Γενικά
«Κουράστηκα… Είναι ώρα να αποχωρήσω»-Ο συγκινητικός απολογισμός του Τράγκολα
11/07/2019 9:24
Μάρκος Τράγκολας. Ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με άλφα κεφαλαίο. Ο Αρχηγός που σε κάθε δύσκολη αποστολή βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των γεγονότων, δίπλα από τους πυροσβέστες. Βρίσκεται πάντα εκεί! Χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς ημέρες ξεκούρασης, χωρίς να υπολογίζει αργίες, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς υφάκι ανώτερου αξιωματικού… Ο άνθρωπος που έγινε σύμβολο γιγαντιαίων επιχειρήσεων του Σώματος και κέρδισε τον σεβασμό όλων των Κυπρίων.
Μετά από σαράντα χρόνια υπηρεσίας, ο Μάρκος Τράγκολας ολοκληρώνει την καριέρα του και στις 31 Ιουλίου, κρεμάει
οριστικά τη στολή του πυροσβέστη, η οποία κουβαλάει δεκάδες εμπειρίες που θα τον συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή.
Ο πυροσβέστης έρχεται αντιμέτωπος με τραγικά γεγονότα. Έτσι και ο Μάρκος Τράγκολας πολλές φορές, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, έζησε τραγωδίες που πάντα θα είναι χαραγμένες στη μνήμη του. Μια από αυτές ήταν και η έκρηξη στο Μαρί, στις 11 Ιουλίου 2011, όπου σκοτώθηκαν δεκατρείς άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και έξι πυροσβέστες που έπεσαν νεκροί εν ώρα καθήκοντος. Οι μνήμες για όλους όσους βίωσαν τα γεγονότα, οκτώ χρόνια μετά, παραμένουν ακόμη νωπές… Εξάλλου η πληγή θα παραμένει πάντα ανοικτή και τίποτε δεν μπορεί να ξεχαστεί…
Ο Μάρκος Τράγκολας, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης που παραχώρησε στον REPORTER, μιλά για τις τραγικές στιγμές που έζησε η Πυροσβεστική από την φονική έκρηξη στο Μαρί, ενώ φανερά συγκινημένος, εξομολογείται τα όσα τον σημάδεψαν στο Σώμα.
«Δεν ξεχάστηκαν οι ήρωες του Μαρί»
«Έχουν περάσει ήδη οκτώ χρόνια. Για μας όμως που ζήσαμε τα γεγονότα, οι μνήμες είναι νωπές και μας συνοδεύουν στην πορεία της ζωής μας και της καριέρας μας. Ήταν ένα σοκ για την Πυροσβεστική, με αποτέλεσμα το γεγονός ότι έπρεπε να αντλήσουμε διδάγματα, και αντλήσαμε διδάγματα, από αυτό το τραγικό γεγονός. Έπρεπε να πάρουμε διάφορα μέτρα σε σχέση με την ασφάλεια του προσωπικού μας, την εφαρμογή επιχειρησιακών διαδικασιών και την περεταίρω εκπαίδευση του προσωπικού. Όλα αυτά έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.
Αυτό που θυμάμαι, ήταν οι πρώτες σκηνές, μετά που αφίχθηκα στην Ναυτική Βάση. Το ομιχλώδες τοπίο, τα διάσπαρτα στους δρόμους μεταλλικά αντικείμενα, οι φωτιές που υπήρχαν, τα κατεστραμμένα οχήματα, η όλη καταστροφή του περιβάλλοντος, η καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού του Βασιλικού, αλλά και ασφαλώς οι συνάδελφοι αλλά και οι στρατιωτικοί. Ήταν τραγικές οι στιγμές που ζήσαμε όλοι και εύχομαι τέτοιο κακό να μην ξανά γίνει στον τόπο μας.
Οι συγγενείς έχουν τραβήξει και τραβούν το δικό τους Γολγοθά. Έπρεπε να σταθούμε δίπλα στους συγγενείς και νομίζω σταθήκαμε. Ήταν δύσκολες οι καταστάσεις που ζήσαμε τα πρώτα χρόνια. Είχαμε αναπτύξει μια στενή επαφή γιατί έπρεπε να τους συμπαρασταθούμε στο πόνο που ένιωθαν. Ήταν ένα θέμα που είχαμε δώσει μεγάλη σημασία. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια, οι συγγενείς είναι μαυροφορημένοι. Ο πόνος είναι μεγάλος για τους συγγενείς.
Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι ξεχάστηκαν οι ήρωες του Μαρί. Γιατί αυτοί, χάραξαν πορεία για μας στην Πυροσβεστική Υπηρεσία. Θα αποτελούν για μας ένα φάρο, για να προχωρήσει η υπηρεσία, να προσφέρει περισσότερη και καλύτερη ποιότητα, σε σχέση με την αποστολή της στον πολίτη».
Οι δύσκολες στιγμές στην υπόθεση του κατά συρροή δολοφόνου
«Η υπόθεση του κατά συρροή δολοφόνου ήταν μια τελείως διαφορετική υπόθεση και δεν είχε καμία σχέση με το Μαρί γιατί δεν είχαμε να κάνουμε διάσωση ή ανεύρεση. Δεν έχει καμία σχέση με τις πυρκαγιές που ζήσαμε τόσα πολλά χρόνια. Η υπόθεση αυτή ταρακούνησε την κυπριακή κοινωνία και έγινε γνωστή ανά το παγκόσμιο. Είχαμε να ανεύρουμε θύματα μέσα σε πολύ δύσκολο περιβάλλον, που ίσως και στο εξωτερικό να μην κληθήκαν κάποιες υπηρεσίες να ανταποκριθούν.
Για μας ήταν μια πρόκληση, πέραν της ανθρώπινης πτυχής του θέματος, για να αποδείξουμε ότι και η μικρή Κύπρο μπορεί και είχε τις δυνατότητες να επιχειρήσει επαγγελματικά με τις δικές της υπηρεσίες. Με τη συνδρομή μιας ιδιωτικής εταιρείας, έγινε κατορθωτό να έχουμε 100% αποτέλεσμα. Και έγινε κατορθωτό μέσα σε δύο μήνες να εξιχνιαστεί η υπόθεση, να ανευρεθούν όλα τα θύματα και να καταδικαστεί ο δράστης.
Για μας ήταν μια πρόκληση, πέραν της ανθρώπινης πτυχής του θέματος, για να αποδείξουμε ότι και η μικρή Κύπρο μπορεί και είχε τις δυνατότητες να επιχειρήσει επαγγελματικά με τις δικές της υπηρεσίες. Με τη συνδρομή μιας ιδιωτικής εταιρείας, έγινε κατορθωτό να έχουμε 100% αποτέλεσμα. Και έγινε κατορθωτό μέσα σε δύο μήνες να εξιχνιαστεί η υπόθεση, να ανευρεθούν όλα τα θύματα και να καταδικαστεί ο δράστης.
Ήταν μια πρόκληση για μας και για μένα, ως συντονιστής των ερευνών. Έπρεπε να έχουμε αποτέλεσμα, να καταβάλλουμε ότι ήταν δυνατό για να έχουμε αποτέλεσμα. Ομολογουμένως υπήρξαν στιγμές τεράστιας αγωνίας. Μετά που είχαμε βρει τις δύο πρώτες βαλίτσες την πρώτη εβδομάδα, τότε άρχισαν να αναπτερώνονται οι ελπίδες.
Μετά όμως όταν περνούσαν οι μέρες και δεν βρίσκαμε την τρίτη βαλίτσα, εγώ πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές, διότι ήμασταν σίγουροι ότι τα θύματα βρισκόντουσαν εκεί, αλλά το περιβάλλον δεν επέτρεπε να έχουμε σύντομο αποτέλεσμα. Οπότε, η αγωνία μου ήταν στην κορύφωση. Τα βράδια στο σπίτι σκεφτόμουν πώς θα βγω να πω ψάξαμε και κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό αλλά δεν είχαμε αποτέλεσμα… Θα ήταν μια παταγώδης αποτυχία και αυτό το πράγμα με βασάνιζε… Αλλά το έχω και πει και άλλες φορές. Αυτή η αποστολή μας δίδαξε πάρα πολλά. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ξέρεις πότε θα έχεις αποτέλεσμα και πότε θα τελειώσει μια επιχείρηση. Και αυτό αποδείχτηκε και στο τέλος, μετά που βρήκαμε τα υπόλοιπα δύο θύματα, στις δυο ξεχωριστές λίμνες.
Πολλές φορές διερωτήθηκα ποιες στιγμές ήταν οι αγωνιώδεις ή αυτές που μου έμειναν στα μυαλό… Ήταν αυτή της τρίτης βαλίτσας στην Κόκκινη Λίμνη, γιατί τελείωνε όλη αυτή η Οδύσσεια μέσα σε αυτό το απαίσιο περιβάλλον. Και έγινε κατορθωτό τις επόμενες μέρες, εκεί που ανησυχούσαμε, να βρούμε την τέταρτη βαλίτσα με το παιδί στη Λίμνη του Ξυλιάτο. Δεν τα βάζαμε κάτω και αναζητούσαμε άλλους τρόπους. Μετά που καλέσαμε ξανά το δράστη και σε συνεργασία με το ΤΑΕ, καταφέραμε μέσα σε μία ώρα να έχουμε αποτέλεσμα και να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο.
Βέβαια είχαν προηγηθεί έρευνες και έγινε ανάσυρση θυμάτων σε φρεάτια. Μια άλλη πολύ δύσκολη αποστολή ήταν στο φρεάτιο του Μιτσερού, λόγω του βαθμού επικινδυνότητας. Ήταν όντως στιγμές αγωνίας για όλους μας, αλλά αναπτύχθηκε μια άψογη συνεργασία μεταξύ όλων των υπηρεσιών και έτσι η αποστολή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και συμβάλαμε και εμείς να κλείσει ένα κεφάλαιο, αλλά δεν θα διαγραφεί από τη μνήμη μας…»
Ο άνθρωπος πίσω από την στολή
«Το να διαχειριστεί κάποιος τα συναισθήματα του είναι πάρα πολύ δύσκολο πράγμα. Δεν μπορώ να είμαι ένας ψυχρός επαγγελματίας, να πω κάναμε τη δουλειά μας και τελείωσε… Η διαχείριση των συναισθημάτων ήταν ένα θέμα και εγώ δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τα δικά μου συναισθήματα, γιατί είμαι ένας άνθρωπος που εξωτερικεύει τα συναισθήματα του. Δεν τα κρύβω. Ο θεός μας τα έδωσε για να τα εκδηλώνουμε. Και το γέλιο και το κλάμα… Ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή. Αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα κρατάς μέσα σου. Πρέπει να τα βγάζεις. Βέβαια, είναι θέμα χαρακτήρα. Και εγώ έτσι είμαι. Δεν μπορώ να κρύψω συναισθήματα μέσα μου. Τραβήξαμε και τραβούμε πάρα πολλά στη υπηρεσία.
Αλίμονο αν όλα αυτά αν τα κρατάς μέσα σου. Αν σου έρθει να κλάψεις, θα κλάψεις… Να φωνάξεις… Το κάθε πράγμα στην ώρα του. Την ώρα των επιχειρήσεων δεν μπορείς να κλάψεις και να γελάσεις. Εκεί, είσαι σοβαρός και επαγγελματίας. Να στέκεσαι στο ύψος σου, να παίρνεις αποφάσεις, να τραβάς το βάρος… Αυτά θα φύγουν μετά την κατάληξη. Αν σου έρθει να κλάψεις για να σου φύγει η αγωνία και το άγχος που τράβηξες, θα το κάνεις. Για αυτό και πολλές φορές με είδατε να συγκινούμε…»
Η αγάπη του κόσμου
«Βλέπω και νιώθω την αγάπη του κόσμου. Από τον κόσμο μπορείς να αντλήσεις πολύ κουράγιο. Το βλέπω και τώρα που με σταματά ο κόσμος και μου δίνει συγχαρητήρια και να μου πει ένα ευχαριστώ. Πρέπει να είμαστε απλοί και ταπεινοί. Εάν σου έρθει η έπαρση, πάει, χάθηκες… Ο χειρότερος εχθρός για τον άνθρωπο είναι η περηφάνια. Για αυτό, ο απλός ο κόσμος, έχει εκτιμήσει το έργο της Πυροσβεστικής και δεν το παίρνω προσωπικά. Εγώ το βλέπω ότι ευχαριστούν την στολή του πυροσβέστη και τον απλό τον πυροσβέστη. Του ηγήτορα η εικόνα, είναι οι άνθρωποι του, τα μέλη του, το προσωπικό του… Για αυτό, τα συγχαρητήρια ανήκουν στο προσωπικό».
«Κουράστηκα… Είμαι έτοιμος να αποχωρήσω»
«Οι επιχειρήσεις ομολογώ θα μου λείψουν. Όσον αφορά τη διοίκηση, επειδή είμαι ειλικρινείς άνθρωπος, θα το πω… Σαράντα χρόνια, όταν είσαι στη Διεύθυνση της Πυροσβεστικής από το 2006, όταν για 21 χρόνια υπηρέτης εκτός Επαρχίας, όταν γράφτηκες παιδί και είσαι 63 χρονών, τότε ναι, έρχεται η κούραση… Και κουράστηκα… Και τώρα να βγει επιχείρηση και να χρειαστεί να πάω και να είμαι εκεί για μέρες, θα πάω… Με τις επιχειρήσεις, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν είναι όμως μόνο οι επιχειρήσεις. Είναι τόσα άλλα πράγματα. Και νομίζω είμαι έτοιμος να αποχωρήσω από την Πυροσβεστική. Νιώθω ότι κουράστηκα και είναι καλύτερα να αποχωρήσω γιατί όταν κάποιος νιώθει κουρασμένος, δεν έχει τα εφόδια ή χάνει το ηθικό για να βοηθήσει την υπηρεσία. Ότι μπορούσα να κάνω το έκανα. Αν μείνω παραπάνω, ίσως είναι ζημιά για την υπηρεσία αλλά και για μένα. Ασφαλώς η Πυροσβεστική είναι ένα κομμάτι της ζωής μου. Ολόκληρη η ζωή μου… Ότι θα μου λείψει, θα μου λείψει… Το πόσο θα μου λείψει, θα φανεί στις επόμενες μέρες που θα βγάλω τη στολή και στο απώτερο μέλλον. Το τι θα κάνω… Θα αρχίσω να ασχολούμαι με τα ενδιαφέροντα μου, να αφιερώσω χρόνο στο Μάρκο Τράγκολα και στην οικογένεια μου».
Τα γεγονότα που σημάδεψαν τον Μάρκο Τράγκολα
«Τα γεγονότα που με σημάδεψαν ήταν το Μαρί, η υπόθεση του Μεταξά, οι πυρκαγιές στην Ελλάδα το 2007… Γιατί, το να πηγαίνεις με το λεωφορείο τέσσερις-πέντε ώρες διαδρομή και να βλέπεις μόνο μαύρα και να φτάνεις στις πυρκαγιές και να φτάνεις και να θέλεις να δουλέψεις με το προσωπικό σου και να κατασβήσεις πυρκαγιές, σε όλο αυτό το περιβάλλον μου μαύρισε την Ελλάδα, ήταν μια δυνατή εμπειρία. Δυνατή εμπειρία ήταν επίσης και η πυρκαγιά της Σολέας. Ήμουν πάνω για πέντε συνεχής μέρες μέχρι να πιάσουμε τη φωτιά.
Δηλαδή, ότι αναπτύχθηκε στη κοινωνία, ένα δημόσιο αίσθημα αγωνίας, και επειδή ήμουν μέσα και είχα ένα πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτές οι στιγμές θα μου μείνουν χαραγμένες. Και τροχαία δυστυχήματα που πήγα με θύματα νεαρά πρόσωπα, οι πλημμύρες όταν ήμουν νέος το 1981 και 1984 όπου κινδύνεψαν αρκετοί πυροσβέστες και αρκετός κόσμος… Η διαχείριση μεγάλων πυρκαγιών’ που είχαμε το 2012 και 2013… Όλα αυτά ήταν τα πιο κρίσιμα γεγονότα που έλαβα μέρος και αποτελούν για μένα δυνατές εμπειρίες.
Να προσέχουν…
«Ήμουν και Διευθυντής αλλά έπιασα τον εαυτό μου να είναι περισσότερο πατρικός προς το προσωπικό, να δίνω δηλαδή συμβουλές παρά να είμαι ένας προϊστάμενος ο οποίος θα συμπεριφερόταν απλά διοικητικά και επαγγελματικά. Και αυτό γιατί ο πυροσβέστης είναι καθημερινά στις μάχες. Πρώτιστο μέλημα του πυροσβέστη είναι να προσέχει και πρώτιστο μέλημα του Διευθυντή να τους προσέχει. Και για τους προσέχεις πρέπει να έχεις γνώσεις και εκπαιδεύσεις. Να υπάρχουν τα εφόδια αλλά και να υπάρχει η συνεργασία των πυροσβεστών και με την ηγεσία. Ο πυροσβέστης τραβά πολλά στη ζωή του και βλέπει πολλά.
Το μήνυμα που έχω αν στείλω στους συναδέλφους πυροσβέστες είναι να προσέχουν… Αυτό τα καλύπτει όλα. Είναι πολύ δύσκολο το επάγγελμα του πυροσβέστη. Να προσέχουν, να συμπεριφέρονται καθαρά επαγγελματικά. Το είπα πολλές φορές. Δεν χρειαζόμαστε ήρωες, χρειαζόμαστε επαγγελματίες. Πάντα να νιώθουν ότι υπηρετούν τον πολίτη».
