Πώς πρέπει να μιλάμε στα παιδιά για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Πηγή: philenews.com

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έπειτα από την εισβολή της Ρωσίας, είναι το κύριο θέμα καθημερινά στις ειδήσεις αλλά και ένα από τα πιο βασικά αντικείμενα συζητήσεων, τόσο στη δημόσια, όσο και στην ιδιωτική σφαίρα. Οι εικόνες από την Ουκρανία κατακλύζουν τηλεοπτικούς δέκτες, εφημερίδες και διαδίκτυο και φυσικά σε αυτές είναι εκτεθειμένα και μικρά παιδιά. Σχεδόν πάντα δε, η λέξη «πόλεμος» δημιουργεί στα παιδιά φόβο και ένα αίσθημα ανασφάλειας, ανεξαρτήτως εάν κατανοούν ότι αυτός συμβαίνει σε χώρες μακριά από τη δικιά τους. Κάποια παιδιά παρακολουθώντας τις εικόνες των βομβαρδισμών, του ξεριζωμού, των παιδιών που φεύγουν όπως-όπως με τους γονείς τους από τα σπίτια τους, που αποχωρίζονται τον πατέρα ο οποίος πρέπει να πάει να πολεμήσει, είναι λογικό να τρομοκρατούνται και να κατακλύζονται από αισθήματα άγχους και ανασφάλειας. 

Το πώς μιλάει ένας ενήλικας στα παιδιά για τον πόλεμο, είτε αυτός είναι ο γονέας, είτε κάποιο κοντινό του πρόσωπο, είτε ο δάσκαλός του, έχει μεγάλη σημασία στο πώς αυτά θα διαχειριστούν τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν αλλά και πώς θα εκλάβουν την αλήθεια γύρω από το γεγονός αυτό.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ουκρανία: Οι δηλώσεις που δίνουν ελπίδα για ειρήνη

Για το θέμα αυτό, υπήρξε πριν από μερικές μέρες ένα ενδιαφέρον άρθρο της εκπαιδευτικής ψυχολόγου στο υπουργείο Παιδείας, δρος Νάσιας Τριγωνάκη, η οποία επισημαίνει ότι τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία τους και το συναισθηματικό και γνωστικό τους επίπεδο, μπορεί είτε να κάνουν πολλές ερωτήσεις για τον πόλεμο ή να αποφύγουν εντελώς να συζητήσουν για αυτόν. «Κάποια παιδιά προσπαθούν να κατανοήσουν ή να νοηματοδοτήσουν την κατάσταση μόνα τους, χωρίς να ρωτήσουν τους γονείς ή τους δασκάλους τους ενώ άλλα παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν την ανησυχία και την έγνοια τους ή να πουν ότι φοβούνται και να αναζητήσουν απαντήσεις που θα τα κάνουν να νιώσουν ασφάλεια», σημειώνει η δρ Τριγωνάκη, η οποία παραπέμπει τους γονείς στις οδηγίες της UNICEF και της UNESCO, για το πώς μπορούν να μιλήσουν στα παιδιά τους για τον πόλεμο.

Επιπρόσθετα, επισημαίνει ότι ο στόχος δεν είναι να ωραιοποιηθεί η κατάσταση αλλά να προστατευτούν τα παιδιά, να τους δοθεί το μήνυμα ότι ο κόσμος νοιάζεται και θέλει να επικρατήσει η ειρήνη και η ασφάλεια για όλους. «Να περάσει το μήνυμα ότι πάρα πολλοί άνθρωποι αυτή την κρίσιμη στιγμή του πολέμου, προσπαθούν να βοηθήσουν, να προσφέρουν ασφαλή καταφύγια στις οικογένειες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα τους. Ο στόχος είναι να καταλάβουν τα παιδιά ότι οι ενήλικες νοιάζονται και ότι πρωτίστως τους ενδιαφέρει η ασφάλεια όλων, με πράξεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης», σημειώνει η δρ Τριγωνάκη.

Οδηγίες UNICEF και UNESCO 

Όσον αφορά τις οδηγίες της UNICEF και της UNESCO για το ευαίσθητο αυτό θέμα είναι οι ακόλουθες:

>> Ανταποκριθείτε στις απορίες και στις ερωτήσεις των παιδιών με ειλικρίνεια, νοουμένου ότι είστε εσείς οι ίδιοι ψύχραιμοι και έτοιμοι να τους απαντήσετε.

>> Ρωτήστε τα παιδιά τι ξέρουν για τον πόλεμο, τι έχουν ακούσει, τι έχουν καταλάβει και τι ακριβώς ξέρουν ότι συμβαίνει.

>> Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ξέρουν τι γίνεται στον κόσμο αλλά οι ενήλικες είναι υπεύθυνοι να τα προστατεύουν από ο,τιδήποτε τους προκαλεί ανασφάλεια, φόβο, θυμό, ανησυχία, αναστάτωση.

>> Είναι αποδεκτό να μην έχετε απάντηση για κάθε τους ερώτηση. Ούτε εσείς έχετε όλες τις απαντήσεις. Με κάθε ειλικρίνεια, να τους το πείτε, κάνοντάς τα ταυτόχρονα να νιώσουν ασφαλή μαζί σας.

>> Ο πόλεμος φέρνει αισθήματα αδικίας, θυματοποίησης, απειλής και εκφοβισμού στην επιφάνεια. Όλοι έχετε τις δικές σας προκαταλήψεις και τα κοινωνικά στερεότυπα και αξίες –προσπαθήστε να τους περάσετε μηνύματα συμπόνιας και υποστήριξης παρά στιγματισμού και επιθετικότητας.

>> Περιορίστε τη διάχυση πληροφοριών, ελέγξτε τη διάρκεια και την ώρα που είναι εκτεθειμένα σε εικόνες πολέμου.