Περσεφόνη Παπαδοπούλου (1889 – 1948) – Ποια η σχέση της με την πόλη μας;

Περσεφόνη Παπαδοπούλου (1889 – 1948)

 
Μια από τις πιο ξεχωριστές φυσιογνωμίες της εποχής της τόσο για τη δράση της στα εκπαιδευτικά δρώμενα της Κύπρου όσο και για τον ακέραιο χαρακτήρα της.

Γνωστή κυρίως για το ευρύτερο παιδαγωγικό, κοινωνικό και συγγραφικό της έργο αφού ασχολείται έντονα με την  λογοτεχνία και την ανάδειξη της θέσης της γυναίκας .

Η Παπαδοπούλου έμεινε γνωστή για την φεμινιστική δράση της.

Γεννήθηκε το 1887 στην επαρχία Πάφου και ήταν η πρωτότοκη κόρη του Αριστόδημου και της Μάρως Παπαδοπούλου

Κατά την εγγραφή της στο Δημοτικό Σχολείο Κτήματος κατατάσσεται αντί στην Ά στη Β Τάξη ενώ τελειώνει το Δημοτικό στο Βαρώσι  όπου και συνεχίζει να μορφώνεται στο Παρθεναγωγείο Αμμοχώστου .

Την περίοδο 1901/2 φοιτά στο Παρθεναγωγείο Φανερωμένης στη Λευκωσία όπου και πάλι εντάσσεται στην Η΄ τάξη αντί στη Ζ΄ που έπρεπε.Την περίοδο αυτή συγκεντρώνει των υψηλότερο βαθμό κατά την διάρκεια των τριμηνιαίων εξετάσεων. Στην πορεία  συνεχίζει τις σπουδές της στο διδασκαλείο Φανερωμένης όπου ο γενικός βαθμός της στο Γ τρίμηνο της Α΄ τάξης του Διδασκαλείου του έτους 1902 -1903 για τα είκοσι (20)μαθήματα που παρακολουθούσε  ήταν 9/81, αφού σε όλα τα μαθήματα είχε 10 ή 9,5 και ένα μόνον 8 στο μάθημα του εργόχειρου. Την τελευταία τάξη του Διδασκαλείου την παρακολουθεί στο Αρσάκειο Αθηνών .

Η Περσεφόνη Παπαδοπούλου,  ως απόφοιτος του Διδασκαλείου Λευκωσίας και του Αρσάκειου Διδασκαλείου Αθηνών, δίδαξε σε σχολεία της κυπριακής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Την σχολική χρονιά 1905 επιστρέφει στην Κύπρο και εργάζεται στην Αμμόχωστο ως διδασκάλισσα στο Παρθεναγωγείο Αμμοχώστου.

Την ίδια περίοδο ίδρυσε και διηύθυνε το δεκαπενθήμερο γυναικείο περιοδικό  των Κυριών με την ονομασία «Εστιάδες».  Το περιοδικό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 15 Νοεμβρίου 1913 και δημοσίευε κυρίως  ποιητικά , πεζά ,μεταφράσεις άρθρα για τον Νίτσε ,τον Σοπενχάουερ, για τους αρχαίους τραγικούς, για  παιδαγωγικά και ψυχολογικά Θέματα και άλλες εργασίες που καθιστούσαν το περιοδικό το κύριο εκφραστικό όργανο  των μορφωμένων γυναικών της εποχής εκείνης.

Εύστοχα η προμετωπίδα του περιοδικού έγραφε:

«Μορφώσατε και ανυψώσατε τη γυναίκα και θα ιδήτε μετά Θαυμασμού ολόκληρου αναγέννηση ανθρωπότητας»

Το περιοδικό αντικατοπτρίζει σαν καθρέπτης τις πολύπλευρες γνώσεις της αφού καταπιάνεται με πολλά και ενδιαφέροντα θέματα  :

• Ποίηση
• Διήγημα
• Κριτική Λογοτεχνίας
• Ελληνική και Ξένη Λογοτεχνία
• Φιλοσοφία
• Λαογραφία
• Παιδαγωγικά Ζητήματα
• Γυναικεία Ζητήματα

Κατά την διαμονή της και απασχόληση της στο παρθεναγωγείο Αμμοχώστου προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ανυψώσει την γυναίκα και να αναδείξει τη θέση της στην Κυπριακή κοινωνία

Έτσι συμμετείχε ενεργά στην ίδρυση

• του Φιλόπτωχου γυναικείου συλλόγου Αμμοχώστου
• της Ομάδας Ενώσεων των Ελληνίδων όπου για χρόνια διετέλεσε πρόεδρος
• έκανε εράνους
• διοργάνωνε διαλέξεις στο Αναγνωστήριο Ανόρθωσις με σκοπό να μορφώσει της γυναίκες της επαρχίας Αμμοχωστου

Μερικοί από τους τίτλους των διαλέξεων της ήταν

• «Η επαγγελματική προνόησις της Κόρης »
• «Το μέλλον της Ελλληνίδος»
• «Η πνευματική ανάπτυξης της γυναικός»

Ποια η σχέση της Παπαδοπούλου με την Πόλη του Ζήνωνα ;

Η Παπαδοπούλου από τον Οκτώβριο του 1919 έως τον Ιούλιο του 1921 εργαζόταν ως διευθύντρια στο Ευρυβιάδειο Παρθεναγωγείο  Λάρνακας .

Την ίδια περίοδο εισηγήθηκε κάποιες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που καθόρισαν την πορεία του Ευρυβιάδειου.

• Ίδρυσε τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα Ελληνίδων Λάρνακος
• Είχε έντονη συγγραφική δράση
• Διοργάνωνε αρκετές κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις
• Έκανε Διαλέξεις
• Δίδασκε Αρχαίο Θέατρο
• Έκανε παραστάσεις Αρχαίου Δράματος

Η Παπαδοπούλου ανύψωσε την θέση της γυναίκας στην Λάρνακα αφού το 1920 η  Φιλόπτωχος  Αδελφότητα Ελληνίδων Λάρνακος συμμετείχε στο Πανελλήνιο Γυναικείο Συνέδριο στην Αθήνα .

Την Λάρνακα στην έκθεση αυτή εκπροσώπησε η Καλλιρόη Παρρέν η οποία προέβαλλε τον σκοπό και την ίδρυση του σωματείου

Ένα χρόνο μετά λόγω μια διαμάχης που είχε η Παπαδοπούλου με την τότε διευθύντρια του Ευρυβιάδειου Παρασκευή Ιωάννου εγκαταλείπει την πόλη και κατευθύνεται προς την Σορβόννη.

Έπειτα από τη  σύντομη σταδιοδρομία της  στον εκπαιδευτικό τομέα, έφυγε για το Παρίσι και συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης όπου παρακολούθησε με πολλές διακρίσεις φιλοσοφία και παιδαγωγικά. Από το1935 και εξής ανέλαβε τη διεύθυνση των Αρσακείων Σχολείων στην  Πάτρα όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής της.
Η Περσεφόνη Παπαδοπούλου πέθανε από φυματίωση που προήλθε από τις κακουχίες που πέρασε την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα όπου είχε μετακομίσει  μερικά χρόνια πριν, μη βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος για τις πρωτοποριακές της ιδέες στην Κύπρο.