«Κλείνομαι στο δωμάτιο μου τις περισσότερες ώρες της μέρας για να μην με βλέπουν η γυναίκα και τα παιδιά μου να κλαίω»

Τα τόσο συχνά χειρουργεία, οι πόνοι και το γεγονός ότι δεν μπορούσα να δουλέψω για να συντηρήσω την οικογένεια μου, μου σκότωναν τη ψυχή.

Είναι ένας άνθρωπος με σπάνια, αθώα και καθαρή ψυχή. Ευαίσθητος, υπομονετικός, έντιμος, ευγενής και καλοσυνάτος. Δίνει καθημερινά τη δική του μάχη και έχει στερηθεί πολλά στη ζωή του. Πέρα από τον σωματικό και ψυχικό πόνο, είναι και το οικονομικό που κυριολεκτικά τον έχει τσακίσει. Υπάρχουν μέρες που δεν έχει χρήματα ούτε για ψωμί.

Ο κύριος Χριστάκης Κωνσταντίνου αναφέρει στο Ant1.com.cy:

«Γεννήθηκα στην Λάρνακα στις 28/4/1965 και έχω 3 αδέλφια. Τελείωσα μόνο το δημοτικό σχολείο και μετά έπιασα δουλειά ως βαφέας αυτοκινήτων. Μετά το στρατό αρραβωνιάστηκα τη Μαρία και το 1986 παντρευτήκαμε. Μαζί αποκτήσαμε 4 παιδιά και η ζωή μας κυλούσε όμορφα μέχρι το 1992.

Ήμουν 28 ετών τότε…

Άρχισα να έχω έντονους πονοκεφάλους και ζαλάδες, φούσκωμα και εφίδρωση στην περιοχή των μάγουλων δίπλα στο αυτί. Μετά από πολλές εξετάσεις, οι γιατροί κατέληξαν ότι πάσχω από ένα σπάνιο σύνδρομο με το όνομα «Frey Syndrome» (Το σύνδρομο Frey (γνωστό και ως σύνδρομο Baillarger, σύνδρομο Dupuy, σύνδρομο auriculotemporal ή σύνδρομο Frey-Baillarger ) είναι μια σπάνια νευρολογική διαταραχή που προκαλείται από βλάβες στους παρωτιδικούς αδένες ή κοντά στους παρωτιδικούς αδένες που ευθύνονται για την παραγωγή σάλιου και από τη βλάβη του ωοθυλακιοφόρου νεύρου συχνά από χειρουργική επέμβαση). Έχω υποβληθεί σε πάρα πολλές χειρουργικές επεμβάσεις στο κεφάλι σε Αγγλία και Γερμανία μέσω του Υπουργείου Υγείας. Δυστυχώς αυτό μου το πρόβλημα πέρα από τους πολλούς πόνους είχε και σαν αποτέλεσμα να παραμορφωθεί το πρόσωπο μου.

Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές…

Τα τόσο συχνά χειρουργεία, οι πόνοι και το γεγονός ότι δεν μπορούσα να δουλέψω για να συντηρήσω την οικογένεια μου, μου σκότωναν τη ψυχή. Δεν έφταναν όμως μόνο αυτά μου τα προβλήματα άρχισα να έχω και έντονους πόνους στη μέση. Δυστυχώς ο τέταρτος και ο πέμπτος δίσκος του οσφυϊκού σπονδύλου είναι σπασμένοι καθώς και το Αριστερό Ισχίο. Έχω προγραμματισμένο χειρουργείο στις 12 Ιουλίου. Οι πόνοι είναι αφόρητοι και κάθε μέρα πηγαίνω στο νοσοκομείο (μου χορηγούν μορφίνη). Πολλές φορές πάω και τα μεσάνυχτα επειδή δεν αντέχω τους πόνους.

Πέρα από τη μέση μου, τη χρόνια σιαλαδενιτιδα και τη χρόνια παρωτίτιδα (κατάσταση μετά από τις πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις λόγω επανειλημμένων αποφράξεων των σιελογόνων πόρων) υποφέρω από διαβήτη και πίεση. Το τελευταίο χρονικό διάστημα με παρακολουθεί και ψυχολόγος.

Δεν μπορώ να εργαστώ και ζω με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα(ΕΕΕ) το οποίο δεν φτάνει ούτε για τα απαραίτητα. Παλιά μου έδιναν περισσότερα αλλά μου τα έκοψαν. Όταν πήγα στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις για να τους εξηγήσω ότι δεν μπορώ να εργαστώ και έχω ανάγκη αυτά τα χρήματα, δεν μου μίλησαν καθόλου ευγενικά.

Απογοητεύτηκα και έκλαψα πάρα πολύ…

Πρέπει να πληρώνω και το νοίκι πέρα από τα έξοδα του σπιτιού. Υπάρχουν μέρες που δεν έχω χρήματα ούτε για ψωμί. Κλείνομαι στο δωμάτιο μου τις περισσότερες ώρες της μέρας για να μην με βλέπουν η γυναίκα και τα παιδιά μου να κλαίω. Καίγεται η ψυχή μου, χάθηκε το χαμόγελο μου, η αξιοπρέπεια μου.
Από τα 28 μου χρόνια μόνο πληγές και πόνος, κλάματα και δυστυχία. Μακάρι να είχα την υγεία μου, μακάρι να μην πονούσα τόσο πολύ. Μακάρι να μπορούσα να εργαστώ. Δυστυχώς όμως, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συμβεί… Υποφέρω πολύ…».

Πηγή : ANT1