Πέντε λεπτά με τον Μάκη Γεωργίου

Πρόεδρο Συνδέσμου Καταπολέμησης Ναρκωτικών Λάρνακας

Να ενισχυθούν οι δομές πρωτογενούς πρόληψης των ναρκωτικών

1. Ξαφνικά ανακαλύψαμε πως τα ναρκωτικά είναι μέσα στα σχολεία μας; Η κυπριακή κοινωνία -είτε ως άθροισμα μεμονωμένων προσώπων είτε συλλογικά- αρνείται συχνά να αποδεχθεί και να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα, όταν αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί έναν από τους παράγοντες της δημιουργίας και της ύπαρξής του. «Ξαφνικά» το ανακαλύπτει όταν πια είναι αδύνατη η συγκάλυψή του.

2. Η φύλαξη των σχολείων, όπως ζητείται, θα λύσει το πρόβλημα; Η φύλαξη των σχολείων δεν αποτελεί λύση. Αυτό που πιθανώς θα γίνει είναι στην πραγματικότητα η μεταφορά του προβλήματος σε άλλους χώρους. Η φύλαξη των σχολείων σαφώς και δεν θα οδηγήσει στην πρόληψη και αντιμετώπιση του προβλήματος. Εννοείται ότι τα σχολεία δεν πρέπει να αποτελούν χώρους χρήσης. Το ίδιο όμως δεν πρέπει να συμβαίνει με τα πάρκα, τα προαύλια των εκκλησιών ή τις υπόγειες διαβάσεις;

3. Ποιος έχει την ευθύνη; Σε κάθε περίπτωση, το ποιος θα έχει την ευθύνη της φύλαξης του σχολικού χώρου, καθώς και οι αρμοδιότητες και τα περιθώρια παρέμβασής του πρέπει να ορισούν επακριβώς και ξεκάθαρα. Τυχόν ασάφειες και αλληλοεπικαλύψεις υπηρεσιών θα οδηγήσουν στη σταδιακή εξασθένηση του μέτρου και στην τελική ακύρωσή του.

4. Τι πρέπει να γίνει άμεσα; Κατ’ αρχάς, πρέπει να ενισχυθούν οι δομές και να πολλαπλασιασθούν οι δραστηριότητες πρωτογενούς πρόληψης. Κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει σε ένα πνεύμα πλουραλισμού και όχι στο περιορισμένο πλαίσιο μίας κατεύθυνσης, που ορίζει ένα κεντρικό όργανο αποφάσεων. Όλες οι προτάσεις πρέπει να διαθέτουν επιστημονική βαρύτητα και εφαρμοστική εμπειρία, όχι όμως να υπακούν και να περιορίζονται σε ένα και μόνο μοντέλο πρόληψης.

5. Μόλις κοπάσει ο σάλος θα ξεχαστεί και πάλι το θέμα των ναρκωτικών; Το σενάριο αυτό είναι το πιθανότερο, γιατί μία τέτοια εξέλιξη συνιστά άμυνα του κοινωνικού συνόλου έναντι των ενοχών του για τη γέννηση του προβλήματος των εξαρτήσεων.