Το νησί της ευτυχίας: Ο άγνωστος μικροσκοπικός παράδεισος της Ελλάδας που μοιάζει με κομμάτι του ουρανού

Σε αφιέρωμα της η Telegraph την αποκάλεσε «άγνωστο επίγειο παράδεισο» και την επίσκεψη σε αυτή σαν «ένα θαύμα», σαν «ένα θρίαμβο πασπαλισμένο με τις αμίμητες στιγμές της μαγείας της».

Τα λόγια όμως δεν αρκούν για να περιγράψουν την ομορφιά της μικρούλας Χάλκης.

Πρέπει να την περπατήσεις για να ανακαλύψεις όλες τις γωνιές, όλους τους θησαυρούς που την κάνουν να θυμίζει ανεξερεύνητο παράδεισο.

Ένα θραύσμα του ουρανού, το ιδανικό μέρος για να χαλαρώσει κανείς και να απολαύσει τη ζεστασιά, όχι μόνο τη θάλασσας και του ήλιου, αλλά και της φιλοξενίας των 250 περίπου κατοίκων της.

Άλλωστε η φιλοξενία ήταν ζωντανή και ακμαία στην Χάλκη πολύ πριν ορισθεί επισήμως ως ‘Το Νησί της Ειρήνης και Φιλίας’ από την Unesco, κατά τη δεκαετία του ’80. Η γενναιοδωρία και το καλωσόρισμα στους επισκέπτες είναι συγκινητική. Δεν χρειάζεται καθόλου χρόνο για να αισθανθεί κανείς μέρος της οικογένειας του νησιού

Ένα νησί χωρίς αυτοκίνητα που όλα κινούνται με χαλαρούς ανθρώπινους ρυθμούς.

Στο πανέμορφο λιμάνι και μοναδικό οικισμό του νησιού, το Νημποριό, θα περπατήσεις σε πλακόστρωτα δρομάκια ανάμεσα σε αρχοντικά και αναπαλαιωμένα σπίτια με χρώματα βγαλμένα λες από την παλέτα ζωγράφου.

Ένας οικισμός βγαλμένος από τα ομορφότερα παραμύθια..

Το σκηνικό συμπληρώνουν οι ψαρόβαρκες που λικνίζονται πάνω στη θάλασσα, το ρολόι στον πανύψηλο πετρόχτιστο πύργο, το κτίριο του Δημαρχείου ένα παλιό αρχοντικό με νεοκλασική αρχιτεκτονική και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, με το μεγαλόπρεπο καμπαναριό και το ξυλόγλυπτο τέμπλο σπάνιας τέχνης.

Πρόκειται για έναν οικισμό ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως αυστηρά διατηρητέος, με όλες τις ανακαινίσεις και αναπαλαιώσεις κτιρίων να γίνονται χωρίς αποκλίσεις από τα τοπικά αρχιτεκτονικά στοιχεία της Χάλκης.

Τα σπίτια του χωριού με τους χρωματιστούς τοίχους και τις κεραμοσκεπές, μοιάζουν με καραβάκια έτσι όπως είναι γαντζωμένα στο γιαλό. Χορταίνουν τα μάτια σου ομορφιά.

Λένε ότι το όνομά της το πήρε είτε από τα εργαστήρια επεξεργασίας χαλκού, που υπήρχαν στο νησί, είτε, το πιθανότερο, από τη φοινικική λέξη «κάρκι» ή «κάλχι» που σημαίνει πορφύρα, όστρακο που αφθονούσε στις ακτές του νησιού.

Το νησί, κατοικημένο από τους αρχαίους χρόνους, γνώρισε περιόδους ακμής κατά τον 10ο-5ο αιώνα π.Χ. Τότε είχε πλήθος οικισμών, με κεντρικότερο το σημερινό Παλαιό Χωριό, το οποίο εγκαταλείφθηκε το 1970.

Από τότε όλοι οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στο Νημποριό.

Στη Χάλκη αξίζει να επισκεφθεί και να ανακαλύψει κανείς το περίφημο κάστρο στην κορυφή του λόφου του Αϊ-Νικόλα, πάνω από το παλιό χωριό, που χτίστηκε από τους ιππότες του Αγ. Ιωάννη τον 14ο-15ο αιώνα, το μύλο του Κατσιά, που βρίσκεται σε χώρο που κατοικήθηκε από την Προϊστορική Περίοδο, καθώς και το καταπληκτικό μοναστήρι με τη θαυματουργή εικόνα του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου, που γιορτάζει στις 29 Αυγούστου, όταν γίνεται και το περίφημο πανηγύρι.

Στο νησί υπάρχουν γύρω στα 360 ξωκλήσια, που αποδεικνύουν το έντονο θρησκευτικό αίσθημα των κατοίκων της.

Η Χάλκη στολίζεται από περίφημες παραλίες.

Άλλες είναι προσβάσιμες με τα πόδια και άλλες με καΐκια. Τέσσερις είναι οι πιο γνωστές που μπορεί να πάει κανείς με τα πόδια: ο Πόνταμος, τα Φτενάγια, τα Κάνια, και το Γυάλι. Τα νερά τους είναι τα πιο καθαρά που έχει δει ποτέ κανείς.

Φεύγοντας, μαζί με τις αναμνήσεις από τη Χάλκη, παίρνεις και τα τραγούδια της, τα οποία είναι αργοί, παθητικοί σκοποί, που συνοδεύονται από παλαιού τύπου μικρή τρίχορδη λύρα.

Τραγούδια γι’ αυτούς που έφυγαν και η Χάλκη τούς καλεί να ξαναγυρίσουν!

Πηγή: dinfo.gr