Πανίκος Ξιούρουππας: Απ’ την Ομόνοια της καρδιάς του στην «Ηλιαχτίδα Ζωής»

Παρά τις δυσκολίες, η πορεία του είναι γεμάτη έντονες στιγμές. Ο Πανίκος Ξιούρουππας αναπολεί τα χρόνια στην Ομόνοια, περιγράφει τις φορές που λύγισε λόγω των προβλημάτων υγείας των δυο μικρότερων παιδιών του, μιλά για την «Ηλιαχτίδα» της ζωής του, ενώ χαρακτηρίζει τη σύζυγό του Άννα «δώρο σταλμένο από τον Θεό».

Της Κωνσταντίνας Γεωργίου

Πώς είναι για έναν άνθρωπο που αλώνιζε τα γήπεδα, να είναι κλεισμένος μέσα σ’ ένα γραφείο;

Από το 2003 που κρέμασα τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια, έπειτα από 23 χρόνια καριέρας, το ποδόσφαιρο υπάρχει στη ζωή μου. Είτε ως προπονητής, είτε με την επαγγελματική μου ιδιότητα στη Cytavision. Κάθε σαββατοκύριακο βρίσκομαι στα γήπεδα, ενώ παρακολουθώ τηλεοπτικούς αγώνες για να ελέγξω την ποιότητα των εκπομπών μας. Στη Cyta, άλλωστε, εργάζομαι από το 1995. Την εποχή μου, οι παίκτες είχαν ως προτεραιότητα να βρουν μια καλή δουλειά παράλληλα με το ποδόσφαιρο. Δεν είναι όπως σήμερα που οι ποδοσφαιριστές αμείβονται με αρκετές χιλιάδες ευρώ κι έχουν τη δυνατότητα να επικεντρωθούν αποκλειστικά στο αντικείμενό τους.

Υποθέτω ότι ακόμη και οι νεότεροι σάς αναγνωρίζουν. Τώρα, το χαίρεστε περισσότερο;

Είναι ωραίο αίσθημα να σε αναγνωρίζει ο κόσμος. Οι νεότεροι με έχουν ακουστά ως τον «Ξιούρουππα της Ομόνοιας», παρόλο που αγωνίστηκα στον Ερμή Αραδίππου, την ΑΕΚ Λάρνακας και την Ανόρθωση. Η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση είναι ότι ο κόσμος σέβεται την πορεία και την προσωπικότητά μου.

Εκείνη την εποχή, οι οπαδοί δεν συγχωρούσαν σ’ έναν ποδοσφαιριστή την μεταγραφή του σε άλλη ομάδα. Αυτό συνέβη στην περίπτωσή σας;

Αυτό είναι πραγματικότητα, παρόλο που εγώ πάντοτε έλεγα πως το ποδόσφαιρο είναι ένα επάγγελμα. Η γενιά μου δεν «εκμεταλλεύτηκε» το ποδόσφαιρο σε μεγάλο βαθμό. Όταν άρχισε να ρέει το χρήμα στο κυπριακό ποδόσφαιρο, έπρεπε κι εγώ να σκεφτώ το συμφέρον της οικογένειάς μου. Τη συγκεκριμένη περίοδο χρειαζόμουν χρήματα για να καλύψω μια σειρά εγχειρήσεων του μικρότερου παιδιού μου, της Μαρίας. Αναγκαστικά, άρχισα να ψάχνω για ένα καλύτερο συμβόλαιο, το οποίο αρχικά μού πρόσφερε η ΑΕΚ Λάρνακας. Παράλληλα, αισθανόμουν ότι είχε κλείσει για μένα ο κύκλος στην Ομόνοια. Μαζί της είχα κερδίσει πρωτάθλημα, κύπελλο, χρυσό παπούτσι και είχα παίξει στην Ευρώπη. Είχε αρχίσει να με κουράζει η μονοτονία και χρειαζόμουν μια αλλαγή. Η πλειοψηφία του κόσμου ήταν θετική απέναντί μου. Ακόμη και στο πρώτο παιχνίδι με την ΑΕΚ, στο οποίο σημείωσα το νικητήριο γκολ, παρά τις διαμαρτυρίες και τις βρισιές ορισμένων, οι περισσότεροι ήταν με το μέρος μου.

Αργότερα δηλώσατε: «Όσα χρήματα πήρα 13 χρόνια στην Ομόνοια, τα πήρα σε δυο στην Ανόρθωση». Πιστεύετε ότι οι τότε διοικούντες, δεν εκτίμησαν σωστά το ταλέντο σας;

Ήταν άλλοι καιροί. Η Ομόνοια δεν έδινε πολλά χρήματα. Εκείνο που σου πρόσφερε ήταν η αναγνωρισιμότητα και η εκτίμηση ότι έπαιζες σε μια τέτοια ομάδα. Η Ομόνοια μού άνοιξε τις πόρτες και με δόξασε. Αν επέλεγα να πάω σε οποιαδήποτε άλλη κυπριακή ομάδα στο ξεκίνημά μου, σίγουρα δεν θα είχα την αναγνωρισιμότητα που έχω σήμερα. Η Ανόρθωση επί προεδρίας Κίκη Κωνσταντίνου ξεκίνησε τα μεγάλα συμβόλαια γιατί ήθελε να συγκεντρώσει την αφρόκρεμα του κυπριακού ποδοσφαίρου, προκειμένου να «κτίσει» τη μεγάλη ομάδα που είχε καταφέρει κάποια στιγμή.

Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης στο like.philenews.com