Να της χαμογελάς ωραίε άνθρωπε να “παθαίνει ατύχημα”

Της Μύριας Μενελάου (miriamenelaousite.wordpress.com)

Μέσα στο χάος του εγκεφάλου σου και των χιλιάδων σκέψεων που σε διακατέχουν καθημερινά, μέσα στον ρομποτικό τρόπο και κύκλο ζωής, μέσα στις Δευτέρες, τις Τρίτες, τις Τετάρτες και τις Πέμπτες σου εσύ χαμογελάς.

Μέσα στη πίεση της δουλειάς εσύ το απολαμβάνεις, μουτρώνεις και μετά σκας ένα γέλιο, λες μια βλακεία, ένα γεγονός που έγινε πέρσι ή τι σου έτυχε το Σαββατοκυρίακο ή “την λες” στον/στην αγαπημένη/ο σου συνάδελφο, έτσι, για να γελάσεις πάλι.

Για να γελάσει και αυτός. Για να γελάσετε και οι δύο.

Μέσα στο τσακωμό με τον/την σύντροφο σου, τη γυναίκα σου, τον άντρα σου, το φίλο/η σου που ίσως να θες να του/της σπάσεις και τα μούτρα τη δεδομένη στιγμή δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η συνέχεια.

Και η συνέχεια λέει εσύ να χαμογελάς ξανά και ξανά και ξανά. Κατανοητό, λογικό, χαλάστηκες, θύμωσες, βγάλε, βάλε, επέλεξε τους ανθρώπους σου και μην αργείς και πολύ. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα το αναλύσω σε άλλο άρθρο. Αλλά….

Είμαστε οι επιλογές μας έτσι δεν είναι;

pixabay.com

Μέσα στα νεύρα, τη γκρίνια και τις δικαιολογίες σου που δεν αντέχεις κάποτε ούτε εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, που δεν αντέχεις ούτε τα “έντερα σου ρε άνθρωπε”, αλλάζεις σκηνικό, σκέφτεσαι το “κάτι άλλο” που εσύ θες να σκεφτείς, σκέψεις που φωτίζεται το σύμπαν σου, στιγμές που ζεις ή που έζησες και γούσταρες και γουστάρεις λόγω τιμής, εσύ χαμογελάς.

Μπορεί να σκέφτηκες το αγαπημένο σου μπουφάν στους 40 βαθμούς και λες άντε να χειμωνιάσει να το φορέσω στα βουνά ή το μαγιό που φόραγες στα 20 σου που ξεθώριασε αλλά εντάξει θα πάρεις άλλο στη πορεία. Μπορεί να σκέφτηκες τις βλακείες του στρατού, τις σκοπιές σου και την αγάπη σου που σου έκανε σκηνές γιατί δεν βγήκες ΠΣΚ ή την ημέρα που έγινες άντρας για πρώτη φορά. Φρίκαρες και το είπες στο κολλητάρι σου σχεδον ταυτόχρονα.

Μπορεί επίσης να σκέφτηκες το ταξίδι που σου πήρε τα μυαλά, χιλιάδες αναμνήσεις, το κούκλο περαστικό που είδες στο δρόμο με τη φίλη σου και σας κοπήκαν τα πόδια ή τη καψούρα που σου ζαλίζει τα εγκεφαλικά σου κύτταρα.

google.com

Μέσα σε όλα αυτά εσύ χαμογελάς ωραίε άνθρωπε . Ξέρεις γιατί;

Γιατί η ζωή δεν παλεύεται χωρίς χαμογελάρες φίλε αναγνώστη μου. Δεν παλεύεται!

pixabay.com

Και όταν έρχονται οι αναποδιές της ζωής, τα Bad Timing, στιγμές που θες να τις ζήσεις στο έπακρο, να μην δεις κανένα, να μην μιλήσεις σε κανένα, να χαθείς, να χτυπηθείς, να πέσεις στα πατώματα, τότε καν’το ωραίε άνθρωπε. Μαγκιά σου και λογαριασμός δικός σου. Καν’το αλλά έλα πια. Σηκώθου να πας ένα βήμα παρα πέρα. Γιατί αν χαθείς και αφεθείς σε αυτό που εσύ ονομάζεις δυστυχία, πάει, θα σε παρασύρει το ρέμα και θα της κάνεις το χατίρι να πανηγυρίσει την “σπουδαία νίκη της!”

Ενώ δες την κατάματα μέσα από τα πονεμένα και καθάρια μάτια σου που έχουν θυμό, οργή, απόρριψη, που είναι έτοιμα να “σκάσουν” σαν χειροβομβίδα και όταν σου περάσει μετά από εβδομάδες, μήνες, ημέρες, χρόνια, χαμογέλα της “να πάθει ατύχημα”.

Γιατί θα σου περάσει ωραίε άνθρωπε. Θα σου περάσει.

Και εκεί ξεκινά το δικό σου παιχνίδι, κάνεις τα κουμάντα σου στο δικό σου γήπεδο. Θα αναγκαστεί να δει τη θετικότητα σου στις δοκιμασίες και στα εμπόδια που σου βάζει και εσύ άνθρωπε θα της πεις: “Δοκίμασε με και άλλο.”

Θα αντέξω ή θα αντέξεις;

Γιατί η ζωή έχει δύο όψεις. Δύο κλωστές. Διάλεξε… πού θες να πας; Πού θες να είσαι και τί θες να είσαι;

Χωμένος στη μιζέρια σου ή παρέα με το χαμόγελο σου που στην τελική σου ανήκει και μόνο εσύ επιλέγεις ποιος θα σου το κλέψει.

pixabay.com

Ξύπνα ωραίε άνθρωπε και ζήσε γιατί στο τέλος θα πεις ότι ακριβώς είπε ο Τάσος Λειβαδίτης!

“Ποτέ μου δεν φανταζόμουν ότι τόσες πολλές μέρες κάνουν μια τόσο λίγη ζωή.”

Τάσος Λειβαδίτης

Αλίμονο σου αν το νιώσεις αυτό…

google.com

Αν σου άρεσε το άρθρο μπορείς να ακολουθήσεις τη σελίδα στο Facebook και  Instagram και να ενημερώνεσαι για τα άρθρα.

ΔΕΣ ΕΠΙΣΗΣ πιο κάτω