Πέτρος Γούλας: Ακούτε τον άλλον με προσοχή  

Καλησπέρα σας και πάλι,

Και πάλι εδώ πιστοί στο ραντεβού μας. Το σημερινό θέμα της κουβέντας μας θα είναι η ανάλυση μιας νόσου που υπάρχει ΕΙΔΙΚΑ στη χώρα μας, και δεν είναι άλλη από το να μην ακούμε. Ναι αγαπητοί μου, πρέπει επιτέλους να μάθουμε ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ τον συνομιλητή μας όποιος και αν είναι αυτός. Μπορεί να είναι ένας  νέος υποψήφιος ή υφιστάμενος συνεργάτης μας, ο σύζυγος ή η σύζυγο  μας, ο κολλητός ή η κολλητή μας.  Τους πάντες πρέπει να ΑΚΟΥΜΕ. Και το αναφέρω ως ίωση γιατί η ‘’ξερολίαση’’ είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα του λαού μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι θεωρούμε πως μπορούμε να είμαστε γιατροί, δικαστές, πιλότοι, πολιτικοί, managers ή marketers την ίδια ακριβώς στιγμή.

Στόχος αυτού του άρθρου είναι να πάψει ο κόσμος να είναι ειδικός επί παντός επιστητού και να δίνει την ευκαιρία στον άλλο να αναπτύξει την σκέψη του. Δίνοντας στον άλλον την ευκαιρία αυτή θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε πραγματικά το τι μας λέει και μετά και να απαντήσουμε καταλλήλως. Είτε να συμφωνήσουμε με τα δικά του επιχειρήματα ή ακόμα και να διαφωνήσουμε. Στις δημοκρατίες ναι, μπορεί και να διαφωνούμε. Συνεπώς αποτελεί πραγματική ευλογία το να μπορούμε να ακούμε τους συνομιλητές μας γιατί μόνο έτσι θα μπορούμε να είμαστε εύστοχοι σε ότι κάνουμε και λέμε.

Είναι ανεπίτρεπτο το να απορρίπτουμε τον άλλον πριν ακόμα τον ακούσουμε γιατί δήθεν είμαστε σίγουροι για αυτό που θα μας πει ή πως και καλά θέλει απλά να πάρει τα λεφτά μας ή είναι απατεώνας ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να περάσει από το μυαλό μας. Σε αυτό το σημείο θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό που έτυχε σε μένα προσωπικά.

Μια μέρα λοιπόν, μπήκα σε μια επιχείρηση προκειμένου να κλείσω ραντεβού με τον ιδιοκτήτη της και να κάνουνε μια επίσημη συνάντηση για να συζητήσουμε μια ενδεχόμενη μας συνεργασία. Συζητώντας με την υπάλληλο που βρίσκεται στην υποδοχή με ρωτάει για πιο λόγο θέλετε το ραντεβού, απαντάω για να συζητήσουμε τα του μάρκετινγκ. Πάει μέσα και στα 3 δευτερόλεπτα μου λέει όχι δεν ενδιαφερόμαστε. Η μοναδική ερώτηση που έκανα ήταν: ’’Καλά το απορρίπτεται χωρίς καν να με ακούσετε;’’ ’’Ναι, δεν μας ενδιαφέρει’’. Ευχαρίστησα για τον χρόνο τους και αποχώρησα. Φυσικά και δεν μπορούσα να το δεχτώ το συγκεκριμένο γεγονός, όχι για κάποιον άλλο λόγο αλλά γιατί δεν με άκουσε. Δεν μου έδωσε την ευκαιρία δηλαδή να της πως τον ακριβή λόγο για τον οποίο θα ήθελα την συνάντηση. Έτσι την επόμενη κιόλας μέρα πήρα τηλέφωνο στα γραφεία της εταιρείας, ζήτησα τον ιδιοκτήτη, του εξήγησα τι κάνω και τι μπορώ να του προσφέρω (με μια ενδεχόμενη συνεργασία μας), κλείσαμε το μίτινγκ, συμφωνήσαμε και υπογράφοντας το συμφωνητικό συνεργασίας του ανέφερα το γεγονός. Η απάντηση ήταν πως ’’Ναι έχεις δίκιο, αλλά καταλαβαίνεις πόσοι έρχονται κάθε μέρα και ζητάνε λεφτά ή λένε ότι τους κατέβει στο κεφάλι’’.

Δ Ι Κ Α Ι Ο Λ Ο Γ Ι Ε  Σ

Ότι και να λέει ο κόσμος όλοι εμείς που έχουμε επιχειρήσεις ή ασκούμε διοίκηση είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε τον συνομιλητή μας και να του δίνουμε την ευκαιρία να μας μεταφέρει αυτό που πραγματικά θέλει. Με αυτόν τον τρόπο ότι και να μας πει  ακόμα και λάθος να είναι, έχουμε την δυνατότητα να του απαντήσουμε σωστά και να λύσουμε το ζήτημα.

Εν κατακλείδι αγαπητοί μου, το ρητό που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, άκουσον μεν πάταξον δε πρέπει να το θέσουμε Ο Λ Ο Ι, σε πλήρη εφαρμογή. Ειδικά όσοι εξ υμών ασκούμε διοίκηση σε υπηρεσίες, οργανισμούς, εταιρείες ή οτιδήποτε άλλο πρέπει να το ακολουθούμε πιστά. Να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά σε όλους τους τομείς.