Yποβρύχιο μουσείο που κόβει την ανάσα μετατρέπει τον ωκεανό σε πινακοθήκη και τεχνητούς υφάλους.

Το μουσείο Atlantico, είναι το πρώτο υποβρύχιο μουσείο σύγχρονης τέχνης της Ευρώπης που παρουσιάζει την πρώτη φάση γλυπτών του διεθνούς φήμης γλύπτη Jason deCaires Taylor αυτό τον Φεβρουάριο.

Βρίσκεται στα καθαρά νερά της ακτής Lanzarote στα Κανάρια Νησιά της Ισπανίας και αποτελεί ένα μοναδικό μουσείο που διαθέτει εκθέματα και μια σειρά από γλυπτικές εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν 12 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού. Όλα τα εκθέματα είναι προσβάσιμα στους δύτες και τους παρατηρητές μέσα από βάρκες με γυάλινο πάτο. Αναμένεται να ολοκληρωθεί το Δεκέμβριο του 2016 και θα αποτελείται από 10 υποβρύχιες γκαλερί.

Το έργο βασίζεται στο διάλογο μεταξύ τέχνης και φύσης και έχει σχεδιαστεί σε ένα προστατευτικό επίπεδο για να δημιουργήσει μια μεγάλης κλίμακας τεχνητό ύφαλο για τη συγκέντρωση τοπικών ειδών ψαριών και την αύξηση της θαλάσσιας βιομάζας. Από την άλλη πλευρά, το έργο αμφισβητεί την εμπορευματοποίηση και την οριοθέτηση της παγκόσμιας βιομηχανίας φυσικών πόρων ενώ οι μάζες της γης προκαλούν και αυξάνουν την ευαισθητοποίηση για τις σύγχρονες απειλές που αντιμετωπίζουν οι ωκεανοί του κόσμου.

Μια εξαιρετική και ασυνήθιστη σειρά από υποβρύχια έργα τέχνης: οι τσιμεντένιες φιγούρες εκπροσωπούν τους απελπισμένους πρόσφυγες, τους τουρίστες που βγάζουν φωτογραφίες selfies και φανταστικούς υβριδικούς ανθρώπους και φυτά που προέρχονται από την πανίδα και τη χλωρίδα του Lazarote ώστε με την πάροδο του χρόνου να μεταμορφωθούν τα έργα και να αποικηθούν από την τοπική θαλάσσια ζωή.

Η κεντρική ιδέα του μουσείου Atlantico απεικονίζεται με τη βοήθεια μιας μνημειώδους πύλης και ενός τμήματος που περιλαμβάνει μια σειρά εγκαταστάσεων με βάση το διάλογο ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν και τις διαιρέσεις ανάμεσα στα κοινωνικά και πολιτικά σχόλια. Το Lanzarote αναφέρεται ως μοναδικό και επιπλέον ως Μνημείο Παγκόσμιας Βιόσφαιρας από την UNESCO ενώ τα έργα θα ενσωματώνουν μια αρχιτεκτονική εγκατάσταση μεγάλης κλίμακας και ένα υποβρύχιο βοτανικό κήπο γλυπτικής που διαθέτει μια ποικιλία από τοπικά είδη φυτών.

Το μουσείο έχει κατασκευαστεί με τη χρήση φιλικών προς το περιβάλλον, με ουδέτερο pH αδρανή υλικών όπως και ειδικά σχεδιασμένο για τη θάλασσα τσιμέντο, κατασκευές από ανοξείδωτο ατσάλι, γυαλί ινών και νηματοποιημένες ράβδους.

Οι σχηματισμοί των γλυπτών είναι προσαρμοσμένοι να ταιριάζουν στην ενδημική θαλάσσια ζωή, τοποθετημένοι σε ένα κόλπο με μικρό θαλάσσιο αποικισμό. Το έργο θα δημιουργήσει ένα νέο βιότοπο για τη θαλάσσια ζωή ενώ επιβεβαιώνει το Lanzarote ως ένα σύγχρονο, δυναμικό και καλλιτεχνικό νησί που γιορτάζει με το δικό του τρόπο τους φυσικούς πόρους του και καταλαμβάνει μια έκταση που πριν καλύπτονταν από άμμο 50 μέτρων.

Το μουσείο θα είναι το πρώτο υποβρύχιο μουσείο στην Ευρώπη και τον Ατλαντικό Ωκεανό και έχει σχεδιαστεί για να αντέξει εκατοντάδες χρόνια ως μια συνεχώς μεταβαλλόμενη έκθεση που θα πηγάζει από τις αλλαγές που θα προκαλεί η θαλάσσια ζωή στις επιφάνειες των γλυπτών. Θα ανοίξει για τους επισκέπτες στο τέλος του Φεβρουαρίου με νέες αίθουσες που θα προστίθενται όλο το χρόνο μέχρι το μουσείο να ολοκληρωθεί  στο τέλος του 2016.

Rubicon

Αναφέροντας τις συνεχιζόμενες διαιρέσεις στην κοινωνία, το Rubicon αποτελείται από ένα πλήθος με 35 ανθρώπινες φιγούρες που περπατούν προς μια υπόγεια πύλη.

Ένα όριο ανάμεσα σε 2 πραγματικότητες και μια πύλη προς τον Ατλαντικό Ωκεανό. Τα γλυπτά είναι από την τοπική κοινότητα του νησιού της Lanzarote.

Φωτογράφοι

Οι φωτογράφοι έχουν ως πρόθεση να ξεκινήσουν μια συζήτηση για τη χρήση των νέων τεχνολογιών και την ηδονοβλεψία στη σημερινή κοινωνία.

Υβριδικοί

Αυτός είναι ένας κάκτος-άνδρας, μια απεικόνιση της συριακής κρίσης των προσφύγων και ο υπόγειος βοτανικός κήπος.

Σχεδία της Lampedusa

Οι πίνακες του Gericault είναι μια οδυνηρή παρατήρηση της συνεχιζόμενης ανθρωπιστικής κρίσης.

Εκπροσωπώντας την εγκατάλειψη που υπέστη από τους ναυτικούς στο ναυάγιό του, η γλυπτική έχει ως στόχο να γίνει ένας παραλληλισμός από την αμφιλεγόμενη κατάσταση της τρέχουσας κρίσης των προσφύγων, όπου πολλοί άνθρωποι έχουν εγκαταλειφτεί από την κοινωνία και την έλλειψη της ανθρωπότητας: μια αντανάκλαση στην ελπίδα και την απώλεια.