Πραγματοποιήθηκε η αντικατοχική εκδήλωση ΠΟΕΔ Λάρνακας με θέμα: «50 χρόνια κατοχής… 35 χρόνια από την πορεία γυναικών

Πραγματοποιήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2024 στην αίθουσα του Πολιτιστικού Ιδρύματος Αγίου Γεωργίου Κοντού η αντικατοχική εκδήλωση ΠΟΕΔ Λάρνακας με θέμα: «50 χρόνια κατοχής… 35 χρόνια από την πορεία γυναικών.

Ήμασταν κι εμείς εκεί, ξεφυλλίζοντάς το βιβλίο της Νίκης Παντελή Πεττεμερίδου».  Το βιβλίο, «Σελίδες από το ημερολόγιο μιας αιχμαλωσίας: Πορεία Αγίου Κασσιανού 1989», είναι μια κατάθεση ψυχής, έτσι όπως γράφτηκε τότε και αφιερώνεται σε όλες τις γυναίκες της Κύπρου, οι οποίες έκαναν τον πόνο τους προσευχή και Λευτεριάς αγώνα. Τα καθαρά έσοδα από την πώληση του βιβλίου θα διατεθούν για στήριξη παιδιών των σχολείων της πόλης μας. Γιατί τώρα η συγγραφέας αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την ιστορία αυτή; Η απάντηση βρίσκεται σε μιαν άλλη ερώτηση που της απηύθυναν με παράπονο κάποια νέα παιδιά λίγο καιρό πριν «Γιατί να μην έχουμε ιδέα ότι αυτά είχαν συμβεί στην πατρίδα μας;

Γιατί αυτή την ιστορία να μην μας την έχει διδάξει κανείς;» Έτσι, μετά από μισό αιώνα κατοχής, η συγγραφέας καταθέτει μερικές από τις σελίδες του ημερολογίου της αιχμαλωσίας της, οι οποίες αποτελούν ακόμα μία μαρτυρία για τους αντικατοχικούς αγώνες της Κύπρου.  Μια ιστορία, όπως δεκάδες άλλες… Η εκδήλωση άρχισε με  Χαιρετισμό που απηύθυνε ο πρόεδρος της ΠΟΕΔ Λάρνακας κ. Ανδρέας Θεοδώρου  Ακολολυθησε χαιρετισμός του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Γεωργίου τον οποίο ανέγνωσε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου κ. Νεκτάριος.  Όπως είναι γνωστό ο τότε Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Παπαχρυσοστόμου, σύμφωνα με μαρτυρίες αρκετών γυναικών, είχε κακοποιηθεί άγρια στην προσπάθειά του να προστατεύσει κάποιες γιαγιάδες μέσα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε με ένα πρωτότυπο τρόπο μέσα από ένα δρώμενο, βασισμένο στις σελίδες του ημερολογίου της αιχμαλωσίας, με τίτλο: «Ένα συρματόπλεγμα διηγείται», το οποίο έγραψε και παρουσίασε η Αναστασία Ξενοφώντος Γαϊτάνου. «19 Ιουλίου του 1989. Συνοικία του Αγίου Κασσιανού. Ένα συρματόπλεγμα, στην καρδιά της Λευκωσίας χωρίζει στα δύο την πόλη.  Απόγευμα… Το συρματόπλεγμα βλέπει χιλιάδες γυναίκες να κατεβαίνουν από τα λεωφορεία και να ορμούν καταπάνω του. Στην αρχή αντιστέκεται, στο τέλος όμως ανοίγει γιατί θέλει να τις ακολουθήσει, γιατί θέλει να ανακαλύψει μαζί τους τι σημαίνει ελευθερία. Ας ακούσουμε τι είδε, τι άκουσε, τι έζησε πλάι σ’ αυτές τις γυναίκες που σαν τα πουλιά πέταξαν κόντρα στον άνεμο». Ήταν ένα δρώμενο εμπνευσμένο από το βιβλίο της Νίκης Πεττεμερίδου και σ’ αυτό συμμετείχε και η σχολή χορού Dancing Art της Λένας Θεοδώρου.  Στη συνέχεια αναγνώστηκαν αποσπάσματα από τη Διευθύντρια/εκπαιδευτικό Αγγέλα Καϊμακλιώτη, τα οποία διανθίστηκαν με τραγούδια που σφράγισαν την εποχή εκείνη από τις εκπαιδευτικούς Λουίζα Μαππούρα και Στέλλα Κακουλλή, καθώς και με αυθεντικό οπτικοακουστικό υλικό.

Η συγγραφέας απηύθυνε στο τέλος της εκδήλωσης τον δικό της χαιρετισμό τονίζοντας ότι τα χρόνια εκείνα οι γυναίκες της Κύπρου είχαν καταφέρει, παρόλες τις πολιτικές/κομματικές/ιδεολογικές και κοινωνικές τους διαφορές, να ενώσουν τις φωνές τους και να δώσουν το μήνυμα σε όλο τον κόσμο πως στην Κύπρο καταπατούνται στοιχειώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Είδα γυναίκες που τις χάρηκε η ψυχή μου, τις θαύμασε η ψυχή μου, τις έκλεισα στην ψυχή μου… Δυναμικές, θαρραλέες, αγέρωχες, να κοιτάνε κατάματα τον κατακτητή και να του φωνάζουν: «Φύγετε, ξένοι, τούτη η γη δεν σας θέλει…», «Λογαριάσατε λάθος…». Άλλες, με τα σπλάχνα ξεσκισμένα από την αγωνία για τα αγνοούμενα παιδιά τους, κραύγαζαν: «Δώστε μας πίσω τα παιδιά μας και την ψυχή μας, την ψυχή μας…». Μερικές από αυτές τις γυναίκες παρευρέθηκαν στην εκδήλωση και συμμετείχαν στο δρώμενο με συνθήματα και τραγούδια εκείνων των ημερών της αιχμαλωσίας.

Η εκδήλωση έκλεισε μέσα σε ένα έντονο συγκινησιακό και αγωνιστικό κλίμα.