Οι ξεχασμένες επιτοίχιες κυψέλες της Αλαμινού

Πρωινό Σαββάτου, σήμερα η ώρα 07:00 μπαίνοντας στο όμορφο χωριό της Αλαμινου και παίρνοντας τον δρόμο που οδηγεί στο λατομείο, κοντοστάθηκα λίγο ακριβώς λίγο έξω από το χωριό, μόνο μερικά μέτρα δίπλα από τον αγροτικό δρόμο.

Αυτό που αντίκρισα είναι σίγουρα εντυπωσιακό, από την πρώτη στιγμή ήμουν σίγουρος ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κληρονομιάς και της ιστορίας αυτού του λαού. Το φωτογράφισα και το έψαξα έστω και στο διαδίκτυο την σημερινή μας ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια. Τόσα χρόνια έξω στην φύση δεν ξαναείδα κάτι παρόμοιο.

Οι λίθινες κυψέλες των νησιών της ανατολικής Μεσογείου, αναφέρονται σε αυτές δεκάδες αρχαιολόγοι μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος Μαυροφρυδης, που παρουσίασε και διεθνές συμπόσιο με θέμα <<Η μελισσοκομία στην Μεσόγειο από την αρχαιότητα έως και σήμερα, ιστορικά ευρήματα και επίκαιρα θέματα>> το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Σύρο τον Οκτώβριο του 2014.

Όπως θα αναφέρει ο κ. Μαυροφρύδης: «Οι εν λόγω κυψέλες σε ορισμένες περιπτώσεις κατασκευάζονταν από ένα κομμάτι μαλακού βράχου (πωρόλιθου) το οποίο λαξευόταν ώστε να λάβει τη ζητούμενη μορφή, σε άλλες δημιουργούνταν από συγκολλημένες μεταξύ τους λίθινες πλάκες και σε άλλες ήταν χτιστές με ή χωρίς συνδετικό υλικό. Έχει καταγραφεί επίσης η δημιουργία κυψελών σε κοιλότητες του φυσικού βράχου καθώς και η λάξευσή τους πάνω του. Ήταν γνωστές και οι επιτοίχιες κυψέλες, οι οποίες διαμορφώνονταν στους τοίχους, κυρίως των ξερολιθικών αναβαθμίδων αλλά και σε αυτούς των, κατοικημένων ή μη, οικιών. Μερικές φορές μάλιστα κατασκευάζονταν και ειδικά για τον σκοπό «μελισσόσπιτα» τα οποία έφεραν τις κυψέλες στους τοίχους τους.

Οι εντοίχιες κυψέλες, δημιουργούνταν είτε σε μία σειρά στον τοίχο (Κεφαλλονιά, Αντικύθηρα, Άνδρος) είτε σε πολλές (Άνδρος, Χίος, Κύπρος). Ο έλεγχος, όπως βέβαια και ο τρύγος, διενεργούνταν αλλού από την εμπρόσθια πλευρά όπου και η είσοδος των μελισσών και αλλού από την οπίσθια, η οποία έκλεινε με ξύλινη συνήθως κατασκευή»
Το πιο κάτω σημείο στην όμορφη Αλαμινο θα έπρεπε να αποτελεί σημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, να προστατευτεί και να συντηρηθεί χθες, τα σημεία διάβρωσης από τον καιρό είναι εμφανή.

Από το συγκεκριμένο σημείο θα μάζευε μέλι όλο το χωρίο αρκετές δεκαετίες πίσω στον χρόνο. Μια επίσκεψη στον χώρο θα σας πείσει.

Του Αλέξανδρου Λοιζίδη