μέχρι στιγμής, τα σχόλια ήταν θετικά;

Είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί τα σχόλια γενικά είναι πολύ θετικά. Όχι μόνο για εμένα και για τον ρόλο που υποδύομαι, αλλά και για την παράσταση.

Ο ρόλος σου έχει να κάνει με μια γιαγιά που καταβροχθίζει τα πάντα… Έχει κάποιο συμβολισμό;

Αυτό που κατατρώει τα πάντα, είναι η εξουσία… Το έργο ουσιαστικά καυτηριάζει το αδηφάγο πολιτικό κατεστημένο και το πώς ο κόσμος το συντηρεί.

Θεωρείς ότι αυτό αντικατοπτρίζει και την κυπριακή πραγματικότητα;

Βεβαίως, απόλυτα! Αυτή τη στιγμή τι γίνεται στην Κύπρο; Ο κόσμος δεν δουλεύει. Παρόλα αυτά, έρχεται η τράπεζα και το κράτος και δεν του αφήνει τίποτα…

Ως ρόλος, είναι απαιτητικός;

Όλοι οι ρόλοι έχουν απαιτήσεις. Όλοι ανεξαιρέτως. Βέβαια, αυτός έχει λίγο περισσότερες απαιτήσεις νομίζω…

Τρως καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης;

Κανονικά ναι, τρώω τα πάντα πάνω στη σκηνή. Από τυριά, αλλαντικά, σούπες και ψωμί, μέχρι φρούτα, γιαούρτια και σοκολατάκια…

Ε, μη μου πεις πως δεν έχεις βάλει κιλά…

Έχουν περάσει μόνο δυο βδομάδες από την πρώτη παράσταση και έχω βάλει μέχρι στιγμής πέντε κιλά. Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια και μέχρι πού μπορεί να φτάσω (γέλια).

Αυτό για έναν ηθοποιό δεν είναι υπέρβαση; Το να βάζει στη διαδικασία τον εαυτό του να αλλάξει για ένα ρόλο;

Κοίτα, δεν βάζω τον εαυτό μου σε κάποια διαδικασία, γιατί απλά δεν το βλέπω έτσι. Βγαίνει από μόνο του. Αγαπάς τον κάθε ρόλο ξεχωριστά και προσπαθείς να γίνεσαι ένα μαζί του.

Το έργο σχετίζεται με άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακατάσχετης λαιμαργίας και υπερβολής. Εσύ στη ζωή σου, πώς αντιδράς σε τέτοιου είδους περιπτώσεις; Είσαι επιρρεπής στις υπερβολές;

Νομίζω ότι στην ηλικία που βρίσκομαι σήμερα, μπορώ να ελέγξω τις όποιες υπερβολές σε κάθε θέματα.

Υπάρχει κάποια υπερβολή που απολαμβάνεις περισσότερο;

Απολαμβάνω το να περνώ χρόνο μόνος μου. Το να έχεις την πολυτέλεια να βρίσκεσαι μόνος σου κάπου για αρκετές ώρες, είναι κάπως υπερβολικό. Όμως, είναι κάτι που με ευχαριστεί και το απολαμβάνω!