Αγγέλα Καϊμακλιώτη: Η σειρά “Αdolescene-Εφηβεία” με έκανε να σκεφτώ πόσο κρίσιμο είναι να μιλάμε ανοιχτά για το bullying μέσα στις σχολικές τάξεις

Η σειρά με έκανε να σκεφτώ πόσο κρίσιμο είναι να μιλάμε ανοιχτά για το bullying μέσα στις σχολικές τάξεις και να ενισχύουμε την ενσυναίσθηση των μαθητών και των μαθητριών μας. Δεν αρκεί να καταδικάζουμε το φαινόμενο. Πρέπει να δημιουργούμε ένα περιβάλλον όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες νιώθουν ασφαλείς να μιλήσουν και να ζητήσουν βοήθεια. Η σειρά «Εφηβεία», μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για ουσιαστικές συζητήσεις, βοηθώντας τους εφήβους να καταλάβουν ότι η σκληρότητα δεν είναι δύναμη και ότι η αλληλεγγύη και η ειλικρίνεια μπορούν να αλλάξουν ζωές.

Πώς μπορούμε, ως εκπαιδευτικοί, να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναγνωρίζουν και να αντιδρούν στο bullying πριν αυτό πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις; Και, το πιο σημαντικό, πώς θα δώσουμε στους μαθητές μας το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να υπερασπιστούν όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και τους συμμαθητές τους;

Η σειρά φέρνει στην επιφάνεια όχι μόνο τις κλασικές μορφές bullying, αλλά και τις πιο σύγχρονες και συχνά αθέατες. Ο διαδικτυακός εκφοβισμός, για παράδειγμα, είναι κάτι που οι παλαιότερες γενιές δυσκολεύονται να κατανοήσουν πλήρως, καθώς δεν μεγάλωσαν με την ίδια αμεσότητα και εξάρτηση από τα social media. Αναρωτιέμαι αν, ως εκπαιδευτικοί και γονείς, έχουμε τα εργαλεία για να κατανοήσουμε την πλήρη έκταση αυτού του φαινομένου. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους νέους να διαχειριστούν τις online σχέσεις τους, όταν ο ίδιος ο κόσμος μας είναι τόσο διαφορετικός; Μπορούμε πραγματικά να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο που έχουν αυτές οι νέες μορφές εκφοβισμού στην ψυχολογία των εφήβων;

Η σκηνή όπου ο πατέρας βλέπει το βίντεο του φόνου είναι από τις πιο σκληρές και συγκλονιστικές στιγμές της σειράς. Ο τρόπος που ο πατέρας αντιδρά… Η απόγνωση, η αδυναμία του να χωρέσει στο μυαλό του αυτό που βλέπει, αντανακλά ακριβώς αυτό που συχνά συμβαίνει και στην πραγματική ζωή. Πόσες φορές οι ενήλικες συνειδητοποιούμε αργά το μέγεθος του πόνου που βιώνουν οι νέοι; Πόσο συχνά βλέπουμε μόνο το τελικό ξέσπασμα της βίας, αγνοώντας όλα τα σημάδια που προηγήθηκαν;

Αυτή η σκηνή είναι μια ωμή υπενθύμιση ότι το bullying δεν είναι «παιχνίδι» ούτε μια φάση που θα περάσει. Είναι ένα ντόμινο με συνέπειες που μπορούν να φτάσουν στα άκρα. Και το ερώτημα που μένει είναι. Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην χρειαστεί ποτέ κανένας γονιός να βρεθεί στη θέση αυτού του πατέρα;