Γιώτα Δημητρίου: Η Λάρνακα έχει παμπάλαια ψυχή και πολλές ομορφιές

Το αγαπημένο μου σημείο στη Λάρνακα…..Ποια Λάρνακα, του χθες ή του σήμερα; O χρόνος άλλαξε την πόλη του Ζήνωνα. Παλιά ας πούμε, τότε που ήμασταν 20 κάτι, καθόμασταν με την Άννα και την Μαρία (τις κολλητές μου) στις καφετέριες των Φοινικούδων, πίναμε τον καφέ μας και λέγαμε «σαν την Λάρνακα δεν έχει» (λες και δεν είχαμε ζήσει Λονδίνο και Νέα Υόρκη…), πιστεύαμε μάλιστα πως θα μας βρουν τα 80, θα είμαστε γιαγιάδες και θα πίνουμε καφέ, (ή τσάι λόγω ηλικίας), σε κάποια παραλιακή καφετέρια των Φοινικούδων και θα λέμε την ίδια ατάκα «σαν την Λάρνακα δεν έχει». Αγαπούσαμε πραγματικά τις Φοινικούδες μας.

Τα χρόνια πέρασαν και οι Φοινικούδες άλλαξαν, (δεν είναι θέμα για το παρόν κείμενο η αλλαγή), τα στέκια για καφέ, φαγητό, ποτό, brunch, περίπατο, είναι πολλά πλέον μέσα στη πόλη μας. Από τις γραφικές γειτονιές του Αγίου Λαζάρου, μέχρι την Ερμού και Ζήνωνος στο εμπορικό κέντρο της πόλης, από τον παραλιακό δρόμο Δεκέλειας (με την αναβάθμιση της περιοχής και τις νέες καφετέριες και στέκια να μας θυμίζουν πως αυτή η περιοχή παλιά ήταν η βασίλισσα της διασκέδασης, βλέπε Iquana club, κτλ), μέχρι το περιβόητο και όμορφο Μακένζυ, η Λάρνακα σήμερα διαθέτει πάρα πολλές επιλογές για ντόπιους, ξένους και Σκαλιώτες.

Με την αύξηση των επιλογών αυξηθήκαν και τα αγαπημένα μας σημεία μέσα στη πόλη

Τα αγαπημένα μου σημεία είναι πολλά και ευτυχώς που η Μαρία (η μία εκ των δυο μου bestie) έχει το χούι (και το ταλέντο) της φωτογραφίας και συχνά αλωνίζουμε μαζί την πόλη και το παίζουμε φωτογράφοι (χρόνια τώρα) και έτσι απολαμβάνουμε διπλά τις ομορφιές της Λάρνακας μας (εμπεριέχει μια γοητεία και απόλαυση να βλέπεις και να φωτογραφίζεις αγαπημένες εικόνες και σκηνικά μέσα στη πόλη σου).

Αγαπημένα μου σημεία στη Λάρνακα λοιπόν:

Το σπίτι της Ευανθίας Πιερίδη. Αναρωτιέμαι αν το προσέχουν όλοι οι περαστικοί όπως του αξίζει, ή αν το προσπερνάνε αδιάφορα. Το παραλιακό μέτωπο των Φοινικούδων με τα πολλά ομολογουμένως άσχημα σε αρχιτεκτονική και διακόσμηση μαγαζιά, (κατά τ΄άλλα μοντέρνα μαγαζιά),διαθέτει ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό διαμάντι. Ο λόγος που δεν το κατεδάφισαν KAI αυτό; Επειδή το αρχοντικό της κυράς τη Λάρνακας, της Ευανθίας Πιερίδη, είναι κληροδότημα στη πόλη,  με την πρόνοια όπως τα έσοδα από την ενοικίασή του να χρησιμοποιούνται «δια τας ανάγκας του Νοσοκομείου Λάρνακας» και με την εντολή όπως δεν πειράξουν και δεν αλλάξουν τίποτα σε αυτό.

Είμαι ερωτευμένη με αυτό το κτήριο, το θεωρώ το ομορφότερο διατηρητέο της πόλης μας.
Σήμερα το ισόγειο του αρχοντικού έχει μετατραπεί σε ταβέρνα, ενώ φημολογείται πως ο πρώτος όροφος θα γίνει Boutique Hotel.Ευτυχώς οι ενοικιαστές σέβονται τα όσα ορίζει το κληροδότημα και δεν έχει αλλοιωθεί τίποτα από την ομορφιά του.

To μπαλκόνι της Ευανθίας παραμένει ανέγγιχτο και αγέρωχο στο χρόνο να αγναντεύει τη θάλασσα των φοινικούδων. 

Η περιοχή Αγίου Λαζάρου είναι μια αγαπημένη μου περιοχή όχι μόνο από πέρσι που ξεκίνησε η εκστρατεία καταπολέμησης της οπτικής ρύπανσης της περιοχής, αλλά ανέκαθεν. Η εκκλησία του προστάτη της Λάρνακας, του Αγίου Λαζάρου, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Κύπρου και είναι τόσο όμορφη και εντυπωσιακή. Μαγαζιά για σουβλάκια, για brunch, για καφέ, για ποτό καθώς και 2-3 ξενοδοχεία έχουν χτιστεί γύρω από την εκκλησία τα τελευταία χρόνια. Κάποια από τα μαγαζιά αυτά μας δίνουν την δυνατότητα να περνάμε ευχάριστα τις ώρες μας με θέα τον όμορφο αυτό ναό, που αποτελεί σήμα κατατεθέν για τη Σκάλα μας. 

Ο δρόμος Καραολή και Δημητρίου, στη καρδιά της πόλης,  με τα 3-4 στούντιο καλλιτεχνών, μια εντυπωσιακή Αντικερί,(κατάστημα με αντίκες) ένα μουσείο (Μουσείο Κυριαζή) και τα ταξιδιάρικα και όμορφα γκράφιτι του Paparazzi σε κάθε τοίχο της περιοχής (εξελίσσομαι σε φανατική φαν του Paparazzi) είναι σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στη πόλη.

Το Μουσείο Πιερίδη είναι το παλαιότερο ιδιωτικό μουσείο στην Κύπρο και στεγάζεται στο προγονικό σπίτι της οικογένειας Πιερίδη, ένα κτήριο αποικιακού χαρακτήρα, που χτίστηκε το 1815. Είμαι πεπεισμένη πως για πολλούς από εμάς δεν είναι τα εκθέματα που το κάνουν αγαπημένο σημείο μέσα στη πόλη, αλλά το ίδιο το κτήριο, η αύρα του, η ιστορία που κουβαλά και οι άνθρωποι του. Το Μουσείο Πιερίδη είναι ένας από τους πολυτιμότερους θησαυρούς της Λάρνακας. Κάποτε αναρωτιέμαι πόσο τυχεροί θα ήμασταν αν η πόλη μας διέθετε ακόμη λίγα κτήρια σαν το συγκεκριμένο. Όχι κατ’ ανάγκη  μουσεία, απλώς κτήρια με τέτοιο χαρακτήρα και ομορφιά.

Η τουρκική συνοικία, η περιοχή Πιαλέ Πασά. Υπάρχουν στενοσόκακα σε αυτό το σημείο της πόλης που νομίζεις πως σε γυρίζουν πίσω στο χρόνο. Σπίτια με δεκάδες γλαστράκια γεμάτα πολύχρωμα λουλούδια στα περβάζια, παράθυρα έτοιμα να διηγηθούν ιστορίες και δρόμοι στενοί λες και είναι βγαλμένοι από ταινία του Finos Films, δεκαετία του ‘70. Νομίζω πως με λίγες υπερφυσικές δυνάμεις οι δρόμοι στην περιοχή Πιαλέ Πασά μπορούν να αρχίσουν να διηγούνται ενδιαφέρουσες ιστορίες. (Κάποιος από το «Stranger things», αν μπορεί να βοηθήσει).

Επίσης το Tudor Inn στη περιοχή είναι ένα από τα ομορφότερα μαγαζιά της πόλης για ποτό, μουσική, χαλάρωση. Η εσωτερική αυλή του, ο χαρακτήρας του, είναι κάτι μοναδικό.

Aγαπημένο σημείο είναι και η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην περιοχή Άη Γιάννη. Μια φτωχογειτονιά με σπίτια που ακόμη (ευτυχώς) πολλά από αυτά κουβαλούν την ομορφιά του χθες. Η εκκλησία είναι κτίσμα του 18ου αιώνα κτίστηκε στα κατάλοιπα ενός παλαιότερου ναού που βρισκόταν εκεί από την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Μέχρι και τα μέσα του 18ου αιώνα αποτελούσε τον καθεδρικό ναό της Μητρόπολης Κιτίου. Πολλοί επισκέπτονται την εκκλησία για τον Πάτερ Παναγιώτη, που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και αγαπητός.

Tα παλιά κτήρια στην πόλη (όσα έχουν αφήσει και δεν τα κατεδάφισαν για «χάρην της ανάπτυξης») που κάποια από αυτά μετατρέπονται σε όμορφα Boutique Hotels (στην Καραολή και Δημητρίου υπάρχουν 4-5 τέτοια διατηρητέα, το ένα είναι ήδη ξενοδοχείο, τα άλλα δυο θα γίνουν σύντομα) είναι σίγουρα αγαπημένα για πολλούς από εμάς και μακάρι να δούμε ανακαίνιση κάποιων εγκαταλελειμμένων διατηρητέων (πριν πέσουν πάνω μας ή τα κατεδαφίσουν βράδυ).

Το Q Plaza (πρώην στοά Δημητρίου) μια μοντέρνα στοα με καταστήματα, σιντριβάνι, τραπεζάκια στο πεζόδρομο, πολυκοσμία, μια όμορφη ανάπτυξη, σχετικά καινούρια (2-3 περίπου χρόνων), είναι ένα άλλο αγαπημένο μου σημείο.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στη Λαϊκή Γειτονιά. Ένα αγαπημένο σημείο για πολλούς σκαλιώτες. Μπορεί η περιοχή να πεζοδρομήθηκε το 1980 (εκεί που είναι το Savino Rock bar, ακόμη ένα γνωστό στέκι της πόλης), αλλά τα τελευταία χρόνια άρχισε να απλώνεται με νέα κέντρα αναψυχής, να περνάει στην Κλεάνθη Καλογερά και στον πεζόδρομο Πιερίδη που την τέμνει (δηλαδή στο παλιό εμπορικό κέντρο της πόλης).

Η Λαϊκή Γειτονιά πήρε ζωή με τα γραφικά σοκάκια και τα διατηρητέα κτήρια που έγιναν κέντρα αναψυχής και αποτελούν μια πολύ καλή πρόταση για ντόπιους και ξένους. 

Θα μπορούσα να γράψω και για άλλα αγαπημένα σημεία μέσα στη πόλη μου, αλλά θα περιοριστώ σε αυτά. Η Λάρνακα είναι μαγικά όμορφη, όσα στραβά κι αν της φορτώνουν, (που είναι πολλά και δεν είναι για το παρόν κείμενο), η Λάρνακα είναι σαν ένα κοριτσόπουλο που ότι και να του κάνουν θα διαθέτει πανέμορφα χαρακτηριστικά και μια παμπάλαια ψυχή με ιστορία, κι αυτό κανένας και τίποτα δεν θα μπορεί να της το κλέψει.

Γι’ αυτό η πόλη μου είναι η καλύτερη πόλη της Κύπρου με διαφορά! 

(Όσοι διαφωνούν μπορούν να έρθουν για καφέ -στη Λάρνακα- να το συζητήσουμε)

Υ.Γ1 Αν έπρεπε να επιλέξω ένα μόνο αγαπημένο σημείο μέσα στη πόλη, θα ήταν το Κτήριο Ευανθίας Πιερίδη. Μοιάζει λες και μόνο η θέα αυτού του κτηρίου να κρατάει την παμπάλαια ψυχή της Λάρνακας. Με θέα τη θάλασσα των Φοινικούδων.

Υ.Γ 2 Το «παμπάλαια ψυχή» είναι εμπνευσμένο από το γεγονός ότι η Λάρνακα συμπεριλαμβάνεται στις 20 παλαιότερες, συνεχώς κατοικημένες πόλεις, του κόσμου. Πριν δύο χρόνια η βρετανική εφημερίδα Telegraph φιλοξένησε ένα αφιέρωμα για τις αρχαίες πόλεις του κόσμου, οι οποίες κατοικούνται συνεχόμενα εδώ και χιλιετίες, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και  η Λάρνακα με τα σχεδόν 4 χιλιάδες χρόνια ιστορίας της.