Το κράτος χρωστάει πολλά στη Λάρνακα, καιρός να ξοφλήσει

Πηγή: dialogos.com.cy

Tάσος Περδίος

Από την πρώτη στιγμή μετά τη δι­ακοπή του συμβολαίου με την Κίτιον για το λιμάνι και τη μαρίνα Λάρνα­κας, ένα πράγμα ήταν σίγουρο: Ότι η επιμονή στη λογική της ανάθεσης σε άλλον ιδιώτη επενδυτή δεν μπορεί να βρίσκεται στο τραπέζι εάν είμαστε σο­βαροί ότι θέλουμε άμεσες αποφάσεις και έργα το συντομότερο.

Η επιλογή επενδυτή είναι μια υπόθεση που θα διαρκέσει το λιγό­τερο πέντε χρόνια και τόσος χρόνος δεν υπάρχει μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια κοροϊδίας, κοροϊδίας και πάλι κοροϊδίας. Συνεπώς, η απόφαση της Επιτροπής Ανάπτυξης Λάρνακας να απαιτήσει άμεση εμπλοκή του κράτους με χρηματοδότηση έργων υποδομής είναι λογική και απολύτως ορθή. «Τα έργα αυτά δεν θα είναι πατσιαρίσματα. Τα έργα που συζητάμε είναι σημαντικά έργα, τα οποία θα κάνουν διαφορά στο λιμάνι και στη μαρίνα της Λάρνακας και ο πολίτης θα έλθει πολύ πιο κο­ντά στο λιμάνι και στη μαρίνα όχι στο μακρινό μέλλον, το συντομότερο με μια αισθητή διαφορά και μια αισθητή επίδραση αυτών των έργων», ήταν η δήλωση του δημάρχου Ανδρέα Βύρα μετά τη συνάντησή του με τον Υπουρ­γό Μεταφορών και Έργων την περα­σμένη Τετάρτη, όπου παρουσιάστηκε η θέση της Λάρνακας.

Ο Αλέξης Βαφεάδης ήταν θετικός, ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ακόμα θετικότερος προαναγγέλ­λοντας ουσιαστικά αποδοχή αυτών των εισηγήσεων. «Βρεθήκαμε πριν από λίγες μέρες, αποφασίσαμε τι θα κάνουμε στο λιμάνι της Λάρνακας, με ισχυρή οικονομική στήριξη του κρά­τους για τα έργα που χρειάζονται να γίνουν. Την ερχόμενη εβδομάδα μαζί θα ανακοινώσουμε συγκεκριμένα το πώς προχωρούμε», ήταν η ακριβής δήλωση του Προέδρου.

Η στήριξη της Λάρνακας από το κράτος με έργα μερικών δεκάδων εκα­τομμυρίων στο λιμάνι αλλά και στη μαρίνα δεν είναι χάρη ούτε γαλαντο­μία προς την πόλη.

Είναι το ελάχιστο που οφείλει το κράτος προς την πόλη μετά την απί­στευτη επίδειξη αναβλητικότητας, ανι­κανότητας και αμέλειας για σχεδόν 20 χρόνια στο θέμα αυτό.

Είναι το κράτος που ήρθε το 2005 και είπε πάμε σε ενιαία ανάπτυξη.

Είναι το κράτος που βρήκε τον πρώ­το επενδυτή και τον παράτησε.

Είναι το κράτος που βρήκε τον δεύ­τερο επενδυτή και μετά πήγε πίσω στον πρώτο. Και μετά τον παράτησε πάλι. Είναι το κράτος, διά του ανεκδι­ήγητου Μάριου Δημητριάδη που έταζε εργαστήρια επενδυτών και κατέληξε μετά από έξι χρόνια σε μια εταιρεία που αποδείχθηκε τουλάχιστον ακα­τάλληλη.

Είναι το κράτος που έταζε στη Λάρ­νακα μεταξωτές κορδέλες, αλλά είκοσι χρόνια μετά παρέδωσε μαραμένα φύ­κια. Επομένως, το κράτος χρωστά στη Λάρνακα και χρωστά πολλά. Τώρα εί­ναι η ώρα να δείξει εάν αναγνωρίζει τις οφειλές του…