Αίσχος στο κέντρο της Λάρνακας

Πηγή: philenews.com

Ένα κομμάτι της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Λάρνακας κατάντησε στις μέρες μας ντροπή και οι εικόνες από ό,τι απέμεινε από το ιστορικό κτίσμα, μόνο θλίψη και οργή προκαλούν. Πριν από έξι περίπου χρόνια, το 2015, λήφθηκε η απόφαση για κατεδάφιση του ιστορικού κτηρίου της Διανελλείου Τεχνικής στην περιοχή της Μητρόπολης Λάρνακας αφού στο μεταξύ η δωρεά του Δημητράκη Διανέλλου είχε μεταβιβαστεί στο υπουργείο Παιδείας με τον όρο να τον αξιοποιήσει για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Τότε, σύμφωνα με πηγές του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρνακας, αφηνόταν να νοηθεί ότι στον χώρο της Διανελλείου Τεχνικής Σχολής, θα αναγειρόταν ένα Γυμνάσιο για τις ανάγκες της μαθητικής νεολαίας της Λάρνακας. Μάλιστα, είχε ληφθεί πρόνοια να παραμείνει και να αναπαλαιωθεί η επιβλητική πρόσοψη του ιστορικού κτηρίου, μαζί με κάποιες κτηριακές εγκαταστάσεις και τη μεγάλη αίθουσα θεατρικών εκδηλώσεων.

Δυστυχώς, η συνέχεια ήταν πολύ διαφορετική. Η υπόσχεση για τη δημιουργία Γυμνασίου στον χώρο της άλλοτε Διανελλείου Τεχνικής, παραμένει αόριστη. Μάταια η Λάρνακα και κυρίως οι κάτοικοι της περιοχής περιμένουν αυτό το Γυμνάσιο. «Να επιστρέψουν τα παιδιά, να κτιστεί το σχολείο να φύγει η ερήμωση», μας είπαν χαρακτηριστικά κάτοικοι.

Και δεν έφτανε αυτό, ο χώρος, γεμάτος αγριόχορτα, μπάζα και ακαθαρσίες, εστία τρωκτικών κ.λπ., αποτελεί συνεχή αφορμή παραπόνων και διαμαρτυριών για τους περίοικους, στην κεντρική αυτή περιοχή της πόλης. Με τον Δήμο Λάρνακας να προβληματίζεται έντονα για την κατάσταση και να τρέχει διαρκώς να δώσει λύσεις σε ένα χώρο που δεν του ανήκει. Ενώ κατά τη μακρά περίοδο ξηρασίας, τα σύννεφα σκόνης που σηκώνει από τον μεγάλο ανοικτό χώρο ο αέρας, πνίγουν τους περιοίκους.

Και δεν έφταναν όλα τα πιο πάνω, η αδιαφορία του υπουργείου Παιδείας και των αρμόδιων Υπηρεσιών του να προστατέψουν τα κτήρια της πρόσοψης, είχε ως εγκληματικό αποτέλεσμα αυτά να λεηλατηθούν και να βανδαλισθούν. Με ό,τι υπήρχε μέσα να έχει κλαπεί ή να καταστραφεί.

Οι εικόνες που κατέγραψε χθες ο φακός του «Φ» παραστατικές της καταστροφής, ενώ σε μία αίθουσα αντικρίσαμε μέχρι και στρώμα και κουβέρτες κάποιου άστεγου που χρησιμοποιεί τον χώρο ως στέγη.

Κάτοικοι των περιοχών Μητρόπολης και Μετρό, που γειτνιάζουν με τον χώρο της πρώην Διανελλείου Τεχνικής Σχολής εξέφρασαν την οργή τους για τις εικόνες που παρουσιάζουν οι χώροι. Μάταια φωνάζουν εδώ και χρόνια, όπως μας είπαν και μάταια καταγγέλλουν τα όσα συμβαίνουν μέρα και νύχτα στον χώρο. Την ημέρα είναι η σκόνη, τα ερπετά και τα υπόλοιπα τρωκτικά. Το βράδυ είναι οι άστεγοι, τα πρεζόνια και οι κάθε λογής παράνομοι, που βρίσκουν καταφύγιο για τις παρανομίες και δοσοληψίες τους, στο λεηλατημένο κτήριο.

Αυτοί που τόσο εγκληματικά σφυρίζουν αδιάφορα στο ενδεχόμενο να καταστραφεί πλήρως και ό,τι απέμεινε από το ιστορικό κτήριο της Διανελλείου Τεχνικής Σχολής, αλλά δεν προωθούν το κτίσιμο ενός νέου δημόσιου εκπαιδευτικού ιδρύματος στη χώρα, ίσως να μην μπήκαν ποτέ στον κόπο να ψάξουν την ιστορία του χώρου. Όταν το 1870 ο Γιώργος Διανέλλος από την Ελλάδα, έφτασε στη Λάρνακα και δημιούργησε βιομηχανία καπνικών προϊόντων. Το 1880 γεννήθηκε ο γιος του Δημήτρης Διανέλλος, του οποίου η προτομή βρίσκεται στην πρόσοψη του κτηρίου, παραδομένη και αυτή στη φθορά του χρόνου. Ο Δημήτρης Διανέλλος, που συνέχισε τις δραστηριότητες του πατέρα του, πριν αποβιώσει το 1950, άφησε δωρεά στον λαό της Λάρνακας, ένα ορφανοτροφείο και μια Τεχνική Σχολή, για να φιλοξενούνται τα παιδιά της πόλης που δεν είχαν πού να μείνουν, αλλά και να μαθαίνουν γράμματα και τέχνες όλα τα παιδιά που ήθελαν κάτι τέτοιο.

Στις μέρες μας αυτό το κομμάτι ιστορίας της Λάρνακας, έχει μετατραπεί σε αχούρι.