Συμπολίτης μας αγανάκτησε με το τηλεφωνικό κέντρο του Τμήματος Οδικών Μεταφορών

Επτά ολόκληρους μήνες ένας πολίτης προσπαθεί να συνομιλήσει με το Τμήμα Οδικών Μεταφορών για να διευθετήσει μία αμφιλεγόμενη οφειλή που έχει προς το Τμήμα για τα τέλη κυκλοφορίας του οχήματος του. Οι κλήσεις του, αναπάντητες και αμέτρητες.

10 τηλεφωνήματα σε μία μέρα, σε όλους τους διαθέσιμους τηλεφωνικούς αριθμούς του τμήματος. Απάντηση, καμία…

Εφτά μήνες μετά μη έχοντας άλλη επιλογή, απευθύνεται με ανοιχτή επιστολή προς την Υπουργό Μεταφορών Βασιλική Αναστασιάδου. Παραθέτουμε πιο κάτω την επιστολή του.

Ανοικτή επιστολή στην Υπουργό Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων κ.Βασιλική Αναστασιάδου.

Αξιότιμη κ.Υπουργέ,

Παίρνω το θάρρος να απευθυνθώ σε σας, όχι γιατί κρίνω ότι η υπόθεση μου είναι τέτοια που πρέπει να περιέλθει στη σφαίρα της αντίληψης σας ή πρέπει να τύχει του δικού σας προσωπικού χειρισμού. Άλλωστε είμαι σίγουρος ότι οι απαιτήσεις της θέσης την οποία υπηρετείτε, δεν θα σας επέτρεπαν κάτι τέτοιο.

Αναγκάζομαι όμως, να απευθυνθώ σε σας, ως ύστατη προσπάθεια να καταδείξω ένα σοβαρότατο ζήτημα που ανέκυψε στην προσπάθεια μου να επικοινωνήσω με τμήμα του υπουργείου στο οποίο προΐσταστε και που δυστυχώς, τεκμαίρεται αμαχητί ότι οι διαστάσεις του, ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του υπουργείου σας.

Συγκεκριμένα στις 14 Μαΐου 2019 δέχτηκα μια επιστολή από το ΤΟΜ που αφορούσε αύξηση τελών κυκλοφορίας και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, με το πρόσχημα ότι το συγκεκριμένο όχημα έπρεπε να ανήκει σε άλλη κατηγορία από αυτή που είχε ήδη εγγραφεί και πιστοποιηθεί(!) στη Δημοκρατία, καθώς επίσης πέραν της μισής  περιόδου από αυτή που αναφέρεται η επιστολή δεν είχα καν κυριότητα του οχήματος. Γνωρίζω, και πολύ ορθά άλλωστε, ότι αυτά είναι ζητήματα που εμπίπτουν και αφορούν το καθ΄ ύλην αρμόδιο τμήμα, αλλά που μάλλον δεν υπόκεινται στον έλεγχο του Υπουργείου.

Αυτά βέβαια, ως επουσιώδεις πληροφορίες για χάριν μιας στοιχειώδους ενημέρωσης, που ούτε πρέπει να σας απασχολήσουν και που ούτε αποζητώ κάτι τέτοιο.

Εκείνο που πρέπει να σας απασχολήσει και να σας προβληματίσει όμως, είναι το μνημειώδες ζήτημα που ανέκυψε στην προσπάθεια αυτή να επικοινωνήσω με το συγκεκριμένο τμήμα του υπουργείου σας. ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΤΕ, δεν απάντησε στα τηλεφωνήματα μου προς το Τμήμα Οδικών Μεταφορών. Μάταια προσπαθώ ακόμη, κατά διαστήματα, επτά(!) μήνες τώρα να επικοινωνήσω. Επτά ολόκληρους μήνες.

Υπήρξαν περιπτώσεις όπου άφησα το τηλέφωνο να κτυπά για τριάντα τρία(!) ολόκληρα λεπτά. Τριάντα τρία ολόκληρα λεπτά, το αντιλαμβάνεστε;   Μπορείτε να κατανοήσετε το μέγεθος αυτό κ.Υπουργέ; Έχετε την αίσθηση της αναμονής τριάντα τριών λεπτών σε ένα ακουστικό τηλεφώνου; Ακούστε κ.Υπουργέ, ο χρόνος από τη φύση του είναι αγαθό πολύτιμο και ιερό, είτε αυτός είναι χρόνος που εξυπηρετεί τον εκάστοτε ένοικο υπουργικού θώκου, είτε εξυπηρετεί οιονδήποτε πολίτη.

Και μπορεί πραγματικά να σας αδικώ, που δεν το θέλω, δεν σας γνωρίζω προσωπικά, και ούτε και θέλω να αποδοθεί πολιτική χροιά στο περιεχόμενο της επιστολής αυτής. Αλλά έχω την αίσθηση ότι εξοργίζετε τον κόσμο, εξοργίζετε τους πολίτες αυτού του κράτους με τις πρακτικές, τις μεθόδους, τις ενέργειες ή τις παραλείψεις σας. Και μπορεί να μιλώ στον 2ο πληθυντικό, αλλά απευθύνομαι στους λογής ανεύθυνους δημόσιους λειτουργούς των κρατικών υπηρεσιών, όλων των τμημάτων και όλων των κυβερνήσεων και κυρίως στους πολιτικούς τους προϊσταμένους.

Μας καταντήσατε πολίτες ενός κατώτερου θεού, να γονυπετούμε ενώπιον των “αρίστων” του κρατικού μηχανισμού, εκλιπαρώντας και προσδοκώντας να πράξουν τα αυτονόητα, να κάνουν αυτά για τα οποία πληρώνονται από τους φόρους που οι υπόλοιποι καταβάλλουμε. Αυτά κάνετε, και αναπόφευκτα διχάζετε τον λαό, μας διαχωρίζετε σε πολίτες δύο κατηγοριών και δύο ταχυτήτων, ενσυνείδητα και απροκάλυπτα.

Λοιπόν κ.Υπουργέ, αν πραγματικά θέλετε να χτίσετε στέρεα οικοδομήματα θα έπρεπε να γνωρίζετε, ότι πρωτίστως χρειάζονται γερά θεμέλια. Και έπειτα φιλοτεχνείτε τις όψεις.

Σας ζητώ συγνώμη για το επιθετικό ύφος και τη σκληρή γλώσσα, απολογούμαι ειλικρινά, ανέφερα και πιο πάνω, δεν σας γνωρίζω και μπορεί να σας αδικώ, που πραγματικά δεν το θέλω ούτε το αποζητώ, αλλά το περιεχόμενο αυτής της επιστολής αποτυπώνει γλαφυρά με πάσα ειλικρίνεια την γενικότερη εικόνα της χώρας που ζούμε, της δημοκρατίας που έχουμε και των θεσμών που μας κυβερνούν. Και απευθύνεται σαφώς, αποκλειστικά και μόνο, σε όσους δεν νιώθουν να δεσμεύονται από αίσθημα ευθύνης απέναντι σε αυτό που υπηρετούν.

Με εκτίμηση,
Θεόδωρος Μανιταράς